Αντιμέτωπος ξανά με την κατάθλιψη ο Αύγουστος Κορτώ

Αποτελεί έναν από τους ανθρώπους που έχουν συμβάλει τα μέγιστα για την εξάλειψη του στίγματος που συνοδεύει τις ψυχικές ασθένειες στην Ελλάδα. Το κάνει μιλώντας ανοιχτά για το δικό του ταξίδι ψυχικής υγείας, είτε μέσω των social media, είτε σε συνεντεύξεις του. Ο λόγος για τον Αύγουστο Κορτώ, ο οποίος μοιράζεται με το κοινό τις δικές του προσωπικές «μάχες», τις δύσκολες περιόδους της ζωής του, καθώς και τις αχτίδες φωτός που νικάνε τα σκοτάδια.

Το κάνει όχι μόνο γιατί αυτό ελαφραίνει εκείνους που βιώνουν τις δυσκολίες, αλλά γιατί η επικοινωνία, έστω διαδικτυακά, αποτελεί ένα φωτάκι στο τούνελ της μοναξιάς που «μπαίνει» κάποιος άνθρωπος που αντιμετωπίζει ζητήματα ψυχικής υγείας.

Αυτή τη φορά, ο Αύγουστος Κορτώ μοιράστηκε τη νέα του μάχη με την κατάθλιψη μέσα από μία ανάρτησή του στο προφίλ του στο Facebook.

Ο αγαπημένος συγγραφέας αναφέρει πως «ο φρέσκος μήνας με βρίσκει με φρέσκια κατάθλιψη» και εξηγεί ότι αυτή τη φορά η κατάθλιψη που βιώνει είναι «οργανικής αιτιολογίας».

«Βέβαια, σαν γενναίος ιππότης (ή κατσαρίδα) πάλι θα επιβιώσω» αναφέρει ο Αύγουστος Κορτώ και καταλήγει πως «αντί για μηνύματα, πάρτε τηλέφωνο, ή κάντε μια αγκαλιά, ή πιείτε έναν καφέ με κάποιον που ταλαιπωριέται σαν εμένα, ή που πιστεύει πως δεν του αξίζει η αγάπη κι η παρέα».

Η συγκλονιστική ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ

Πριν λίγο, ενώ διάβαζα ένα ντεμέκ θρίλερ, άρχισα να γελάω – όχι με το βιβλίο (κι ας ήταν για γέλια), αλλά με το πείσμα της ζωής, που πασχίζει χρόνια τώρα να μου αποδείξει ότι η φυσική μου θέση είναι τα πατώματα.

Γιατί ο φρέσκος μήνας με βρίσκει με φρέσκια κατάθλιψη (πέμπτη κατά σειρά, πάμε για ρεκόρ – πρέπει κάποια στιγμή να πάρω ένα βραβείο, μια πλακέτα, εκπτωτικά κουπόνια, κάτι).

Αυτή τη φορά, για ποικιλία, κατάθλιψη οργανικής αιτιολογίας: υπερκόπωση. (Ναι, μπορεί να συμβεί και σε συγγραφείς/μεταφραστές). Δείχνει μια ιδέα πιο φιλεύσπλαχνη απ’ τις προηγούμενες (κομμάτια αντί για κομματάκια), αλλά φυσικά έχει βγάλει το μπουρί και προσπαθεί να ρουφήξει κάθε ίχνος χαράς απ’ τις μέρες μου (κι είναι και μεγάλες, Ιούνιο μήνα!)

Βέβαια, σαν γενναίος ιππότης (ή κατσαρίδα) πάλι θα επιβιώσω. Απλά, μες στη μαυρίλα, μου φάνηκε αστεία η επιμονή της αρρώστιας, λες και μ’ έχει γκόμενο: πάλι εδώ, πανάθεμά τη φύτρα σου;

Ευχαριστώ προκαταβολικά για τη στοργή και τις ευχές σας, αν κι αντί για μηνύματα, πάρτε τηλέφωνο, ή κάντε μια αγκαλιά, ή πιείτε έναν καφέ με κάποιον που ταλαιπωριέται σαν εμένα, ή που πιστεύει πως δεν του αξίζει η αγάπη κι η παρέα.

Καλό καλοκαίρι μανάρια, κι όλες οι σκιές να ‘ναι του ήλιου, στην παραλία.