Τουρκία: Χωρίς εσωτερική σταθεροποίηση καμία προσδοκία δεν είναι λογική

Μπορεί ο Ερντογάν να είναι εποικοδομητικός σε μια βήμα-βήμα προσέγγιση με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στην ευρύτερη περιοχή και ταυτόχρονα να έχει ως σημείο αναφοράς της ρητορικής του το αφήγημα της περικύκλωσης της Τουρκίας από την Δύση με αιχμή του δόρατος τις ΗΠΑ;

Μπορεί να παροπλίσει την «αντιιμπεριαλιστική» ρητορική εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας;

Χωρίς τους «άπιστους» της Δύσης, που δεν έπαψαν ποτέ να απεργάζονται μια νέα Συνθήκη των Σεβρών με την Ελλάδα ως ενεργούμενο τους, πως μπορεί να συντηρηθεί το αφήγημα της περικύκλωσης της χώρας από τους νέους σταυροφόρους;

Τα ερωτήματα είναι ρητορικά καθώς ο Ερντογάν δίνει υπαρξιακή μάχη, με την ενδεχόμενη ήττα του στις εκλογές να μην είναι διαχειρίσιμη.

Σε ένα πιθανό τέτοιο σκηνικό, αυτό που προσδοκά η Ουάσιγκτον είναι να μην τεθούν εκτός έλεγχου οι ελεγχόμενες κρίσεις, στις οποίες αναγκαστικά θα προσφύγει ο Ερντογάν αν διαπιστώσει ότι η δυναμική ήττας είναι μη αντιστρέψιμη.

Μέχρι να σταθεροποιηθεί με τον ένα η τον άλλο τρόπο η Τουρκία όλα τα σενάρια αποκλιμάκωσης της έντασης στις σχέσεις με την Δύση και κυρίως με τις ΗΠΑ, θα είναι ασκήσεις επί χάρτου.

Με τα σημερινά δεδομένα της πολιτικής αντιπαράθεσης, δεν υπάρχει σενάριο μετεκλογικών πολιτικών εξελίξεων που οδηγεί σε σταθεροποίηση.

Είναι βέβαιο ότι όποια πλευρά ηττηθεί θα αμφισβητήσει το αδιάβλητο της εκλογικής διαδικασίας, και είναι εξίσου βέβαιο ότι ο νικητής θα εξαπολύσει μια ομοβροντία δικαστικών διώξεων κατά του ηττημένου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι βρίσκονται στον αέρα, πρώτον η ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, δεύτερον αν θα τελεσίδικησει η καταδίκη του Ιμάμογλου που επισύρει στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, και τρίτον αν θα τεθεί εκτός νόμου το Κουρδικό Κόμμα ΗDP.

Χωρίς εσωτερική σταθεροποίηση στην Τουρκία, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν προσδοκίες για μια – ούτως η άλλως – δύσκολη πολιτική εξομάλυνσης των σχέσεων με την Δύση και κυρίως των διμερών σχέσεων με τις ΗΠΑ.

Αναδημοσίευση από το KREPORT