Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Το πραγματικό διακύβευμα στην εκκολαπτόμενη σύγκρουση μεταξύ Εκκλησίας και κυβέρνησης σχετικά με την δέσμευση και απόφαση του πρωθυπουργού να νομοθετήσει υπέρ του (πολιτικού) γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας (;) δεν είναι τόσο η δήθεν προσβολή των ιερών και οσίων περί “πυρηνικής οικογένειας” όσο η επικράτηση στην παλαιά μάχη για το “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”.

Σεραφείμ Κοτρώτσος

Όπως συνέβη και στην πριν από 23 χρόνια “μάχη των ταυτοτήτων”, ο -Μακαριστός- Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος επιχείρησε “επαναστατικά” να αφαιρέσει το δικαίωμα της τότε κυβέρνησης να νομοθετεί και δη στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών.

«Ας λέει ο νόμος ό,τι θέλει, αν ο λαός δεν συναινεί δεν εφαρμόζεται» και «αφήστε τούς νόμους να κοιμούνται», ήταν δύο χαρακτηριστικές εκφράσεις που χρησιμοποιούσαν ο Χριστόδουλος και οι “φλογεροί” ιεράρχες στις λαοσυνάξεις της εποχής. Η Εκκλησία, δηλαδή, “ελέω Θεού”, υπέρκειται της (κάθε) εκλεγμένης κυβέρνησης και του εκάστοτε νομοθέτη.

Αντιλαμβανόμενος πλήρως αυτή την ουσία της σύγκρουσης και τις πολιτικές και κοινωνικές τερατογεννέσεις που θα μπορούσε να προκαλέσει η επικράτηση της “θεοκρατίας”, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος (τον οποίο είχε επισκεφτεί ο Χριστόδουλος για να τον καταστήσει συνυπεύθυνο για την κυβερνητική απόφαση) είχε πει πως «οι εκτός νομοθετημένης διαδικασίας συλλεγείσες υπογραφές δεν είναι δυνατόν να ανατρέψουν τις διατάξεις του Συντάγματος».

Τελικά, το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την επιλογή της Πολιτείας για ολοσχερή απάλειψη του θρησκεύματος στις ταυτότητες (Ολομέλεια ΣτΕ, 2283/2001).

Ακόμα, πάντως, και σε εκείνο το μετα-σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ (που θέσπισε τον πολιτικό γάμο) υπήρξαν αρκετοί κορυφαίοι υπουργοί που διαφώνησαν με την απόφαση του Κώστα Σημίτη και φοβήθηκαν την σύγκρουση με την Εκκλησία του Χριστόδουλου, με την οποία συστρατεύθηκε για προφανείς μικροπολιτικούς λόγους η τότε Ν.Δ- τόσο ο πρόεδρός της Κώστας Καραμανλής, που υπέγραψε από τους πρώτους τον μακρύ κατάλογο κατά της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, όσο και ο επίτιμος πρόεδρός της Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Όμως, ο τότε πρωθυπουργός κέρδισε εκείνη την μάχη και κράτησε την χώρα σε τροχιά σύγκλισης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Κατ’ αναλογία, αν και 23 χρόνια μετά, μία παρόμοια μάχη καλείται να δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχετικά με την θέσπιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία. Απέναντι στην ρητορική του Φθιώτιδος Συμεών (και κάθε άλλου ιεράρχη) που καθιστά την εκ μέρους της Εκκλησίας σύγκρουση έναν (ιερό) πόλεμο ανάμεσα στον -όπως είπε- “συντηρητισμό και το σκοτάδι της προόδου σας”. Μικρή ειρωνεία της Ιστορίας: Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος που τώρα, έστω και μετριοπαθώς, συντάσσεται με αυτές τις φωνές, το μακρινό 2000 κράτησε αποστάσεις και απείχε από τις διχαστικές λαοσυνάξεις του Χριστόδουλου.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος υψώνει το αντίγραφο του λαβάρου της Επανάστασης του 1821, που μετέφερε από την Αγία Λαύρα ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, Αμβρόσιος | EUROKINISSI

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν διακυβεύεται, λοιπόν, μόνο το κεντρώο, μεταρρυθμιστικό και ευρωπαϊκό του προφίλ αλλά η ίδια η δυνατότητά του να κυβερνά και να νομοθετεί. Κάτι έτι περαιτέρω σημαντικό εάν λάβει κανείς υπόψη του πως το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα του 41% (που τόσο επικαλούνται αρκετά κυβερνητικά στελέχη έναντι ενστάσεων ή κατηγοριών της αντιπολίτευσης για άλλα πολύ σοβαρά θέματα) του επιτρέπει να κινηθεί με πολιτική άνεση. Θα ήταν άστοχο να θέσει υπό την κηδεμονία της Ιεράς Συνόδου την πολιτική κυριαρχία του και να συρθεί από τέτοιους αναχρονισμούς.

