Γεωργία Ηλιοπούλου (ΛΑΒΡΥΣ)/Μόνο ένα μότο υπάρχει στη ζωή: Keep going!

“Η αδράνεια είναι θάνατος. Ζωή είναι η κίνηση” τονίζει η κυρία Ηλιοπούλου. Η Γεωργία Ηλιοπούλου ξεκίνησε την ενήλικη, γεμάτη πείσμα, ζωή της, γνωρίζοντας ότι η προσήλωση σ’ έναν μοναδικό σκοπό είναι από τα θεμελιώδη στοιχεία της επιτυχίας. Με σπουδές στη νομική. στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, αποφάσισε να στραφεί από νωρίς στην τέχνη, φέροντας εις πέρας οράματα κι επιδιώξεις, με εγγενείς δυσκολίες και εμπόδια. Ωστόσο τα κατάφερε και τα καταφέρνει υποδειγματικά.

Είναι η διευθύνουσα σύμβουλος της Πολιτιστικής Εταιρείας «Λάβρυς», ενώ τη σφραγίδα της φέρουν πολλές καλλιτεχνικές παραγωγές που έχουν αφήσει, δίκαια, ένα ισχυρό αποτύπωμα στο χώρο του πολιτισμού. Αυτόν τον καιρό, στο Ολυμπιακό Κέντρο στο Γουδή, μπορούμε να παρακολουθήσουμε την έκθεση «Life In Space» («η Ζωή στο Διάστημα»), που έχει ταξιδέψει στα μυστικά του διαστήματος περισσότερους από 3.000.000 θεατές σε όλο τον κόσμο. Όπως αναφέρει η Γεωργία Ηλιοπούλου: «με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο ο συνδυασμός της εκπαίδευσης με την ψυχαγωγία. Με το βλέμμα στο μέλλον και την προσωπική μου ανάγκη για επικοινωνία με τους νέους της χώρας, έχουμε θέσει ως εταιρία στόχο, τα επόμενα χρόνια, να ασχοληθούμε πολύ με τη νέα γενιά. Όχι όμως μόνο με την ψυχαγωγία της, αλλά την συνύπαρξη της ψυχαγωγίας με ένα βαθμό μάθησης. Οι εκθέσεις που κάνουμε είναι ο προάγγελος αυτού που έχουμε ως στόχο».

Συνέντευξη στον Χρόνη Διαμαντόπουλο

Χρόνης Διαμαντόπουλος

Έχετε ένα πλούσιο βιογραφικό που κυρίως καταδεικνύει την προσήλωσή σας σε έναν διαυγή και ιαματικό πολιτισμό. Σε έναν ενωτικό πολιτισμό. Με ποια όπλα συρρικνώνονται οι δυσκολίες; 

Ξεκίνησα να εργάζομαι στον τομέα του πολιτισμού από αγάπη τόσο για τον πολιτισμό όσο και για τη χώρα μου. Βλέπετε, έζησα χρόνια στο εξωτερικό και ως Ελληνίδα ένιωθα την ανάγκη να μπορώ να νιώθω την παρουσία της χώρας μου εκεί. Όταν λοιπόν μετά τις σπουδές μου επέστρεψα στην Ελλάδα, αποφάσισα να μην ασχοληθώ με αυτό που είχα σπουδάσει, αλλά να αφιερωθώ σε αυτό που έκαιγε τα σωθικά μου. Έτσι το 1990, ξεκίνησα την δική μου εταιρία που ασχολείται έκτοτε με την διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων εντός της χώρας, αλλά και την εξαγωγή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό. Αναφορικά με την ερώτησή σας: με ποια όπλα συρρικνώνονται οι δυσκολίες; Τις δυσκολίες καθένας τις ξεπερνάει μόνο με φοβερή υπομονή και επιμονή. Τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά ταυτόχρονα και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Τα πάντα εξαρτώνται από το πόση ενέργεια ο ίδιος βάζεις σ’ αυτό που σε ενδιαφέρει. Είτε αυτό είναι η δουλειά κάποιου είτε οι  διαπροσωπικές του σχέσεις είτε οτιδήποτε άλλο.

