Γ. Τσίπρας στο libre: Και ο γιαλός είναι πολύ στραβός και εμείς στραβά αρμενίσαμε

Με στόχο την ανατροπή των συσχετισμών που κατέγραψαν οι κάλπες της 21ης Μαΐου, κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ενόψει των εκλογών της 25^ης Ιουνίου. Σύμφωνα με τον υποψήφιο βουλευτή στη Δυτική Αττική Γιώργο Τσίπρα αυτό «σημαίνει αποτροπή της αυτοδυναμίας Μητσοτάκη και ανάδειξη ξανά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο μόνο αντίπαλο δέος της ΝΔ, με προοπτικές εξουσίας αλλά και ως της μόνης ενεργητικής αντιπολίτευσης».

Ο ίδιος επιμένει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν η «χειρότερη δεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης», ενώ θεωρεί ότι η αντιπολίτευση απέτυχε, βάσει του αποτελέσματος των εκλογών.

Όσο για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Αλέξη Τσίπρα, «σε όποια διαδικασία κι αν επιλεγεί θα επανεκλεγεί αναμφίβολα από τη συντριπτική πλειοψηφία».

Eπισημαίνει, δε, ως προς τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι “Το δικό μας λάθος ήταν ότι αφού έκαψαν την προοπτική κυβέρνησης συνεργασίας τα υπόλοιπα δημοκρατικά κόμματα δεν στραφήκαμε έγκαιρα στην επιδίωξη ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε αυτοδύναμη εναλλακτική προοπτική”. Προσδιορίζει, δε, με σαφήνεια, τον στόχο για την μάχη της 25ης Ιουνίου: “αποτροπή της αυτοδυναμίας Μητσοτάκη και ανάδειξη ξανά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο μόνο αντίπαλο δέος της ΝΔ, με προοπτικές εξουσίας αλλά και ως της μόνης ενεργητικής αντιπολίτευσης”.

Τονίζει, δε, πώς θα διαμορφωθεί το τοπίο μετά τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ και αφήνει σαφείς αιχμές για τις ευθύνες της ήττας που φέρουν στελέχη του κόμματος.

“Ο Αλέξης Τσίπρας έχει τις δικές του προσωπικές ευθύνες για την ήττα. Και τις έχει αναλάβει σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις στο παρελθόν. Αυτό που δεν έχει συμβεί είναι ο καταμερισμός ευθυνών σε στελέχη και όργανα για δικά τους λάθη και πριν και μετά το 19. Έτσι φτάσαμε στο παράδοξο να μη φταίει κανείς άλλος για τις κατά καιρούς αστοχίες παρά μόνο ο πρόεδρος, και ακόμη χειρότερα να μην εντοπίζουμε αστοχίες για να μη θιχτούν πρόσωπα και πράγματα, εκτός του Αλέξη Τσίπρα.”

Συνέντευξη

Χρόνης Διαμαντόπουλος

-Κύριε Τσίπρα, με βάση την κριτική που έχει ασκήσει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ – να σας θυμίσω ότι έχει χαρακτηριστεί ως η χειρότερη δεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης – θα έπρεπε να έχει χάσει μεγάλο μέρος της δύναμης της. Αντίθετα αύξησε όχι μόνο τα ποσοστά της αλλά και τις ψήφους που έλαβε σε σχέση με το 2019. Σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ…

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν πράγματι η χειρότερη δεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και η επόμενη θα είναι με μαθηματική βεβαιότητα ακόμη χειρότερη. Δεν έχει την ίδια γνώμη το 40% που δίνει στο Μητσοτάκη μια νέα τετραετία. Αυτό είναι αποτυχία της αντιπολίτευσης τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια.

Μετά το 90-93 ο ελληνικός λαός χρειάστηκε τρεις τετραετίες, 11 ολόκληρα χρόνια, για να εμπιστευτεί ξανά τη Δεξιά, μετά το σοκ της διακυβέρνησης του πατρός Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η αντίστοιχη τετραετία σήμερα του υιού δεν ήταν αυτή που πέρασε αλλά αυτή που έρχεται. Γιατί; Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης «αγόρασε» την επόμενη τετραετία με τα 58 δις που μοίρασε, σε συνθήκες απόλυτης δημοσιονομικής ελευθερίας, εκμεταλλευόμενος την πανδημία και την ενεργειακή κρίση. Και ο ελληνικός λαός ξαναεμπιστεύτηκε.

