Τα “μοντέλα” Δούκα, Κουρέτα, Αγγελούδη μπορούν να στήσουν γέφυρα μεταξύ Κασσελάκη- Ανδρουλάκη; Πολύ δύσκολο, όχι απίθανο- Ποιοί το προτείνουν

Εν συντομία: Η πολιτική ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη υφίσταται την πρώτη ρωγμή περίπου 52 μήνες μετά την ανάρρησή του στην εξουσία. Δεν είναι μόνο οι ήττες της Ν.Δ σε περιφέρειες και τους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας, είναι, κυρίως, το ό,τι ξόδεψε προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο για την υποστήριξη υποψηφίων που απέτυχαν παταγωδώς. Αλλάζουν αυτά τους πολιτικούς συσχετισμούς; Όχι. Η κυριαρχία του παραμένει ανθεκτική, αν και αμήχανη πλέον, αποκαλύπτεται, ωστόσο, πως αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην απουσία (ακόμα) εναλλακτικής λύσης διακυβέρνησης. Η έμφαση δίνεται στο “ακόμα”.

Τα πιο ενδιαφέροντα πολιτικά μηνύματα, όμως, προκύπτουν στον χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς και ως προς τούτο αξίζει κανείς να προσέξει τις συγκλίνουσες δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Στέφανου Κασσελάκη, με το που προσγειώθηκε στην Αμερική, και του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Κοινός τόπος η ανάγκη για ένωση των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στην κυβέρνηση, κάτι που, όπως είπαν, όπου εφαρμόστηκε οδήγησε σε νίκες έναντι των κυβερνητικών υποψηφίων. Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Παύλος Γερουλάνος (που δοκίμασε μοντέλο συνεννόησης στον δήμο Αθηναίων με τον Νάσο Ηλιόπουλο), αλλά και αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στα τηλεοπτικά πάνελ της εκλογικής βραδιάς. Φυσικά και ο Χρήστος Σπίρτζης που εμφανίζεται δικαιωμένος διότι είχε εξαρχής υποστηρίξει την ένωση των δύο χώρων.

Σχετική, αν και από διαφορετική και πιο …προωθημένη βάση ήταν και η ανάρτηση του Χάρη Καστανίδη.

Τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα του β' γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών πρέπει να ερμηνευθούν με ψυχραιμία, σεμνότητα και σύνεση. Αυτό θα βοηθήσει να υπηρετηθεί καλύτερα η ζωτική ανάγκη για την ανασύνταξη της σύνολης Κεντροαριστεράς, ώστε να ξαναγίνει αξιόπιστη κυβερνητική λύση.

— Kastanidis Haris (@KastanidisHaris) October 16, 2023

Ο θρίαμβος του καθηγητή Χάρη Δούκα έναντι του Κώστα Μπακογιάννη (με τον πανίσχυρο πολιτικό και επικοινωνιακό μηχανισμό), ο περίπατος του Στέλιου Αγγελούδη στην Θεσσαλονίκη, και, φυσικά, η ανατροπή και επικράτηση του Δημήτρη Κουρέτα στην Θεσσαλία επιβεβαιώνουν το παραπάνω.

Ο Χάρης Δούκας αναγνωρίζει πως οφείλει σε μεγάλο βαθμό την νίκη του στον Κώστα Ζαχαριάδη και την ξεκάθαρη υποστήριξη που του έδωσε από την πρώτη στιγμή. Η συνεργασία των δύο παρατάξεων στο δημοτικό συμβούλιο θα αποτελέσει δίχως άλλο “θερμοκήπιο” ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων.

Είναι, επίσης, ενδιαφέρον πως όπου ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ συνέκλιναν στην ίδια υποψηφιότητα, το ποσοστό που έλαβε στον β΄ γύρο ήταν ακόμα και υπερδιπλάσιο του αθροίσματος των ποσοστών των δύο κομμάτων στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Τα επινίκια δεν αρμόζουν εξίσου και στους δύο. Το ΠΑΣΟΚ εκταμιεύει πολιτικά κέρδη, ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώνει μόνο να κρατήσει το κεφάλι έξω από το νερό και να πάρει σημαντικές πολιτικές ανάσες. Οφείλει να προβληματιστεί για την αποτυχία του όπου είχε αποκλειστικά δικούς του υποψηφίους και για το γεγονός πως επί πάνω από δέκα χρόνια και ως κυβέρνηση ή αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει κατορθώσει να αποκτήσει ερίσματα στην τοπική αυτοδιοίκηση, εκεί όπου το ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνει πως είναι δεύτερη στην τάξη πολιτική δύναμη.

