Τάσεις/ Ινστιτούτο Πουλαντζάς: Κλείνει η “ψαλίδα” στις 2,3 μονάδες- Όλα θα κριθούν στην τελική ευθεία- Τα “γκρίζα” σημεία

Στη νέα σειρά δημοσκοπήσεων που θα δουν το φως της δημοσιότητας μετά το Πάσχα αναμένεται να αποτυπωθεί η “αφετηρία” από την οποία θα μπουν Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ στην τελική ευθεία προς τις κάλπες της 21ης Μαϊου, με κύριο χαρακτηριστικό την οργή που αυξήθηκε πολύ μετά την τραγωδία των Τεμπών και την ακρίβεια να παραμένει πρώτο θέμα στην ατζέντα με βάση την οποία θα κρίνουν οι ψηφοφόροι.

Στις προηγούμενες μετρήσεις φάνηκε να ανακόπτεται η πτωτική τάση της Ν.Δ με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να παραμένει σταθερός ή να ενισχύεται ελάχιστα, ωστόσο είναι σαφές πως η ψαλίδα έχει κλείσει και όλα θα κριθούν τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες.

Στη μικρότερη απόσταση από τον Ιούλιο του 2019 μέχρι και σήμερα βρίσκεται πλέον η διαφορά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά στην πρόθεση ψήφου, όπως αυτή καταγράφεται στη 13^η έκδοση των Εκλογικών Τάσεων από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς.

Αναλυτικά:

• Ν.Δ: 28,2% (από 30,1%)
• ΣΥΡΙΖΑ: 25,9% (από 25,8%)
• ΠΑΣΟΚ: 8,9% (από 11,1%)
• ΚΚΕ: 5,4% (από 5,1%5)
• Ελληνική Λύση: 4,1% (αμετάβλητο)
• Μέρα25: 3,3% (από 2,9%)
• Λοιπά: 8,8% (από 7,6%)
• Δεν Ξέρω / Δεν Απαντώ: 15,4% (από 13,3%)

Η έρευνα από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς είναι η 13η κατά σειρά έκδοση των Εκλογικών Τάσεων, της περιοδικής ανάλυσης των πολιτικών ερευνών, που δημοσιεύεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τις εκλογές του 2019 και μετά, σε επιμέλεια των Δανάης Κολτσίδα, πολιτικής επιστήμονα και διευθύντριας του ΙΝΠ, και Κώστα Πουλάκη, μαθηματικού.

Η τρέχουσα έκδοση, η οποία περιλαμβάνει τα ευρήματα 51 συνολικά ερευνών, καλύπτει την περίοδο από τα μέσα Δεκεμβρίου 2022 μέχρι και τις αρχές Απριλίου, η οποία – όπως σημειώνουν οι συγγραφείς – δεν αποτελεί στην πραγματικότητα μία ενιαία περίοδο, καθώς μεσολάβησε το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, το οποίο θεωρούν ότι λειτούργησε ως τομή.

Όπως σημειώνουν:

«Πρώτα απ’ όλα, το ίδιο το γεγονός -ο θάνατος τόσων ανθρώπων, και μάλιστα στην πλειοψηφία τους νέων, σε ένα δυστύχημα που όλα δείχνουν πως θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν υπήρχαν κάποιες, έστω και υποτυπώδεις, δικλείδες ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο- προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλεί σοκ, θλίψη αλλά και οργή. Η εικόνα ενός φοιτητή ή μιας φοιτήτριας που φεύγει από το σπίτι του/της μετά από ένα τριήμερο για να γυρίσει στην πόλη των σπουδών του/της είναι (οδυνηρά πια) οικεία σε όλους σχεδόν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες: ο καθένας και η καθεμία μπορούσε να δει στο τρένο αυτό τον εαυτό του/της ή το παιδί του/της. […]

Εξάλλου, και η στάση της κυβέρνησης αμέσως μετά το δυστύχημα, οι αρχικές δηλώσεις του πρωθυπουργού περί «ανθρώπινου λάθους» και κάποιες επιλογές που δημιούργησαν την εντύπωση ότι επιχειρείται συγκάλυψη των αιτίων του δυστυχήματος, η προσπάθεια να μετατοπιστεί η συζήτηση από το συγκεκριμένο δυστύχημα στο «όλοι φταίνε», ο ισχυρισμός ότι «ο πρωθυπουργός δεν ήξερε τι συνέβαινε στον σιδηρόδρομο» και άλλες παρόμοιες συμπεριφορές ενδεικτικές μιας αλαζονικής και υπεροπτικής στάσης ενίσχυσαν τις αρνητικές διαθέσεις έναντι της κυβέρνησης […]”.

Εκτίμηση των συγγραφέων είναι ότι “τρεις διαδοχικές εξελίξεις των τελευταίων αρκετών μηνών στέρησαν, η μία μετά την άλλη, από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του τους τρεις βασικούς ισχυρισμούς του, τα τρία βασικά πλεονεκτήματα και αρετές που ισχυριζόταν ότι διαθέτει: Πρώτον, η εκτίναξη των τιμών και ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός που έπληξε όχι μόνο τα πιο αδύναμα νοικοκυριά αλλά και μεγάλο ποσοστό των μεσαίων στρωμάτων, μικρομεσαίων επιχειρήσεων κ.λπ. διέρρηξε την κοινωνική συμμαχία που είχε διαμορφώσει γύρω της η ΝΔ με την υπόσχεση της στήριξης της «μεσαίας τάξης». Δεύτερον, η υπόθεση των υποκλοπών έπληξε σημαντικά το προφίλ του Κ. Μητσοτάκη ως κεντρώου, μετριοπαθούς, φιλελεύθερου Ευρωπαίου ηγέτη και τραυμάτισε τη σχέση του με τα πιο κεντρώα τμήματα του εκλογικού το ακροατηρίου. Τρίτον, το δυστύχημα στα Τέμπη αμφισβήτησε σημαντικά και την ιδιότητα του Κ. Μητσοτάκη και των συνεργατών του ως ικανών διαχειριστών και «αρίστων»”.