Γάμος ομοφύλων: Η επικίνδυνη (;) ισορροπία Μητσοτάκη μεταξύ των μεταρρυθμίσεων και της “βαθιάς” Ν.Δ

Με τον γάμο (και την τεκνοθεσία) των ομοφύλων η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει ένα πολιτικό λάθος που ενδέχεται να έχει γενικότερες επιπτώσεις. Η μεταρρύθμιση που θα εδραίωνε έτι περαιτέρω τον Κυριάκο Μητσοτάκη στον λεγόμενο κεντρώο χώρο μετατίθεται χρονικά προς το τέλος της τετραετίας, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης.

Δεν ήταν αυτός ο αρχικός σχεδιασμός. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως το θέμα απασχολούσε τον πρωθυπουργό από τα μέσα της προηγούμενης τετραετίας, στην συνέντευξή του, όμως, στο Bloomberg, στις αρχές Ιουλίου και μετά τον εκλογικό του θρίαμβο, έγινε περισσότερο σαφής. Δεσμεύτηκε, δημιουργώντας, μάλιστα, την εντύπωση πως σκέφτεται να επισπεύσει την σχετική νομοθέτηση. Θα ήταν, αναμφίβολα, μια κίνηση σε προοδευτική κατεύθυνση που θα διεμβόλιζε τον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς, από το ΠΑΣΟΚ έως τον ΣΥΡΙΖΑ. Με την εκλογή, δε, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Στέφανου Κασσελάκη η προοπτική έγινε ακόμα πιο δελεαστική.

Αυτά, πριν λαλήσουν οι αλέκτορες. Μάκης Βορίδης και Άδωνις Γεωργιάδης ύψωσαν τείχος ως φρουροί των δεξιών συνόρων της Ν.Δ και δήλωσαν καθαρά πως δεν πρόκειται να ψηφίσουν το σχετικό νομοσχέδιο. Φαίνεται πως τα 2/3 της Κ.Ο της Ν.Δ έχουν -λιγότερο ή περισσότερο- παρόμοια άποψη. Ειδικά οι βουλευτές επαρχίας και ακόμα περισσότερο αυτοί της Βόρειας Ελλάδας δεν δείχνουν καμία διάθεση, όπως λένε, να αυτοκτονήσουν πολιτικά σε τοπικά άκρως συντηρητικά ακροατήρια όπου διαθέτουν πολύ μεγάλη επιρροή η “Νίκη”, η “Ελληνική Λύση” και οι ‘Σπαρτιάτες”. Με ένα περίπου 14% στα δεξιά της η Ν.Δ είναι μάλλον βέβαιο πως θα αντιμετωπίσει έντονη πίεση, η δε ψήφος κατά συνείδηση που προανήγγειλε ο Παύλος Μαρινάκης δεν λύνει το πρόβλημα. Θα είναι, δίχως άλλο, πολιτική ήττα για τη Ν.Δ να περάσει ένα τέτοιο νομοσχέδιο από την Βουλή με μεγάλες απώλειες στους βουλευτές της και με την συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, και της Πλεύσης.

Οι πολιτικές επιπτώσεις, όμως, θα ήταν σαφώς μικρότερες εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προωθούσε μια τέτοια μεταρρύθμιση μέχρι το τέλος του έτους, σε ικανή, δηλαδή, απόσταση από τις ευρωεκλογές.

Το πολιτικό κόστος θα είναι μεγάλο εάν το πράξει το πρώτο εξάμηνο του 2024 διότι, όπως φοβούνται πολλοί, θα προσφέρει “καύσιμη ύλη” στην ακροδεξιά που ενδέχεται να κάνει σημαντική καταγραφή στις ευρωπαϊκές κάλπες. Γι’ αυτό και οι σκέψεις είναι να μετατεθεί για το καλοκαίρι του επόμενου έτους εφόσον, βεβαίως, η Ν.Δ νικήσει στις ευρωεκλογές και βγει πολιτικά σχεδόν αλώβητη. Το “παράθυρο ευκαιρίας” είναι για περίπου ένα χρόνο μετά, και πριν κλείσει διετία στην διακυβέρνηση, οπότε θα αρχίσει να διαμορφώνεται σταδιακά ένα προεκλογικό τοπίο με το Μέγαρο Μαξίμου να φλερτάρει με την ιδέα μιας πρόωρης προσφυγής και να μην εξαντλήσει την τετραετία που λήγει το 2027.

Τότε, κάθε ανταρσία βουλευτών θα στοιχίσει πολύ περισσότερο, ενώ στην ακροδεξιά θα έχει αρχίσει, ίσως, η κινητικότητα, ακόμα και οι συμμαχίες. Στο Μαξίμου δεν διέλαθε της προσοχής τους το χειροκρότημα των ψηφοφόρων του Αχιλλέα Μπέου στην εμετική και ομοφοβική επίθεση στον Στέφανο Κασσελάκη. Οι ψηφοφόροι αυτοί είναι κατά κύριο λόγο νεοδημοκράτες και ο δήμαρχος Βόλου δεν έκρυψε πως επιδιώκει να υπερβεί την επιρροή του στον Βόλο, με την ανοχή ή και την βοήθεια που έχει από γραφικά αλλά και σοβαρά αθηναϊκά μιντιακή συστήματα. Ο Νικήτας Κακλαμάνης δεν είπε τυχαία ότι “δεν θα εκπλαγεί εάν ο Μπέος ηγηθεί ακροδεξιού μορφώματος”. Πολλοί είναι αυτοί που υποθέτουν πως το αντιθεσμικό παραλήρημα Μπέου είναι το χαλί προς την κόλαση της ενίσχυσης της ακοδεξιάς.

Εν κατακλείδι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να προχωρήσει σε μία τέτοια μεταρρύθμιση, ο δε στενός του πολιτικός περίγυρος (Σκέρτσος, Πατέλης, Αγαπηδάκη, κ.ά) τον στηρίζει. Από την άλλη, όμως,υπάρχει και η “βαθιά” Ν.Δ του Αντώνη Σαμαρά και άλλων. Μπορεί να την υπερβεί και να επιβεβαιώσει τις καλές μεταρρυθμιστικές του προθέσεις; Δύσκολο.