Νίκος Μπίστης: Οι αμφίρροπες εκλογές στην Κύπρο και η σημασία τους

“Έχουμε παιγνίδι» όπως θα έλεγε ένας σπορτκάστερ αγώνα μπάσκετ βλέποντας την ομάδα που είχε μείνει πολύ πίσω να πλησιάζει σε απόσταση ενός καλαθιού  λίγο πριν την λήξη του τέταρτου δεκάλεπτου. Εκεί που όλες οι μετρήσεις έδιναν άνετη νίκη Χριστοδουλίδη στον πρώτο γύρο και σαρωτική στον δεύτερο, βρισκόμαστε μπροστά σε νέα δεδομένα, με οσμή ολικής ανατροπής.

Ακολουθεί η ανάλυση του Νίκου Μπίστη στο KREPORT:

Παραμένει δύσκολο αλλά δεν είναι πλέον απίθανο. Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης ενισχύει μετεκλογικά  την δυναμική που ανέπτυξε την τελευταία βδομάδα. Αυτή μπορεί να επαναπατρίσει ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ (10% δεν στήριξε Μαυρογιάννη), να φέρει καινούργιους  ψηφοφόρους που απογοητευμένοι από την αναμενόμενη ήττα του υποψηφίου της επανένωσης απείχαν.

Οι ψηφοφόροι του Αχ. Δημητριάδη  και του Κων. Χριστοφίδη (σοσιαλδημοκράτες, κεντροαριστεροί, αριστεροί εκτός ΑΚΕΛ, μετριοπαθείς κεντροδεξιοί εκτός ΔΗΣΥ)  όλοι οπαδοί της λύσης με βάση την Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία) είναι βέβαιο ότι θα στηρίξουν Μαυρογιάννη. Δεν αρκούν για να καλύψουν το 6% των ψηφοφόρων του Χρίστου Χρίστου  ( ΕΛΑΜ – κυπριακή Χρυσή Αυγή ) που θα στηρίξουν τον απορριπτικό και συγγενέστερο προς τις απόψεις τους Νίκο Χριστοδουλίδη. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, ρυθμιστές είναι οι ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Συναγερμού.

Αν ήμασταν πριν 20 ή 30 χρόνια, τότε που απορρίφθηκε το 1993  η δέσμη Ιδεών Γκάλι από τον ΔΗ.ΣΥ και το 2004 το Σχέδιο Ανάν από το ΑΚΕΛ, θα είχαμε εύκολη απάντηση. Γιατί η πολωμένη κυπριακή πολιτική ζωή επέβαλε στο κόμμα της Δεξιάς και το κόμμα της Αριστεράς, παρά την  παραπλήσια  θέση τους στο « εθνικό θέμα» δηλαδή την επίλυση του Κυπριακού με βάση την ΔΔΟ, να συγκρούονται μετωπικά στα αλλά θέματα εσωτερικής πολιτικής και αυτή η σύγκρουση να ακυρώνει κάθε δυνατότητα προώθησης ρεαλιστικής συμβιβαστικής  λύσης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά επέτρεψε σε εθνικιστικά κόμματα- μπαλαντέρ του κέντρου  να παίζουν δυσανάλογο, σε σχέση με την πραγματική τους δύναμη, ρόλο, συμμαχώντας πότε  με το ΔΗΣΥ και πότε με το ΑΚΕΛ. Ένα σχεδόν παγιωμένο από πλευράς συσχετισμών σύστημα εγγυόταν την ακινησία στο μείζον θέμα.

Αυτήν τη φορά φαίνεται ότι υπάρχει η δυνατότητα μιας διαφορετικής εξέλιξης, με υπερβάσεις αδιανόητες μέχρι πρότινος. Πολλοί είναι οι λόγοι.

Η συνειδητοποίηση από αρκετούς -πόσους, θα το μάθουμε την Κυριακή- ότι το Κυπριακό σβήνει ως διεθνές θέμα μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά, με υπαιτιότητα του Προέδρου Αναστασιάδη και συνέργεια του τότε υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Χριστοδουλίδη. Η διχοτόμηση επί του εδάφους με τη λύση των δυο κρατών θα γίνει οσονούπω de jure  αν δεν επανεκκινήσει  η διαδικασία από εκεί που σταμάτησε στο Κραν Μοντανά.

Δεύτερο, η απογοήτευση από την προεδρία Αναστασιάδη, τα σκάνδαλα και την εκτεταμένη διαφορά.

