Όχι, κύριε Σκέρτσο, οι “γκάφες” πληρώνονται…

Προτιμώ -ως επιεικής- να αξιολογήσω την δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Άκη Σκέρτσου για τις γερμανικές αποζημιώσεις ως μία ακόμα γκάφα του κυβερνητικού εκπροσώπου. Μόνο τις τελευταίες ημέρες είναι η τρίτη: παρουσίαση σε τηλεοπτική εκπομπή απολογισμού του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έγινε ποτέ, η “ερμηνεία” ότι όσα είπε ο πρωθυπουργός περί σκανδάλου των υποκλοπών στο ντιμπέϊτ προήλθαν από την …ανάγνωση σχετικού άρθρου του Economist, και τώρα αυτός ο περίεργος αναθεωρητισμός της πάγιας εθνικής θέσης.

«Νομίζω ότι πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά κύριε Πολύζο και όχι προς τα πίσω.
Νομίζω ότι αν αναλωνόμαστε σε ζητήματα τα οποία αφορούν το παρελθόν, χάνουμε τη μάχη για το μέλλον. Και πρέπει να αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή την προσπάθεια…», είπε σε μία ήρεμη συζήτηση με τον δημοσιογράφο Σωτήρη Πολύζο στο θεσσαλικό TRT.

Εάν δει κανείς το βίντεο αντιλαμβάνεται πως ο Άκης Σκέρτσος είχε όλο τον χρόνο και την άνεση να απαντήσει τυπικά, ο δημοσιογράφος επανήλθε μάλιστα και του έδωσε την ευκαιρία να εξηγήσει. Έστω να διαβάσει την εθνική θέση που εδώ και δεκαετίες υπερασπίζονται όλες οι κυβερνήσεις (και της Ν.Δ). Η απάντηση ήταν ένα αμήχανο χαμόγελο.

Δικαιούται ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος -και δη σε προεκλογική περίοδο- να μην γνωρίζει την εθνική θέση; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Ακόμα χειρότερα.

Την έχει διατυπώσει ο πρωθυπουργός στη Βουλή, την διατύπωσε πρόσφατα η ΠτΔ Κατερίνα Σακελαροπούλου στην συνάντησή της με τον Όλαφ Σολτς, την έχουν πει οι δύο πρώην πρωθυπουργοί της Ν.Δ Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, την έχει κάνει “φειγ βολάν” ο τέως ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος στις συναντήσεις του με τον Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, την έχουν πει όλοι οι πρώην πρωθυπουργοί ακόμα και ενώπιον της Άνγκελα Μέρκελ, την έχουν διατυπώσει σε επίσημα έγγραφα προς την γερμανικοί κυβέρνηση οι πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Μπορεί κανείς να αξιολογήσει ποιοί προσπάθησαν ή ποιοί δεν προσπάθησαν επαρκώς, ωστόσο η εθνική θέση είναι γνωστή. Το θέμα είναι νομικά ανοιχτό και απαιτητό.

Είναι ντροπή για τον κ. Σκέρτσο να μην την γνωρίζει και να απαντά με μία αφελή και ρηχή τοποθέτηση. Και για έναν επιπλέον λόγο. Όταν λες “…αν αναλωνόμαστε σε ζητήματα τα οποία αφορούν το παρελθόν, χάνουμε τη μάχη για το μέλλον…”, γαλουχείς υπέρ της “μη ανάλωσης” σε θέματα που υποτίθεται αφορούν το παρελθόν. Μήπως και το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων; Και, τότε, γιατί “αναλώθηκε” το κυβερνών κόμμα στην πολεμική κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών που, εν τέλει, επιχείρησε και σε μεγάλο βαθμό κατόρθωσε να επιλύσει ένα θέμα του…παρελθόντος;

Δεν είναι γκάφα αυτή του κ. Σκέρτσου, είναι ένας αφελής και αμήχανος αναθεωρητισμός ενός πολιτικού που φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται το βάρος μιας εθνικής θέσης. Η εκ των υστέρων αναδίπλωσή του σώζει, ίσως, τα προσχήματα, όμως το πολιτικό βάρος του κυβερνητικού εκπροσώπου μετρήθηκε και βρέθηκε λειψό…