[Γι αυτό και ήταν κάκιστο δείγμα γραφής η εντύπωση υποταγής στην επιταγή Νατσιού που καλλιέργησε ο υπουργός Εξωτερικών δια της αποκαθηλώσεως του έργου της Γεωργίας Λαλέ από το προξενείο της Νέας Υόρκης]

Η δε επιλογή, ως φαίνεται, να μεταθέσει για μετά τις ευρωεκλογές το σχετικό νομοσχέδιο ίσως δεν είναι η καταλληλότερη. Είναι πιθανό στις κάλπες του Ιουνίου να εκφραστεί δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση για μείζονα θέματα (ακρίβεια) και να ενισχυθούν ανησυχητικά τα ποσοστά των κομμάτων στα δεξιά της Ν.Δ. Κι αυτό μπορεί να εκληφθεί από ορισμένους ως μήνυμα για αναβολή ή και ματαίωση της πρωθυπουργικής δέσμευσης. Τώρα θα μπορούσε να ξοδέψει ευκολότερα λίγο από το πολιτικό του απόθεμα αφού, βεβαίως, προηγουμένως είχε προβεί στους απαραίτητους χειρισμούς εντός της κοινοβουλευτικής του ομάδας, προς την Εκκλησία και προς τις φιλικές για μία τέτοια διευθέτηση πολιτικές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, ΚΚΕ, Πλεύση Ελευθερίας).

Pulse/ Σκάϊ: Ως προς τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που αναμένεται να δώσουν το έδαφος για τις πολιτικές μάχες των επόμενων μηνών, η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων φαίνεται να περνά ευκολότερα (26% υποστήριξη, 28% ανοχή, 30% αντίθεση), ο γάμος ζευγαριών ίδιου φύλου πολώνει, αλλά όχι υπερβολικά (20% υποστήριξη, 32% ανοχή, 33% αντίθεση), ενώ αντίθετα η αναγνώριση των παιδιών των ομόφυλων ζευγαριών φαίνεται να συναντά την αντίρρηση ενός 47% (πολύ υψηλότερο μεταξύ ψηφοφόρων της ΝΔ) την υποστήριξη του 18% και την ανοχή ενός 24%.

Η “γραμμή” της Ντόρας

Πρόσφατα η Ντόρα Μπακογιάννη επιχείρησε να νοηματοδοτήσει με κοινωνικό περιεχόμενο την θέσπιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία εστιάζοντας στο “δικαίωμα των παιδιών”.

“Αν πεθάνει ο βιολογικός γονιός, το παιδί πάει κατευθείαν στην Πρόνοια, δεν έχει δικαίωμα να μείνει με τον άλλο γονιό, να τον κληρονομήσει, να πάρει διατροφή σε περίπτωση διαζυγίου. Τα παιδάκια αυτά είναι αδικημένα από τον νόμο και πρέπει να τα προστατέψουμε”, είχε δηλώσει ειδικότερα η πρώην υπουργός. Και φαίνεται πως σε αυτή την “γραμμή” θα κινηθεί η κυβέρνηση εάν δει κανείς και την δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη:

“Εμείς ακούμε κάθε φορά με σεβασμό τις απόψεις, τις αποφάσεις της Εκκλησίας, της Ιεράς Συνόδου. Ταυτόχρονα, όμως, εφαρμόζουμε την πολιτική μας. Πρέπει, όμως, να σκεφτόμαστε πάντα τα παιδιά συνολικά, από τα οποία κάποια παιδιά μεγαλώνουν πολύ πιο δύσκολα, κάποια παιδιά μεγαλώνουν σε Ιδρύματα. Υπάρχουν αξιοθαύμαστες μονογονεϊκές οικογένειες που με πάρα πολύ μεγάλες θυσίες και στερήσεις έχουν μεγαλώσει παιδιά.”

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τόνισε επίσης ότι: “Γενικότερα, σημασία έχει να σκεφτόμαστε τα παιδιά. Να σεβόμαστε τους ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει παιδιά, κάποιοι εξ αυτών και μόνοι τους, με πάρα πολύ μεγάλες θυσίες”.

Παραδόξως, θα έλεγε κανείς, με αυτήν την αντίληψη συντάσσεται και ο υπερδεξιός Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος επισημαίνει πως αξιωματικά δεν διαφωνεί με μία τέτοια ρύθμιση, κατ’ ιδίαν δε ομολογεί πως “φυσικά και θα την ψηφίσει”, κρατώντας ίσως έτσι αποστάσεις από τον επίσης υπερδεξιό Μάκη Βορίδη αλλά και από τον Αντώνη Σαμαρά (για δεύτερη φορά…) που κατέστησε σαφή την ιδεολογική διαφωνία του.

Η εμβληματική μάχη

Είναι αλήθεια πως θα απαιτηθούν λεπτοί χειρισμοί το επόμενο διάστημα από τον πρωθυπουργό. Δεν τον συμφέρει πολιτικά η ευθεία σύγκρουση με την Εκκλησία, ούτε, βεβαίως, με το υπερδεξιό εκλογικό του ακροατήριο που έχει, άλλωστε, εμποτισθεί τα προηγούμενα χρόνια με διχαστικές και αναχρονιστικές κραυγές. Ο πρωθυπουργός μπορεί να διαβουλευθεί με τον Αρχιεπίσκοπο, κυρίως για λόγους σεβασμού και όχι με την ελπίδα να πείσει εκείνον και την Ιερά Σύνοδο, όμως οφείλει να καταστήσει σαφές πως η κυβέρνησή του αποφασίζει και η Βουλή νομοθετεί.

