Τοπικά νομίσματα και εκλογικά αυτογκόλ…

Μπορεί να σταθεί η προπαγάνδα ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζει την έξοδο από το ευρώ” που υπονοείται ή και λέγεται ευθέως από τον εκλογικό μηχανισμό και στελέχη της Ν.Δ; Προφανέστατα όχι. Πέραν, όμως, του προφανούς αυτή η επιχείρηση φόβου αντιφάσκει με άλλα συνθήματα και αφηγήματα που εκτοξεύονται από το Μέγαρο Μαξίμου.

Εάν, φερ’ ειπείν, ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε στα ζάρια την παραμονή της χώρας στο ευρώ, το 2015, τότε η κατηγορία για κυβίστηση του Αλέξη Τσίπρα μετά το δημοψήφισμα εκείνου του καλοκαιριού αφορούσε ακριβώς το αντίθετο: την υιοθέτηση ενός μνημονιακού προγράμματος που διασφάλιζε την παραμονή στην ευρωζώνη. Ακόμα και η αποπομπή του Γιάνη Βαρουφάκη την συνθηκολόγηση με τους δανειστές προσπάθησε να εξασφαλίσει.

Είναι μάλλον απίθανο αυτές τις δήθεν σκοτεινές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ να τις αντιλαμβάνεται η Ν.Δ, όχι όμως οι εταίροι μας, οι Ευρωσοσιαλιστές που “υιοθέτησαν” τον Αλέξη Τσίπρα, ο Όλαφ Σολτς που τον προσκάλεσε στο Βερολίνο για αν ενισχυθεί η συνεργασία τους, ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας που συζητούσε επί τρεις ώρες μαζί του για το μέλλον και τις αντοχές των τραπεζών, και το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας που αισθάνεται πολύ άνετα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς την παραμικρή αίσθηση κινδύνου.

Από την άλλη, είναι αλήθεια πως η μικρή βαβέλ πλουραλισμού και ανοχής του κόμματος περιλαμβάνει και την γοητεία της ουτοπίας. Η “Ομπρέλα”, για παράδειγμα, και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος κατέθεσαν, προ διμήνου, στη συζήτηση για το κυβερνητικό πρόγραμμα και ένα θεωρητικό κατασκεύασμα που σε μια αποστροφή του περιλαμβάνει και την “ιδέα” περί τοπικών νομισμάτων. Είχε προηγηθεί ένα κείμενο στην εφημερίδα “Εποχή” από επιστημονικούς συνεργάτες της τάσης με αναφορές σε παραδείγματα εφαρμογής αυτών των συμπληρωματικών νομισμάτων για τοπικές εμπορικές συναλλαγές.

Αναφέρεται για παράδειγμα:

Τέτοιο είναι το σύστημα Ithaka – hour από το 1991, που αντλεί σημαντικό μέρος της ισχύος του από την υποστήριξη (και το κύρος) που του παρέχει το τοπικό Εμπορικό Επιμελητήριο. Διευκρινίζεται, βέβαια, σχετικά πως τα νομίσματα αυτού του τύπου γίνονται δεκτά από τις τοπικές επιχειρήσεις. Παρόμοια εξάλλου είναι και η περίπτωση του νομίσματος της κοινότητας Wörgl στην Αυστρία (περιφέρεια Τιρόλο, όπου το γνωστό ομώνυμο τοπικό νόμισμα δημιουργήθηκε από το δήμαρχο κατά τη φάση όξυνσης της οικονομικής κρίσης 1932-33). Στην ίδια λογική εγγράφεται και το νόμισμα WIR (που ξεκίνησε το 1934 στην Ελβετία για να φτάσει σήμερα να δικτυώνει 60.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις) για τη διευκόλυνση της ανταλλαγής μεταξύ μικρομεσαίων επιχειρήσεων (διαβάστε εδώ ολόκληρο το σχετικό άρθρο που αποτέλεσε βάση της εισήγησης των “53”).