“Ο καθένας πρέπει να βρει αυτό που τον συνεπαίρνει”

Θεωρείτε τυχερό τον εαυτό σας όσον αφορά στη χωροχρονική στιγμή της εκκίνησής σας; Είχατε ανθρώπους που σας στήριξαν; 

Ναι, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που ξεκίνησα το 1990. Αν και  πιστεύω ότι πάντα  υπάρχουν δυνατότητες για αυτούς που ενδιαφέρονται να τις ακολουθήσουν. Εάν ήταν πιο εύκολα; Θα μπορούσα να πω ότι ήταν πιο εύκολο. Πιο εύκολο γιατί οι άνθρωποι ήταν πιο χαλαροί, είχαμε περισσότερο χρόνο και περισσότερη διάθεση. Ωστόσο, οι δυσκολίες αυτές καθαυτές του συγκεκριμένου αντικειμένου και τότε και τώρα είναι ακριβώς οι ίδιες. Ο καθένας πρέπει να βρει αυτό που τον συνεπαίρνει για να μπορεί να δημιουργεί και να αισθάνεται χρήσιμος τόσο για τους δικούς του, όσο και για όλους τους άλλους. Το ζητούμενο είναι να ξέρει τι θέλει και να επιδιώξει να το βρει. Αυτό από μόνο του θα του δώσει χαρά και κουράγιο να ξυπνάει καθημερινά. Ακόμη και σήμερα, που λόγω εμπειρίας μπορώ να πω ότι τα πράγματα είναι κάπως πιο εύκολα για μένα, θα έλεγα σε όποιον ξεκινάει τη ζωή του ότι μόνο ένα μότο υπάρχει στη ζωή: Keep going! Η αδράνεια είναι θάνατος. Ζωή είναι η κίνηση.

Στη μεγάλη αυτή προσωπική σας διαδρομή, ποια στιγμή είπατε βροντόφωνα «άξιζε για όλα αυτά ο κόπος»; 

Το αν αξίζει ο κόπος πραγματικά το αναρωτιέμαι καθημερινά. Κι αυτό γιατί είναι μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά. Κάποιος μπορεί να  πιστεύει ότι η διοργάνωση είναι ένα πράγμα πολύ απλό. Ωστόσο είναι πολυεπίπεδη κι επίπονη διαδικασία. Εάν τώρα προσθέσεις και την ανάγκη της ιδιαίτερης επιμέλειας και άρα της λεπτομέρειας, αφενός μεν λέγεσαι σωστός επαγγελματίας, αφετέρου ο χρόνος και η ενέργεια που απαιτείται για αυτό δεν είναι αμελητέος.

Πείθεται πιο εύκολα ένας διεθνής καλλιτέχνης, το 2023, να εμφανιστεί στο αθηναϊκό κοινό σε σχέση με παλιότερα; 

Είναι αλήθεια ότι την δεκαετία του ‘90 τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα για μας. Έκανε πολλά χρόνια η Ελλάδα να μπει στο χάρτη των διεθνών περιοδειών των μεγάλων καλλιτεχνών. Σίγουρα, σήμερα είναι πιο εύκολο, ωστόσο ο μεταξύ των επαγγελματιών εντός της χώρας ανταγωνισμός δυσκολεύει πάρα πολύ τα πράγματα μιας και υπάρχουν φορές που ανεβαίνουν τόσο υψηλά οι τιμές των καλλιτεχνών που είναι πλέον ασύμφορη η πραγματοποίηση τους.

“Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ρατσισμό αντιμετωπίζουμε τις περισσότερες φορές”

Ποιος είναι ο αντίκτυπος στο εξωτερικό της εγχώριας πολιτιστικής παραγωγής;

Θα μπορούσα να πω ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερος αντίκτυπος στο εξωτερικό της εγχώριας πολιτιστικής παραγωγής. Κι αυτό γιατί είναι πολύ λίγα τα πράγματα τα οποία γίνονται στο εξωτερικό. Βλέπετε δεν έχουμε εσωτερική πολιτιστική πολιτική, πόσω μάλλον εξωτερική πολιτιστική πολιτική. Και όταν η πολιτεία δεν μπορεί να στηρίξει τις προσπάθειες αυτές, μόνο μεμονωμένες ατομικές προσπάθειες δεν είναι αρκετές. Ισχύς εν τη ενώσει.

 Αυτό δεν ισχύει στη χώρα μας δυστυχώς. Παρά τις άπειρες εξαγγελίες για συνεργασία του ιδιωτικού με τον δημόσιο φορέα, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ρατσισμό αντιμετωπίζουμε τις περισσότερες φορές.

“Με το βλέμμα στο μέλλον και την προσωπική μου ανάγκη για επικοινωνία με τους νέους της χώρας”

Με το βλέμμα στο μέλλον, ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; 

Τα επόμενά μας σχέδια πολλά και διάφορα. Αυτό που θα μπορούσα όμως να πω είναι ότι πλέον, σε προσωπικό επίπεδο, με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο ο συνδυασμός της εκπαίδευσης με την ψυχαγωγία. Με το βλέμμα στο μέλλον και την προσωπική μου ανάγκη για επικοινωνία με τους νέους της χώρας, έχουμε θέσει ως  εταιρία στόχο, τα επόμενα χρόνια, να ασχοληθούμε πολύ με τη νέα γενιά. Όχι όμως μόνο με την ψυχαγωγία της, αλλά την συνύπαρξη της ψυχαγωγίας με ένα βαθμό μάθησης. Οι εκθέσεις που κάνουμε είναι ο προάγγελος αυτού που έχουμε ως στόχο.

“Να δώσουμε τη δυνατότητα στους ανθρώπους που δεν είχαν το χρόνο, δεν είχαν τα οικονομικά ή και το ενδιαφέρον να παραμείνουν ενεργοί πολίτες”

Η τρίτη ηλικία είναι επίσης εκείνη που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και που ως εταιρεία μας ενδιαφέρει, γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο άνθρωπος πρέπει πάντα να μαθαίνει και να μη μένει ποτέ στο περιθώριο. Μέσω των εκθέσεων που παρουσιάζουμε θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα στους ανθρώπους που δεν είχαν το χρόνο, δεν είχαν τα οικονομικά ή και το ενδιαφέρον, σε κάποια άλλη εποχή, να μπορούν σήμερα να συνεχίσουν να μαθαίνουν και να παραμείνουν ενεργοί πολίτες.

“Η έκθεση life in space είναι μια διοργάνωση της NASA”

Μιλήστε μου για την έκθεση «Life in Space» που εγκαινιάστηκε στις 19/10 στο Ολυμπιακό κέντρο στο Γουδή. Η άνθιση της ερασιτεχνικής αστρονομίας στη χώρα μας είναι γεγονός, ειδικά στη μαθητική κοινότητα. 

