Ανάλυση/ Θρίαμβος Κασσελάκη: Η (νέα) “λευκή σελίδα, το “ατού Παππάς” και οι κινήσεις που θα καθορίσουν την επόμενη μέρα

Η συνάντηση και συμφωνία (στην βάση μιας κοινής πολιτικής δήλωσης-δέσμευσης) του Στέφανου Κασσελάκη με τον Νίκο Παππά, το πρωί της περασμένης Τρίτης -κι ενώ η Έφη Αχτσιόγλου, σοκαρισμένη από το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, έδινε συνέντευξη στην πρωϊνή εκπομπή του Ant1- ήταν η κίνηση που κλείδωσε την παράσταση νίκης και τελικά την επικράτηση του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.

Ο τέταρτος στην κατάταξη του πρώτου γύρου έγινε έτσι το κρισιμότερο ίσως πρόσωπο για τον θρίαμβο Κασσελάκη. Πιθανότατα θα κέρδιζε και χωρίς την υποστήριξη του πρώην υπουργού και στενού συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα, η συγκρότηση, όμως, του “διδύμου” εκτός από την μετακίνηση κρίσιμης μάζας ψηφοφόρων προσέφερε στον νέο πρόεδρο την “πολιτικότητα” που δεν διέθετε.

Υπό αυτή την έννοια, αναμένει κανείς ο πρώην υπουργός να είναι το κεντρικό πρόσωπο στην κατεύθυνση της επανίδρυσης- ακούγεται ότι πιθανώς να προταθεί για γραμματέας του κόμματος.

Στην ζυγαριά, ενώ ο Στέφανος Κασσελάκης αναδείκνυε την συμμαχία του με τον “πολιτικό” και “κομματικό” Νίκο Παππά, μία μεγάλη ομάδα στελεχών της παλαιάς φρουράς, τα ονόματα των οποίων παραπέμπουν στον “περίκλειστο” και μάλλον φοβικό ΣΥΡΙΖΑ, εξαπέλυαν επιθέσεις εναντίον του φαβορί της εσωκομματικής κούρσας και δήλωναν στήριξη στην Έφη Αχτσιόγλου. Ενισχύοντας, έτσι, τον ανανεωτικό και ανατρεπτικό χαρακτήρα του νικητή του πρώτου γύρου. Καλό δεν της έκαναν…

Η Έφη Αχτσιόγλου μετά…

Για την τελευταία, η εσωκομματική εκλογή ανέδειξε το αυτόφωτο πολιτικό και ηγετικό της προφίλ, από την άλλη δεν απέφυγε σοβαρά σφάλματα τοποθέτησης, δεν άκουσε εγκαίρως τα βουβά μηνύματα της βάσης, δεν κατόρθωσε να αναδείξει τα νεότερα πρόσωπα που την στήριζαν, και άφησε να δημιουργούνται εντυπώσεις που παρέπεμπαν στις γκρίζες φάσεις της διακυβέρνησης 2015-19. Ό,τι, δηλαδή, μία ηγετική ομάδα που είχε ηττηθεί τρεις φορές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αντιμετώπιζε έναν εντελώς νέο πολιτικό με ισχυρή επιρροή στην κοινωνία που υποσχόταν να νικήσει τον πρωθυπουργό.

Το νέο τοπίο

Με βάση τις δηλώσεις του νικητή και της ηττημένης της εκλογής, τα σύννεφα της διάσπασης που αρκετοί προεξοφλούσαν μάλλον αραιώνουν. Το γεγονός ότι ίσως αποχωρήσουν ή περιθωριοποιηθούν πρόσωπα της παλαιάς φρουράς δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Το ενδιαφέρον στρέφεται στο μπλοκ που θα συγκροτήσει το 43% της ομάδας Αχτσιόγλου και η πραγματική επιρροή που θα αποκτήσει στους εσωκομματικούς συσχετισμούς, δεδομένου ότι τα κομματικά όργανα ίσως δεν εκλεγούν απευθείας από τα μέλη- μένει να φανεί…

Η αριστερή γροθιά της Έφης Αχτσιόγλου δηλώνει την παρουσία του πιο ριζοσπαστικού τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και είναι βέβαιο πως η ίδια θα διεκδικήσει να εδραιώσει αυτή την επιρροή. Πολλά, αν όχι όλα, θα κριθούν από τις κινήσεις ενσωμάτωσης που θα κάνει ο νέος αρχηγός: Εάν για παράδειγμα δώσει δείγματα γραφής με την τοποθέτηση του Σωκράτη Φάμελλου ως πρόεδρο της Κ.Ο, εάν αφήσει χώρο στον Νίκο Παππά να χειριστεί τις εσωτερικές ισορροπίες, εάν διαχωρίσει πλήρως τη θέση του από τα ακραία κέντρα στα σόσιαλ μίντια, εάν κρατήσει δίπλα του μεν αλλά σε ικανή απόσταση τον Παύλο Πολάκη και την ομάδα του. Και, φυσικά, εάν επιχειρήσει να συγκροτηθεί γρήγορα ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο που θα περιλαμβάνει προτάσεις και από την άλλη πλευρά.

Ο Στ. Κασσελάκης, έχοντας δίπλα του τον Νίκο Παππά, βασικό παράγοντα που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, είπε ότι στον πόλεμο, ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα, αλλά μεταξύ συντρόφων, ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος πρώτος. Αδιευκρίνιστο ακόμα εάν και με ποιον τρόπο σκοπεύει να κάνει πράξη αυτή την υπόσχεση.

Η αξιοποίηση της Έφης Αχτσιόγλου θα αφοπλίσει και τους σκληρούς ριζοσπάστες ( η άκομψη (επιεικώς) ανάρτηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου μάλλον ως κραυγή μοναχικού λύκου στην στέππα ακούστηκε…) καθώς και τους “Ηρακλείς του Στέμματος”, κάποιοι εκ των οποίων ίσως επιδιώκουν παράδοση άνευ όρων.

Ως προς την αντίπαλο Κασσελάκη στον τελικό γύρο, το σύνθημα “δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά” των φίλων της έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, δεν πρέπει να εκληφθεί από την ίδια ως λάκτισμα …εφόδου, πολύ δε περισσότερο ως νεύμα διάσπασης, αλλά ως μία γόνιμη αντιπαράθεση ώστε να διατηρήσει η διαδικασία μετασχηματισμού που θα τεθεί σε λειτουργία τα χαρακτηριστικά της αριστερής ψυχής του κόμματος.

Εκ των πραγμάτων, ο Στέφανος Κασσελάκης οφείλει να κινηθεί σε δύο επίπεδα: να αφήσει την σκληρή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, με διανομή καθαρών ρόλων, στον Σωκράτη Φαμελλο, τον Νίκο Παππά (ως ενορχηστρωτή), και κάποια στελέχη της πλευράς Αχτσιόγλου ( την ίδια, τον Αλέξη Χαρίτση, τον Νάσο Ηλιόπουλο, την Λούκα Κατσέλη κ.ά), ενώ ο ίδιος μπορεί να αναλάβει την μεταφορά του πολιτικού σχεδίου και της αντιπολιτευτικής τακτικής απευθείας στην κοινωνία. Αυτό, δηλαδή,που απέδειξε ότι γνωρίζει πάρα πολύ καλά.

Θα είναι ένας ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ δύο ταχυτήτων -στην Βουλή και την κοινωνία-, την ώρα που το πανελλήνιο αλλά και η διεθνής πολιτική σκηνη στρέφουν ξανά με ενδιαφέρον, ή με απορία, τα βλέμματά τους στην ηγετική περσόνα του νέου αρχηγού που ήρθε από το άγνωστο και κατόρθωσε να κερδίσει ένα ιστορικό κόμμα της αριστεράς σε 25 μέρες!

Οι δε κινήσεις προς τον μετασχηματισμό που θα κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να ανακατέψουν την τράπουλα στο κέντρο της πολιτικής σκηνής: εκεί όπου, λόγω πολιτικού προφίλ και αέρα ανανέωσης, μπορεί να αναμετρηθεί ίσως και προνομιακά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και, παράλληλα, να συρρικνώσει το αποτύπωμα του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο τελευταίος αιφνιδιάστηκε και δεν κατάφερε να παρακολουθήσει την ιλιγγιώδη άνοδο Κασσελάκη. Σαν να απουσίαζε…

Εφόσον, οι επόμενες δημοσκοπήσεις εμφανίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ με μικρή, έστω, τάση ανόδου (δεδομένου ότι μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα είχε υποχωρήσει περαιτέρω από το 17,8% των εθνικών εκλογών και η βάση εκκίνησης μειώθηκε), ο νέος πρόεδρος θα έχει κερδίσει μία μάχη εντυπώσεων και θα αποκτήσει πρόσθετη δυναμική. Το ερώτημα είναι πόσο εύκολα θα αποφύγει ηχηρά λάθη και για πόσο ακόμα θα μπορεί να κρύβεται από τα μίντια και θα κατοικοεδρεύει μόνο στο You Tube. Προφανώς απαιτούνται ταχύρυθμα σεμινάρια πολιτικής, αλλά ως προς αυτό χρειάζεται αφενός θέληση και δουλειά, αφετέρου νέα εργαλεία επικοινωνίας που είναι βέβαιο πως ευδοκιμουν στις ΗΠΑ και τα γνωρίζει καλά.