Τη χώρα χτύπησαν τρεις εξωγενείς κρίσεις.

• Στην πανδημία είχαμε τη χειρότερη επίδοση στη Δυτική Ευρώπη παρότι εμάς δεν μας χτύπησε καν το πρώτο κύμα.
• Στην ενεργειακή κρίση είχαμε τις υψηλότερες τιμές χονδρεμπορικής σε όλη την Ευρώπη, δυτική και ανατολική, που σημαίνει ότι αποτύχαμε πλήρως, είτε πληρώνουμε ως καταναλωτές είτε ως φορολογούμενοι, είτε ως οικονομία που πλήττεται. Κορόιδεψαν ίσως τον κόσμο με τα pass. Πού βρίσκεται όμως η επιτυχία που επικαλούνται;
• Τέλος, στα εθνικά και ελληνοτουρκικά, το πεδίο με το μεγαλύτερο ίσως έλλειμμα της αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδείχτηκε απολύτως απρόθυμη να διαχειριστεί την αναβαθμισμένη τουρκική απειλή. Εθνική ήττα με το τουρκολιβυκό σύμφωνο, Βατερλό με το Ορούτς Ρέις, απόσυρση του αιτήματος για κυρώσεις από την ΕΕ, απόσυρση από τα Βαλκάνια, αποσύνδεση από την Κύπρο, μηδενική πίεση στην Ευρώπη να μοιραστεί την προσφυγική πίεση, ανυπαρξία της Ελλάδας με τη δική της φωνή σχεδόν στα πάντα.

Κατά τα άλλα ασχολούμαστε με το κυβερνητικό σόου του φράκτη ως την υπέρτατη ασπίδα έναντι του Ερντογάν…

Από δίπλα, η εκτόξευση της διαφθοράς, των 15 δις απευθείας αναθέσεων (μέρος των 58 δις που μοιράστηκαν), η κατάληψη του κράτους, η ελεγχόμενη Δικαιοσύνη, τα μονοφωνικά μίντια, οι υποκλοπές, η κακοποίηση της δημοκρατίας. Ένας αδίστακτος Πρωθυπουργός, εκπρόσωπος διεθνών και εγχώριων ελίτ που αντιμετωπίζει την κοινωνία ως «λαουτζίκο». Χωρίς τα 58 δις για την επόμενη τετραετία, και με την  επαναφορά της δημοσιονομικής σφίξης, είναι απολύτως δεδομένο το πώς θα κινηθεί ο Μητσοτάκης με τις ιδέες που τον διακατέχουν για κεφάλαιο και εργασία, για τα «ζόμπι» μικρομεσαίους, για τη σχέση δημόσιου-ιδιωτικού, για την ιδιοκτησία του κράτους, για τη δημοκρατία. Απολύτως δεδομένο είναι και το πώς θα κινηθεί έναντι των τουρκικών αξιώσεων, μαγειρεύοντας μια υποχώρηση στα κυριαρχικά μας δικαιώματα ως δήθεν προϋπόθεση ειρήνης…

Βέβαια μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου των εκλογών, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

-Μας έχει μπερδέψει η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της απλής αναλογικής. Τελικά απέτυχε ή για όλα ευθύνονται όσοι δήλωναν ότι δεν ήθελαν να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Το δικό μας λάθος ήταν ότι αφού έκαψαν την προοπτική κυβέρνησης συνεργασίας τα υπόλοιπα δημοκρατικά κόμματα δεν στραφήκαμε έγκαιρα στην επιδίωξη ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε αυτοδύναμη εναλλακτική προοπτική.