Η έκθεση life in space είναι μια διοργάνωση της NASA με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή ΕSA καθώς και την ιταλική ASI. Αυτοί οι τρεις μεγάλοι φορείς μας δίνουν για πρώτη φορά την δυνατότητα να δούμε πώς και γιατί ο άνθρωπος ξεκίνησε να πάει στο φεγγάρι. Η έκθεση συνδυάζει αυτό που έλεγα παραπάνω εκπαίδευση και ψυχαγωγία. Το πρώτο της μέρος είναι η ιστορική αναδρομή από τον Ιούλιο Βερν μέχρι και την κατάκτηση του διαστήματος. Πώς δηλαδή ο άνθρωπος ονειρεύτηκε να ταξιδέψει στο διάστημα και πώς μέσα σε δύο αιώνες κατόρθωσε να το πραγματοποιήσει  Η έκθεση έχει σπάνια μοναδικά πρωτότυπα εκθέματα. Έχει παραδείγματος χάριν τον πύραυλο που για πρώτη φορά εκτοξεύτηκε το 1926 περιέχοντος υγρό καύσιμο. Είναι ένα μοναδικό κομμάτι που χάρη  στην NASA το έχουμε στην έκθεση μας. Έχουμε επίσης αυθεντικό πέτρωμα απ’ τη σελήνη που ο καθένας μπορεί να ακουμπήσει, έχουμε αυθεντικές στολές διασήμων αστροναυτών και πολλά αλλά πρωτότυπα αντικείμενα από την πτήση του Σογιούζ. Και όχι μόνο. Μπορούμε να δούμε και να κατανοήσουμε πώς κοιμάται ένας αστροναύτης, πώς κάνει πιπί του ένας αστροναύτης, πώς διασκεδάζει ένας αστροναύτης ή τι τρώει ένας αστροναύτης.

 Το δεύτερο μέρος της έκθεσης είναι αυτό της χαλάρωσης και διασκέδασης. Εκεί κάποιος, που έχει διάθεση, μπορεί να δει και να προσπαθήσει να πιλοτάρει ένα ποιητικό αεροσκάφους, να πάρει μια μικρή ιδέα για το πώς προετοιμάζονται για αστροναύτες για να ταξιδέψουν στο διάστημα, να δει μέσω εικονικής πραγματικότητας ένα ταξίδι στον πλανήτη Άρη ή να επισκεφτεί πάλι μέσω εικονικής πραγματικότητας τον διεθνή διαστημικό σταθμό.

“Η νεολαία μας να συνεχίσει να ελπίζει και να ονειρεύεται”

Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο άνθρωπο που έχει, μεταξύ άλλων, να διαχειριστεί και τη μεγάλη εικόνα, πέρα από το προσωπικό του όραμα;

Οι δυσκολίες στη ζωή είναι καθημερινές. Όλοι οι γονείς έχουν την υποχρέωση να μαθαίνουμε στα παιδιά μας τον τρόπο να μπορούν να τις διαχειριστούν τις δυσκολίες και να τις ξεπερνούν. Οι νεολαίοι μας όμως πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να προσπαθούν να βρουν τι είναι αυτό που αγαπούν να κάνουν οι ίδιοι και όχι να δέχονται να εκπληρώσουν τις επιθυμίες των γονιών τους σε αυτό το θέμα. Η ζωή είναι δική τους και αυτή θα κληθούν για να την βιώσουν. Και η καθημερινότητα είναι πολύ μα πολύ πιο καλή, όταν κατορθώνουμε να κάνουμε δουλειά μας αυτό που πραγματικά αγαπάμε. Το άλλο που θα μπορούσα να πω είναι ότι είναι πολύ σημαντικό η νεολαία μας να συνεχίσει να ελπίζει και να ονειρεύεται.

Δεν είναι πάντα εύκολο, ωστόσο μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε ενεργοί πολίτες συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα ότι ο διπλανός μας είναι πολύ σημαντικός και όλους μας. Όλοι μαζί είμαστε αυτοί που πάνε την ανθρωπότητα μπροστά και όλοι έχουμε την ανάγκη του διπλανού μας. Η κοινωνία έχει ανάγκη από όλους μας. Αρκεί να ξέρουμε πώς μπορούμε να είμαστε ενεργοί πολίτες. Και αυτό δε βοηθάει μόνο τους άλλους, αλλά κι εμάς τους ίδιους. Ακούω πολύ συχνά  τα νέα παιδιά να λένε ότι βαριούνται. Για να μη βαριέσαι σ’ αυτή τη ζωή πρέπει να δεις τι σε κάνει χαρούμενο και να το ακολουθήσεις. Να νοιάζεσαι και για τους άλλους πέρα από τον εαυτό σου και να προσπαθείς να νιώθεις χρήσιμος έστω και για ένα λεπτό καθημερινά.