Μία από τα ίδια…

Το χάλι στο οποίο έχει περιπέσει ο πολιτικός διάλογος στη χώρα μας με αφορμή το δράμα που ζήσαμε πρόσφατα με το ατύχημα στα Τέμπη, δεν προκαλεί απλώς θλίψη αλλά και οργή. Θλίψη, γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα μαθήματα και να πάρουμε, θα επαναλαμβάνουμε ίδια κι απαράλλαχτα τον κακό εαυτό μας.

Της Φωτεινής Τομαή*

Οργή, γιατί οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι υποτιμούν τη νοημοσύνη μας στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν τις επιλογές τους και να αποτάξουν τις ευθύνες από πάνω τους.
Θα είμαι ειλικρινής. Φταίμε κι εμείς, οι πολίτες. Φταίμε γιατί συμβάλαμε να φτιαχτεί αυτό το τέρας που λέγεται πελατειακό κράτος. Κι ακούμε και διαβάζουμε για τα ρουσφέτια του ενός και του άλλου κόμματος. Λες και δεν τα ξέραμε…Τι δεν ξέραμε ; Ότι στην προκειμένη περίπτωση του σταθμάρχη (τρέμω σε πόσες άλλες) δεν τηρήθηκε στο ελάχιστο η περίφημη αξιοκρατία που πιστέψαμε πως θα εφάρμοζε το κόμμα που κυβερνά. Το είπε με μία πρόταση στην περίφημη δίκη Κοσκωτά ο πρωταγωνιστής της : αυτό που κατάλαβα φτάνοντας στην Ελλάδα ήταν πως μετράνε οι γνωριμίες!

Παρακολουθώντας τη συζήτηση στη Βουλή με την αγία τετράδα συμμετρικά τοποθετημένη στα έδρανα του κοινοβουλίου, μου ήλθε αυτόματα στο μυαλό ο στίχος του Σαββόπουλου «χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις, πονηρέ πολιτευτάκια».

Ναι, αυτό ήθελα να κάνω κι αμέσως αναλογίστηκα πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να παραφερθεί, πόσο μάλλον ακόμα και να χειροδικήσει, αν έχασε παιδί.
Τη βαναυσότητα, που γεννά η απουσία ντροπής, ήλθε να ολοκληρώσει η δημόσια τοποθέτηση ότι ο ίδιος υπουργός, που ευθύνεται για το ατύχημα, θα είναι ξανά υποψήφιος με το επιχείρημα ότι ο λαός θα τον κρίνει, θαρρείς και τα θύματα δεν ήταν λαός αλλά ευγενείς από τις Βερσαλλίες.

Προφανώς στην εκλογική του πελατεία ποντάρει. Θα θυμάστε οι παλιοί την περίπτωση Κοντογιαννόπουλου με έναν νεκρό που τον έστειλε σπίτι του. Εδώ έχουμε 57 θύματα, και όμως ! Ο ευγενής απόγονος δεν το βάζει κάτω, κι ας έχει να ζήσει.
Στο μεταξύ, η ειδησεογραφία για την περίφημη κατάσκοπο συνεχίζεται. Ποιος την κάρφωσε, πώς την εντόπισαν…Μα, είναι σοβαρά πράγματα αυτά ; Δεν μας λένε καλύτερα οι εγχώριοι Κλουζώ πώς τους ξέφυγε ;

Ο χρόνος μέχρι τις εκλογές κυλά αργά και βασανιστικά και φαντάζομαι πως κανείς τους δεν θα κοιμάται τα βράδια όχι από ενοχές, αλλά για την αγωνία μήπως τους κάτσει μια ακόμα στραβή. Εμάς λυπάμαι.

*Ιστορικός, πρέσβης ε.τ