Η πρόταση για εισαγωγή τοπικού συμπληρωματικού νομίσματος (ΤΣΝ) περιλαμβανόταν σε κείμενο που κατατεθηκε στο πλαίσιο των προτάσεων για το κυβερνητικό πρόγραμμα, τον περασμένο Μάρτιο. Η πρόταση δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα των «53+» «Commonality» και στην Αυγή, αλλά δεν την έκανε δεκτή ο Αλέξης Τσίπρας. Συνολικά η πρόταση έκανε λόγο για χρησιμοποίηση τοπικών συμπληρωματικών νομισμάτων, κρατικοποίηση (άσκηση δικαιώματος) της Εθνικής Τράπεζας, επαναδιαπραγμάτευση χρέους, σεισάχθεια, κατάργηση δομών φιλοξενίας μεταναστών, κατάργηση φυλακών υψίστης ασφαλείας, κατάργηση πανεπιστημιακής αστυνομίας.

Θεωρίες

Πώς συμβαδίζει, όμως, η ομιχλώδης θεωρία του Ευκλείδη Τσακαλώτου με τον βίο του ως υπουργός Οικονομικών που οπισθοχώρησε έναντι των δανειστών, που -όπως τον κατηγορούν- υπερφορολόγησε την μεσαία τάξη, εφάρμοσε τον τρίτο μνημόνιο και στο τέλος έβγαλε την χώρα από την επώδυνη αυτή περίοδο, με ρυθμισμένο χρέος και “μαξιλάρι” 37 δισ; Μην κουράζεστε. Δεν συμβαδίζουν. Κι αυτό επειδή ο μαρξισμός του Τσακαλώτου σταματά εκεί που καλείται να εφαρμόσει πολιτικές για λογαριασμό ενός κόμματος που έχει προ πολλού ενταχθεί στο συστημικό μπλοκ πολιτικών δυνάμεων και επιδιώκει να κυβερνήσει μέσα στο πλαίσιο που ορίζει η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Ο ίδιος πάντως έσπευσε να εξηγήσει- εκ των υστέρων:

«Σε απάντηση της επίσημης ανακοίνωσης της ΝΔ ότι «κάποιοι εξακολουθούν να μην πιστεύουν στο ευρώ» είναι προφανές ότι στο κυβερνών κόμμα είναι σε απελπισία. Επειδή η ΝΔ δεν θέλει να συγκρίνει πρόγραμμα με πρόγραμμα και να κάνει μια σοβαρή αντιπαράθεση τώρα βρήκε άλλο τροπάρι ανακαλύπτοντας διαφορά συλλογικά θεωρητικά κείμενα» απάντησε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος για να προσθέσει « Και κατηγορεί εμένα που μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα ρυθμίσαμε το χρέος, διασφαλίσαμε τη δημοσιονομική σταθερότητα εξασφαλίζοντας την παραμονή στο ευρώ και βρίσκοντας ταυτόχρονα πόρους για την κοινωνία ότι ξαφνικά έγινα κάποιος άλλος και υιοθετώ απόψεις με τις οποίες έχω βρεθεί απέναντι εδώ και πολλά χρόνια.

Εγώ πάλεψα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, όταν ο σύμμαχος του κ. Μητσοτάκη Σόιμπλε (και οι δυο στο ΕΛΚ, ας μην το ξεχνάμε) πάλευε για να μας βγάλει έξω. Άλλωστε κανένας υποστηρικτής τέτοιων σεναρίων δεν με συμπαθεί. Κάποιος άλλος -ενήλικας στο δωμάτιο- με παρουσιάζει στο βιβλίο του ως έναν κουβαλητή φακέλων.

Για να τελειώνουμε: Οι μόνοι που διακινδύνευσαν την παραμονή της χώρας στο ευρώ είναι αυτοί που την χρεοκόπησαν, την έβαλαν στα μνημόνια και μετά την άφησαν με άδεια ταμεία. Όχι εμείς που την βγάλαμε και αφήσαμε και 37 δις ευρώ. Νισάφι πια…»

Προεκλογικό “δώρο” στη Ν.Δ

Όμως, η προπαγάνδα της Ν.Δ δεν εφευρίσκεται. Ανακαλύπτει κείμενα, δηλώσεις και απόψεις και οικοδομεί αφήγημα κινδύνου. Λογικό και αναμενόμενο. Εκείνο που δεν είναι λογικό είναι το πολιτικό και επικοινωνιακό αυτογκόλ του ασύντακτου ΣΥΡΙΖΑ, που την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας δίνει την εκλογική μάχη κάνει ότι μπορεί για να αυτο-υπονομεύεται.

Πότε με την φλυαρία δηλώσεων και κειμένων για φαντασιώσεις ριζοσπαστισμού, και πότε με ανοχή απέναντι στα πυροτεχνήματα Βαρουφάκη για τις “Δήμητρες”.