Γίνεται, όμως, σαφές πως είτε το ΠΑΣΟΚ που έχει κάθε λόγο να χαμογελά για την καταγραφή που έκανε, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ που παραμένει ακόμα αξιωματική αντιπολίτευση, δεν μπορούν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία Μητσοτάκη κατά μόνας. Από την άλλη, η συνεργασία τους φαίνεται πως μπορεί να προκαλέσει πολιτική δυναμική, εφόσον, φυσικά, συνδυαστεί και με τις κατάλληλες επιλογές πολιτικών και προσώπων.

Αυτό, όμως, που για τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αποτελεί ανάγκη και αντίδοτο στην εσωστρέφεια και την καθίζηση, για το ΠΑΣΟΚ δεν είναι προτεραιότητα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης απάντησε -πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές- αρνητικά σε κάθε προσπάθεια να επισημοποιηθούν τοπικές συνεργασίες με τον ΣΥΡΙΖΑ με κοινούς υποψηφίους, ότι έγινε έγινε διακριτικά και σε ορισμένες περιπτώσεις με την συνδρομή των ίδιων των υποψηφίων.

Με σαφή πολιτικά οφέλη από τους δύο γύρους των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι λογικό ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να φιλοδοξεί σε μία ακόμα μεγαλύτερη νίκη στις ευρωεκλογές. Να καταγράψει, δηλαδή, ποσοστό που θα υπερβαίνει αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, ή, έστω, να κλείσει ακόμα περισσότερο η ψαλίδα. Έτσι θα αποκτήσει “ρεύμα αξιωματικής αντιπολίτευσης” ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών. Αυτό που σκέφτονται πολλοί ένθεν κακείθεν ως μία πολιτική απάντηση του λεγόμενου “προοδευτικού χώρου” (μεγάλη κουβέντα που σηκώνει συζήτηση…) στην κυριαρχία Μητσοτάκη δεν είναι εφικτό όσο ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν αφήνει ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας.

Το ερώτημα είναι εάν τα κορυφαία στελέχη και οι “βαριές” προσωπικότητες του χώρου μπορούν να χαράξουν μια τέτοια πορεία και να πείσουν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Δύσκολο. Αν και ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε καλύτερη πολιτική θέση έναντι του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, και, μάλιστα, χωρίς να έχει καταβάλει κόπο. Σε μεγάλο βαθμό χτύπησε φλέβα εκεί που χτυπούσε βράχο.

Από σαφώς βελτιωμένη θέση έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και με τον Στέφανο Κασσελάκη μάλλον ανοικτό σε μία τέτοια προοπτική τα σύνορα των φέουδων μπορούν να πέσουν. Τι είδους συνεργασία θα μπορούσε να προκύψει μένει να συζητηθεί. Πιθανότερο είναι αυτή η συζήτηση να ανοίξει μετά τις ευρωεκλογές και με τους νέους συσχετισμούς που θα έχουν διαμορφωθεί.

Μία παράμετρος που δεν πρέπει να αγνοηθεί είναι πως οι συνεργασίες σε τοπικό επίπεδο έριξαν τα τείχη της εχθροπάθειας μεταξύ των εκλογικών βάσεων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, υπό μία έννοια έσπασε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που αποτελούσε κυρίαρχο αφήγημα σε ένα τμήμα ψηφοφόρων του δεύτερου, εκείνοι που φλέρταραν περισσότερο με την προοπτική συνεργασίας με τη Ν.Δ. Αυτό δημιουργεί ένα πολιτικό κεκτημένο που μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο εφόσον οι ηγεσίες αποφασίσουν να ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας.