Μητσοτάκης με σχέδιο …εκσυγχρονισμού: Από την πολιτική στην ιδεολογική ηγεμονία;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε μετ’ επιτάσεως, τουλάχιστον τέσσερις φορές, κατά την παράθεση των προγραμματικών δεσμεύσεων της κυβέρνησής του, στην λέξη και έννοια “εκσυγχρονισμός”.

Ξεκινώντας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, στην ανοικοδόμηση και ανάπτυξη της μεταπολεμικής περιόδου, μέχρι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη, ο πρωθυπουργός παρουσίασε καθαρά ένα σχέδιο ιδεολογικής ηγεμονίας. Έχοντας εξασφαλισμένη την πολιτική κυριαρχία με μία άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, χωρίς ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση και με (πιθανό) ορίζοντα οκταετίας, εμφάνισε εαυτόν ως τον πολιτικό που θα ενσαρκώσει το όραμα ενός “πολυδιάστατου (νέου) εκσυγχρονισμου” με ορίζοντα το 2030.

Το σχέδιο είναι σαφές και ομολογουμένως αρκετά καλά οργανωμένο. Η προσπάθεια παράκαμψης της αναθεώρησης του άρθρου 16 μέσω του άρθρου 28 για την ίδρυση ιδιωτικων πανεπιστημίων με διακρατικές συμφωνίες, δείχνει, για παράδειγμα, πως η σχετική προετοιμασία έχει γίνει.

Το εκσυγχρονιστικό σχέδιο Μητσοτάκη, λοιπόν, φαίνεται αυτή την στιγμή να μην έχει αντίπαλο, καθώς συνοδεύεται με προσδοκία παροχών σε κοινωνικές ομάδες με την γνωστή μέθοδο των επιδομάτων αλλά όχι μόνο. Η άνεση του χρόνου λόγω της πολιτικής κυριαρχίας -εφόσον δεν συμβούν απρόοπτα στην οικονομία ή αλλού- αφήνει μεγάλα περιθώρια στον πρωθυπουργό να προωθήσει τις πολιτικές αυτές. Οι αναφορές του, δε, στα ελληνοτουρκικά δείχνει πως και τα εθνικά θέματα περιλαμβάνονται στον ίδιο σχεδιασμό.

«Δεν πρέπει να διαπραγματευόμαστε από φόβο, αλλά να μη φοβόμαστε να διαπραγματευθούμε». Με την φράση αυτή του Κένεντι εισήγαγε την διατύπωση της θέσης του για την προοπτική των ελληνοτουρκικών σχέσεων, λίγες μέρες πριν την συνάντησή του με τον Ταγίπ Ερντογάν στο Βίλνιους. Και η θέση αυτή είναι: Πρώτον, «υπέρ μιας διευθέτησης στο Διεθνές δικαστήριο της Χάγης». Και δεύτερον, «αν μια παγωμένη διαφορά σαράντα και πλέον ετών, αντί να παγιωθεί, μπορεί να μετατραπεί σε μια ειρηνική και δημιουργική λύση…δεν θα γυρίσουμε την πλάτη στην ιστορία».

Έναντι όλων αυτών, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμα ούτε ηγεσία ούτε απάντηση και αναμφίβολα θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να συγκροτήσει εναλλακτική πρόταση. Εάν κλειστεί στα αριστερά του, ο χώρος στο κέντρο θα κατακτηθεί πλήρως από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το δε ΠΑΣΟΚ προσώρας με την εξαγγελία Ανδρουλάκη περί “μετώπου λογικής” απέναντι στην κυβέρνηση, μάλλον συμπληρωτικά με κριτική διάθεση φαίνεται να λειτουργεί…