Με όλα αυτά, δεν παύει να αποτελεί πρωτογονισμό και πολιτική καθυστέρηση η απαίτηση η ΝΔ για αυτοδύναμη κυβέρνηση ως μοναδικό τρόπο να κυβερνηθεί η χώρα. Η μεγαλύτερη υποκρισία είναι ότι το υποστηρίζουν αυτό μετά μανίας οι υποστηρικτές της «ανάγκης για συναινέσεις».

-Ποιες είναι οι προσδοκίες του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των εκλογών της 25^ης Ιουνίου; Να ανακάμψει απλώς ή να πετύχει κάτι περισσότερο;

 Δεν μπορούμε να στοχεύσουμε σε τίποτα λιγότερο από την ανατροπή των συσχετισμών που κατέγραψαν οι κάλπες της 21^ης Μαΐου. Που σημαίνει αποτροπή της αυτοδυναμίας Μητσοτάκη και ανάδειξη ξανά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο μόνο αντίπαλο δέος της ΝΔ, με προοπτικές εξουσίας αλλά και ως της μόνης ενεργητικής αντιπολίτευσης.

-Τελικά «είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε»;

Και ο γιαλός είναι πολύ στραβός και εμείς κατά τεκμήριο στραβά αρμενίσαμε. Σε ότι αφορά το γιαλό, ένα από τα ελλείμματα της αντιπολίτευσης είναι ότι δεν κατάφερε να αναδείξει την εικονική πραγματικότητα, την ψευδή μεγάλη εικόνα της οικονομίας που «πετάει», των επενδύσεων που «εκτοξεύτηκαν» ενώ παραμένουμε οι τελευταίοι στη  ευρωζώνη, της δήθεν «ανάπτυξης», αλλά και της τεράστιας οπισθοδρόμησης στη διαφάνεια, την αξιοκρατία, στη χρηστή διαχείριση, στη δημόσια διοίκηση, στις πελατειακές σχέσεις, στη διαπλοκή, στη δημοκρατία, στην ενημέρωση.

Το ότι έπρεπε να παρέμβουν ο Κ. Σημίτης και ο Α. Παπαδόπουλος για να αναδειχτούν διαστάσεις αυτής της οπισθοδρόμησης (για δικούς τους σκοπούς), ή έπρεπε να ξεσπάσει διεθνής ενεργειακή κρίση  για να αναδειχτεί η «κομπίνα» της βίαιης απολιγνιτοποίησης.

Η Ελλάδα όχι μόνο διατηρεί τις μεγάλες παθογένειες στην οικονομία και το κράτος τη διαπλοκής και της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας που μας οδήγησαν σε πρωτοφανή κρίση μετά το 2008, αλλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια έγιναν αποφασιστικά βήματα προς τα πίσω. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής δεν τα έχουμε δει ακόμη σε όλο τους μεγαλείο, θα τα δούμε όμως σύντομα, ιδιαίτερα αν συννεφιάσει ο διεθνής οικονομικός ορίζοντας. Να θυμίσω μόνο ότι η Ελλάδα που έμπαινε σε μνημόνιο το 2010 βρισκόταν σε επενδυτική βαθμίδα…

-Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μετά την μεγάλη ήττα στις εκλογές του Μαΐου – εφόσον μάλιστα επιβεβαιωθεί σύντομα – οφείλει να παραιτηθεί; 

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει τις δικές του προσωπικές ευθύνες για την ήττα. Και τις έχει αναλάβει σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις στο παρελθόν. Αυτό που δεν έχει συμβεί είναι ο καταμερισμός ευθυνών σε στελέχη και όργανα για δικά τους λάθη και πριν και μετά το 19. Έτσι φτάσαμε στο παράδοξο να μη φταίει κανείς άλλος για τις κατά καιρούς αστοχίες παρά μόνο ο πρόεδρος, και ακόμη χειρότερα να μην εντοπίζουμε αστοχίες για να μη θιχτούν πρόσωπα και πράγματα, εκτός του Αλέξη Τσίπρα.

Καλούμε τον κόσμο να ενισχύσει έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα ηγείται ο Αλέξης Τσίπρας και μετά τις εκλογές. Σε όποια διαδικασία κι αν επιλεγεί θα επανεκλεγεί αναμφίβολα από τη συντριπτική πλειοψηφία.