Η μεγάλη αντίφαση και η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού

 Η μεγάλη αντίφαση και η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού

Η μεγάλη αντίφαση που διαπερνά το σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι ότι η κυριαρχία της ΝΔ δεν συνοδεύεται από θετική υποστήριξη στην πολιτική της.

Του Παναγιώτη Φραντζή*

Το 64% των πολιτών κρίνει ότι τα πράγματα πηγαίνουν στη λάθος κατεύθυνση (Metron Analysis). Το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας πιστεύει ότι το πολιτικό σύστημα αποδυναμώνεται και δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα (ακρίβεια, στέγη, χαμηλοί μισθοί).

Η περίοδος 2009-2012 στην αρχή της κρίσης έδειξε ότι η πορεία από το 40+ στο όριο της πολιτικής επιβίωσης μπορεί να είναι πολύ γρήγορη για τα κόμματα της Κεντροαριστεράς, κόμματα με ευρεία λαϊκή βάση. Αντίθετα, το παραδοσιακό αστικό κόμμα, η Νέα Δημοκρατία, έδειξε μεγαλύτερη ανθεκτικότητα μετά τον εκλογικό σεισμό τον Μάιο του 2012.

Σήμερα, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό πρώτον γιατί ο βασικός της αντίπαλος προσχώρησε στον πυρήνα των πολιτικών επιλογών της, και δεύτερον γιατί η πρώτη κατάφερε εν συνεχεία να καλύψει όλο τον χώρο από τα αριστερά του Κέντρου μέχρι τα δεξιά της Κεντροδεξιάς.

Συνεπές αστικό κόμμα, η ΝΔ υπόσχεται σταθερό αναπτυξιακό περιβάλλον, σοβαρή παρουσία της χώρας στην ΕΕ και μια εξωτερική πολιτική που υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα ανοίγοντας μια προοπτική ειρήνης με την Τουρκία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε ως ένα κόμμα ρήξης με τη μνημονιακή πολιτική της ΕΕ για να υλοποιήσει τελικά την πολιτική των αντιπάλων του. Υπήρξε πράγματι πιο τολμηρός από τη ΝΔ με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ομως, δεν είχε ψηφιστεί για να δείξει τόλμη στην εξωτερική πολιτική στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Κρατάμε εδώ ότι η ελληνική κοινή γνώμη παραμένει η πιο αρνητική στην Ευρώπη για την Ατλαντική Συμμαχία (Pew Research Centre).

Όσο και αν φαίνεται παράξενο, ο ΣΥΡΙΖΑ με ηγεσία Κασσελάκη τοποθετείται στον χώρο ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη συντηρητική δεξιά. Μπορούμε να κάνουμε έναν παραλληλισμό της επιτυχημένης επικοινωνιακά Ζωής Κωνσταντοπούλου με τον Στέφανο Κασσελάκη. Μοιάζουν πραγματικά πολύ στην τοποθέτησή τους. Και αν ο δεύτερος υπερασπίζεται μια φιλελεύθερη ταυτότητα με έμφαση στα δικαιώματα και το μεταναστευτικό, εκπροσωπεί σαφέστατα το αυταρχικό ρεύμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ AnatropiNews

Σχετικά Άρθρα