N.Y. Times: Οι μετανάστες που κάηκαν στον Έβρο είχαν επαναπροωθηθεί – Η Αστυνομία ή φωτιά το δίλημμά τους

“Έτρεχαν για μια καλύτερη ζωή και έπεσαν στην πυρκαγιά” γράφουν σήμερα οι  New York Times για την τραγωδία του Αυγούστου στον Έβρο, όταν 18 μετανάστες εγκλωβίστηκαν στις φλόγες και έχασαν τις ζωές τους. Η ρεπόρτερ των Times, Matina Stevis-Gridneff, βρέθηκε στον Έβρο επισκέφθηκε την περιοχή της τραγωδίας και επέστρεψε σε αυτή μαζί με την οικογένεια του πρώτου θύματος που αναγνωρίστηκε.

Όπως αναφέρει η ομάδα των 18 αντιμετώπιζε ένα μεγάλο δίλημμα. Να προσπαθήσει να φτάσει στη χώρα μας μέσα από το οδικό δίκτυο, αλλά αντιμέτωπη με την αστυνομία, ή να διασχίσει το πυκνό δάσος…

Προτίμησαν το δεύτερο και το πλήρωσαν με τη ζωή τους…

To ρεπορτάζ της εφημερίδας

Καθώς διέσχιζαν το σκληρό, δασώδες έδαφος στη βορειοανατολική Ελλάδα, οι 18 αιτούντες άσυλο αντιμετώπισαν ένα οδυνηρό δίλημμα: Ακολουθήστε την ασφαλέστερη διαδρομή μέσα από χωριά και αυτοκινητόδρομους, αλλά στην αγκαλιά των ελληνικών αρχών ή ταξιδέψτε μέσα στα δάση και τα χωράφια. καταστράφηκε από τη μεγαλύτερη καταγεγραμμένη δασική πυρκαγιά της Ευρώπης.

Επέλεξαν τα δάση.

Στις 21 Αυγούστου, γύρω στις 9 μ.μ., η ομάδα των αιτούντων άσυλο κάηκε μέχρι θανάτου στη μεγαλύτερη καταγεγραμμένη δασική πυρκαγιά της Ευρώπης. Τα σώματά τους, απανθρακωμένα αγνώριστα, ανακαλύφθηκαν την επόμενη μέρα.

Οι ελληνικές αρχές υπέθεσαν ότι τα θύματα ήταν μετανάστες επειδή κανείς δεν αναζητούσε αγνοούμενους στην περιοχή. Και για περισσότερο από ένα μήνα, η ταυτότητά τους και οι συνθήκες του θανάτου τους παρέμεναν μυστήριο.

Αλλά μετά από εβδομάδες ρεπορτάζ, οι New York Times μπόρεσαν να συγκεντρώσουν άγνωστες στο παρελθόν λεπτομέρειες σχετικά με το ταξίδι της ομάδας στις απελπισμένες τελευταίες ώρες της. Το ρεπορτάζ δείχνει ότι τουλάχιστον 12 είχαν ήδη συλληφθεί μια φορά στο παρελθόν από Έλληνες συνοριοφύλακες και είχαν επιστρέψει στην Τουρκία.

Η απόφασή τους να ρισκάρουν την πυρκαγιά είχε σκοπό να αποφύγουν την ανακατάληψη με οποιοδήποτε κόστος. Έφυγαν από την κατεστραμμένη από τον πόλεμο Συρία, αναζητώντας αυτό που ήλπιζαν ότι θα ήταν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη.

Αντίθετα, πέθαναν σε μια βραχώδη πλαγιά, με τις στάχτες τους να αναμειγνύονται με το τοπίο του Έβρου σε κλίμακα του γκρίζου, όπου η κλιματική κρίση που πυροδότησε άγριες δασικές πυρκαγιές συγκρούστηκε με τη μεταναστευτική κρίση που έφερε εδώ και καιρό τραγωδία σε αυτή την περιοχή.

Μόνο ένα πτώμα έχει ταυτοποιηθεί οριστικά μέσω τεστ DNA, επειδή οι περισσότεροι από τους στενούς συγγενείς των υπολοίπων ζουν στη Συρία και δεν μπορούν να ταξιδέψουν για να κάνουν παρόμοιες εξετάσεις. Όμως, οι συνεντεύξεις με Έλληνες αξιωματούχους, εργαζομένους της ανθρωπιστικής βοήθειας, περισσότερους από 20 συγγενείς των θυμάτων και τον λαθρέμπορο που τα έβαλε στο δρομολόγιο, παρείχαν εκτενή στοιχεία για την ταυτότητα των υπολοίπων.