Όσο κι αν ακούγεται απλό για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος να θεσπίζει το σύμφωνο συμβίωσης (*) και τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και να τακτοποιεί νομικά και ηθικά το απορρέον δικαίωμα των παιδιών, τόσο πολιτικά δύσκολο γίνεται εξαιτίας του ιδεολογικού πατσγουορκ της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. Ιδιαίτερα σε μία εποχή που σε ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και καθ’ ημάς θεριεύει η ακροδεξιά με την αντιμεταναστευτική, ομοφοβική, αντιευρωπαϊκή και εθνικιστική ρητορική.

Όμως, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα είναι και μια προσωπική μάχη εδραίωσης του κεντρώου μεταρρυθμιστικού προφίλ που προβάλλει. Το δόγμα του “πολυδύναμου εκσυγχρονισμού” δεν μπορεί να εξαντλείται στα λόγια, ούτε σε εύκολες πολιτικές μάχες υπό την ομπρέλα προστασίας του 41%. Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών και η (συνακόλουθη) τεκνοθεσία θα είναι γι αυτόν μία εμβληματική μάχη με την ανάληψη του όποιου πολιτικού κόστους και μία (ακόμα) σημαντική στιγμή συναίνεσης ευρέως φάσματος των πολιτικών δυνάμεων. Το ό,τι θα οργιάσουν οι ακροδεξιές φωνές δεν πρέπει να τον επηρεάσει…

‘Απόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ (από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κβ’:21)

*ΠΩΣ ΕΙΧΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ Η Ν.Δ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ:

Οι βουλευτές της ΝΔ που υπερψήφισαν τόσο επί της αρχής, όσο και επί των άρθρων 1-14 που αφορούν το σύμφωνο, ψήφισαν 19 βουλευτές: οι Θεόδωρος Φορτσάκης, Νίκη Κεραμέως, Βασίλης Οικονόμου, Όλγα Κεφαλογιάννη, Ντόρα Μπακογιάννη, Νικήτας Κακλαμάνης (εκτός του αρ. 7), Νίκος Δένδιας, Κυριάκος Μητσοτάκης, Κωστής Χατζηδάκης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Γιώργος Κουμουτσάκος, Σίμος Κεδίκογλου, Γεράσιμος Γιακουμάτος (επί της αρχής), Κατερίνα Παπακώστα, Κώστας Τασούλας, Γιάννης Βρούτσης (επί της αρχής) Νίκος Παναγιωτόπουλος, Δήμας Χρίστος και ο προεδρεύων Γιάννης Πλακιωτάκης.

Καταψήφισαν 29 βουλευτές της ΝΔ, οι: Άννα Καραμανλή, Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, Κώστας Βλάσης, Μάκης Βορίδης, Γιώργος Βλάχος, Ανδρέας Κατσανιώτης, Δημήτρης Κυριαζίδης, Μάνος Κόνσολας, Τάσος Δημοσχάκης, Απόστολος Βεσυρόπουλος, Βασίλης Γιόγιακας, Σάββας Αναστασιάδης, Θανάσης Μπούρας, Γιώργος Γεωργαντάς, Γιώργος Κασαπίδης, Μάνος Αντωνίου, Θανάσης Δαβάκης, Μάξιμος Χαρακόπουλος, Χρήστος Κέλλας, Χαράλαμπος Αθανασίου, Θανάσης Καββαδάς, Χρήστος Μπουκώρος, Γιώργος Καρασμάνης, Κώστας Κουκοδήμος, Στέργιος Γιαννάκης, Γιάννης Κεφαλογιάννης, Φωτεινή Αραμπατζή, Γιώργος Βαγιωνάς, Νότης Μηταράκης.

Από την ψηφοφορία, απουσίασαν και δεν έστειλαν ούτε επιστολική ψήφο 27 βουλευτές της ΝΔ: Δημήτρης Σταμάτης, Βασίλης Κικίλιας, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, Άδωνις Γεωργιάδης, Σοφία Βούλτεψη, Μάριος Σαλμάς, Κώστας Καραγκούνης, Γιάννης Ανδριανός, Γιώργος Στύλιος, Γεωργία Μαρτίνου, Ευάγγελος Μπασιάκος, Κώστας Κοντογεώργος, Κώστας Τζαβάρας, Κώστας Καραμανλής, Κώστας Γκιουλέκας, Σταύρος Καλαφάτης, Έλενα Ράπτη, Θόδωρος Καράογλου, Κώστας Τσιάρας, Αντώνης Σαμαράς, Κώστας Κατσαφάδος, Γιάννης Τραγάκης, Κωνσταντίνος Καραμανλήςτου Αχιλλέα, Κώστας Σκρέκας, Χρήστος Σταϊκούρας, Γιάννης Αντωνιάδης.