Τρίτο, η  ευελιξία που επιδεικνύει η ηγεσία του ΑΚΕΛ επιλέγοντας ένα μετριοπαθή υποψήφιο στον οποίο έδωσε εγγυήσεις ουσιαστικής ανεξαρτησίας. Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές πιθανότατα ο κ. Μαυρογιάννης θα έχει  ανακοινώσει τον  υπουργό Οικονομικών, σε μια προφανή προσπάθεια να καθησυχάσει ανησυχίες για ενα πιθανό δημοσιονομικό εκτροχιασμό ή για άλλες ακρότητες στο πεδίο της οικονομίας  που, όμως, από την πρώτη στιγμή έχει και αυτός και το ΑΚΕΛ αποκλείσει.

Τελευταίος αλλά μείζον λόγος για μια συγκρατημένη αισιοδοξία είναι  οι εξελίξεις στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΔΗΣΥ, οι αποφάσεις του  αλλά και οι πληροφορίες για το κλίμα που επικράτησε.

Είναι κοινό μυστικό ότι από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης  οργάνωσε προσπάθεια στήριξης του εκλεκτού του Νίκου Χριστοδουλίδη, συγκαλώντας συσκέψεις με βασική επιχειρηματολογία την επανένωση της παράταξης και τον αποκλεισμό του ΑΚΕΛ από την εξουσία. Δεν ξέρουμε αν περίμενε  την έκταση και την βιαιότητα της αντίδρασης που συνάντησε, με αποτέλεσμα να μην παραστεί τελικά στην συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και να υποχρεωθεί να συνυπογράψει μαζί με τον Αβέρωφ Νεοφύτου την πρόταση για ψήφο κατά συνείδηση ώστε να διασωθεί η τυπική τουλάχιστον ενότητα του κόμματος. Η πρόταση αυτή υπερψηφίστηκε από 143 μέλη του Πολιτικού  Συμβουλίου, 6 ψήφισαν  υπέρ Μαυρογιάννη και 2 υπέρ Χριστοδουλίδη.  Το κλίμα ήταν εκρηκτικό, οι λίγοι υποστηρικτές Χριστοδουλίδη και ιδιαίτερα υπουργοί που έσπευσαν το βράδυ της Κυριακής να τον επισκεφθούν αποδοκιμάστηκαν άγρια ενώ οι υποστηρικτές Μαυρογιάννη όπως φάνηκε από τις τοποθετήσεις τους ήσαν πολύ περισσότεροι από τους 6 που τελικά ψήφισαν.

Ιδιαίτερη αίσθηση  έκανε η ομιλία της Καίτης Κληρίδη, κόρης του Γλαύκου Κληρίδη, ιδρυτή του ΔΗΣΥ και Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν περιορίστηκε να ζητήσει ψήφο στον Ανδρέα Μαυρογιάννη αλλά ζήτησε και συγκρότηση μεγάλου συνασπισμού ΔΗ.ΣΥ-ΑΚΕΛ για την επίλυση του Κυπριακού. Ενδεικτική ήταν και η διπλή δήλωση του Αβέρωφ Νεοφύτου. Πρώτα δήλωσε ότι πρέπει οι Συναγερμικοί να αγνοήσουν τους αποστάτες. Μετά συμπλήρωσε ότι δεν θα απέχει, έχει άποψη για τους υποψήφιους αλλά δεν την δημοσιοποιεί.

Η έκταση του διχασμού του ΔΗΣΥ θα φανεί την Κυριακή το βράδυ. Κανείς δεν ξέρει αν  οι  συσχετισμοί  στο Πολιτικό Σύμβουλο αντανακλούν και συσχετισμούς στην εκλογική βάση. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το βάρος που θα ρίξει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υπέρ Χριστοδουλίδη. Το κάνει όχι μόνο για να υπάρξει συνέχεια στην αδιέξοδη πολιτική για το Κυπριακό που ακολούθησε μετά την μεταστροφή του τα τελευταία χρόνια, αυτός που ήταν δίπλα στον Κληρίδη, τον Βασίλειου και τον Παπαπέτρου για την υπερψήφιση του Σχεδίου Ανάν. Έχει σοβαρούς λόγους να θέλει δικό του άνθρωπο στην Προεδρία όταν αναπόφευκτα θα ανοίξουν ζητήματα εσωτερικής πολιτικής και κυρίως ζητήματα εκτεταμένης διαφθοράς.

Σε κάθε περίπτωση « έχουμε παιγνίδι» που όλα δείχνουν ότι μπορεί να είναι αμφίρροπο . Ίσως να κριθεί και στο τελευταίο σουτ, με τη λήξη. 

Αναδημοσίευση από το KREPORT