Οι Times εξέτασαν επίσης φωνητικά μηνύματα, βίντεο, δεδομένα τοποθεσίας και εικόνες που στάλθηκαν σε μέλη της οικογένειας. Τουλάχιστον πέντε από τα θύματα ήταν παιδιά ή έφηβοι, σύμφωνα με συνεντεύξεις και τα βίντεο.

Στα μέσα Σεπτεμβρίου, ένας ανταποκριτής των Times συνόδευσε τον αδερφό και τα τέσσερα ξαδέρφια του πρώτου θύματος για να εντοπιστεί στον τόπο όπου χάθηκε.

Τα βίντεο και τα φωνητικά μηνύματα που δόθηκαν από συγγενείς αποκάλυψαν τον τρόμο που αυξανόταν η ομάδα καθώς προσπαθούσαν να ξεπεράσουν τη φωτιά.

Καθώς η φλόγα σκαρφάλωνε στους λόφους και όρμησε πίσω τους, οι άντρες και τα αγόρια έτρεξαν μέσα από τα δέντρα και κατέβαιναν ένα βραχώδες μονοπάτι.

Τρεις από αυτούς βρίσκονταν προφυλαγμένοι μέσα σε μια μικροσκοπική, παρωχημένη καλύβα βοσκού, ίσως νομίζοντας ότι οι τέσσερις τσιμεντένιοι τοίχοι της θα τους προστάτευαν.
Διακόσια πόδια μακριά σε μια πλαγιά, εννέα άνθρωποι στριμώχνονταν, ανάμεσά τους τουλάχιστον δύο παιδιά. Πέθαναν εκεί μαζί. Ένας άλλος άντρας το έκανε το πιο απομακρυσμένο, κάτω από έναν λόφο, αλλά και αυτός δεν ήταν αρκετά γρήγορος.
Τρεις από αυτούς που πέθαναν βρέθηκαν μέσα στα απανθρακωμένα υπολείμματα της καλύβας ενός βοσκού.

Η ανακοίνωση του θανάτου τους από τις ελληνικές αρχές πυροδότησε πανικό σχεδόν χίλια μίλια μακριά στη Συρία, όπου μέλη της οικογένειας άρχισαν μια αγωνιώδη αναμονή. Μοιράστηκαν ενημερώσεις σε μια ομαδική συνομιλία και ανακατασκεύασαν τις κινήσεις των αγαπημένων τους μέσω βίντεο και κειμένων, εκφράζοντας ενθάρρυνση.

Ακόμη και σήμερα, ο πατέρας ενός από τα αγόρια που εικάζεται ότι πέθανε στη φωτιά εξακολουθεί να αφήνει ελπίδες. «Η καρδιά μου λέει ότι είναι ζωντανός», είπε.

Η Αστυνομία ή η Φωτιά: Ένα Δίλημμα

Όταν ο Basel al-Ahmad και ο μεγαλύτερος αδερφός του Qusai μεγάλωναν έξω από το Χαλέπι της Συρίας, η Βασιλεία ήταν η παιχνιδιάρικη και σκανδαλώδης, σύμφωνα με ένα από τα μικρότερα ξαδέρφια τους, οδηγώντας τα αγόρια σε επικούς διαγωνισμούς πέτρας. Αλλά στα 15 του, εμπνευσμένη από τη φιλομάθεια του Κουσάι, η Βασιλεία υπέστη μια μεταμόρφωση.

Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στη μηχανική στην κορυφή της τάξης του στο Πανεπιστήμιο του Χαλεπίου, είπε ο αδελφός του, και είχε περάσει τους τελευταίους μήνες βοηθώντας τις προσπάθειες ανάκαμψης μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία και τη βορειοδυτική Συρία. Όμως ένιωθε ότι ο μόνος τρόπος για να χτίσει μια ζωή ήταν να ενωθεί με τον αδερφό του και τα ξαδέρφια του στη Νορβηγία, όπου όλοι είχαν λάβει καθεστώς πρόσφυγα την τελευταία δεκαετία.