Editorial: Είναι λάθος να μπλέξουμε τις πανελλαδικές στην προεκλογική πόλωση

Εν μέσω σκόπιμης (;) ασάφειας και διαρροών -ενίοτε αντιφατικών- ο χρόνος των εκλογών έχει μετατραπεί σε κεντρικό θέμα υποσκάπτοντας την ουσία και τα πραγματικά διλήμματα της κάλπης.

Μέχρις ώρας έχουν καταγραφεί ως πιθανές ημερομηνίες: για την πρώτη κάλπη (απλή αναλογική) οι 2 και 9 Απριλίου (Κυριακή των Βαϊων) και για την Δεύτερη οι 23 και 30 Απριλίου (το Άγιο Πάσχα είναι στις 16 Απριλίου), ενώ εσχάτως και σύμφωνα με διαρροές από κυβερνητικές πηγές μπήκαν στο εκλογικό “καλεντάρι” και δύο ημερομηνίες στο δεύτερο 15νθήμερο του Μαϊου με την δεύτερη αναμέτρηση να τοποθετείται την τελευταία Κυριακή του Ιουνίου ή στις 6 Ιουλίου.

Ταυτόχρονα, με διαρροή που έγινε προς το Mega και αναπαράχθηκε από “Τα Νέα του Σαββατοκύριακου”, υπάρχει η πιθανότητα και τρίτων εκλογών τον Ιούλιο (ανάλογα με τις ημερομηνίες των δύο πρώτων αναμετρήσεων). Ως προς τούτο είναι μάλλον προφανές πως διοχετεύθηκε ως μία επιπλέον πίεση για την αποσαφήνιση του πόσο σημαντική για την πολιτική σταθερότητα είναι η αυτοδυναμία (της Ν.Δ) στην δεύτερη κάλπη.

Επίσης, ως προς την τελική επιλογή του πρωθυπουργού (ο οποίος έχει δηλώσει πως “μετά τον Απρίλιο” θα γίνουν εκλογές) εμφανίζεται να παίζει σημαντικό ρόλο και η διεξαγωγή των τουρκικών εκλογών, κι αυτό επειδή -όπως λέγεται- υπάρχει φόβος να προκληθεί κρίση, με “θερμό επεισόδιο”, από τον Ταγίπ Ερντογάν, εάν θεωρήσει πως δι’ αυτού του τρόπου μπορεί να ενισχύσει τις πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές. Άρα, με πιθανές ημερομηνίες διεξαγωγής των εκλογών στην Τουρκία, στις 30 Απριλίου και 14 Μαϊου, λέγεται από κυβερνητικές πηγές πως θα ήταν ριψοκίνδυνο να υπάρχει στην Αθήνα υπηρεσιακή κυβέρνηση…

Σε κάθε περίπτωση, και μέχρις ότου αρχίσουμε να συζητάμε ουσιαστικά για το διακύβευμα των εκλογών και για τα κεντρικά συνθήματα των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων για “σταθερότητα και συνέχεια” (Ν.Δ) και “Δικαιοσύνη παντού”(ΣΥΡΙΖΑ), καλό είναι να ειπωθεί τούτο: Αφήστε τις πανελλαδικές εξετάσεις έξω από την προεκλογική πόλωση και τοξικότητα!

Από τα μέσα Μαϊου και μετά, και μέχρι τα τέλη Ιουνίου, πάνω από 100.000 μαθητές θα δώσουν τον δικό τους αγώνα για μια θέση στον ήλιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Καλώς ή κακώς, το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι σκληρά ανταγωνιστικό και επικεντρώνεται στον “νοκ άουτ” αγώνα των πανελλαδικών. Εκατό χιλιάδες οικογένειες, ήτοι περίπου μισό εκατομμύριο πολίτες (εξεταζόμενοι, γονείς, συγγενείς κ.ά) χρειάζονται ηρεμία, ψυχραιμία και προσήλωση. Μαζί με αυτούς αρκετές δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί και προσωπικό που θα συνεισφέρει στην διεξαγωγή τους.

Είναι δυνατόν να εγγυηθεί η κυβέρνηση -και το αρμόδιο υπουργείο- συνθήκες φιλικές προς τους εξεταζόμενους, όταν η αντιπαράθεση θα χτυπάει κόκκινο, στην προεκλογική περίοδο μεταξύ της πρώτης και δεύτερης κάλπης; Όταν στην διπλανή πλατεία θα ουρλιάζουν τα κομματικά μεγάφωνα και θα διοργανώνονται προεκλογικές συγκεντρώσεις; Όταν στα ΜΜΕ και τα social media θα κυριαρχεί η αντίληψη “αίμα στην αρένα”;

Εάν υπήρχε σπουδαίος και αξεπέραστος λόγος, θα ήταν ίσως κατανοητό. Τι επιβάλλει, όμως, να διεξαχθεί η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μετά τις πανελλαδικές, φέρνοντας έτσι τον αναγκαίο χρόνο ηρεμίας για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς στην φωτιά της πόλωσης;

Κι αν η κυβέρνηση προβληματίζεται, όπως λέγεται έντονα, από τις διαφωνίες της Εκκλησίας για την διεξαγωγή των διερευνητικών εντολών (μετά την πρώτη αναμέτρηση και όπως προβλέπει το Σύνταγμα) μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα -εφόσον η πρώτη εκλογή διεξαχθεί την Κυριακή των Βαϊων-, δεν θα έπρεπε ακόμα περισσότερο να προβληματιστεί για τον μεγάλο αγώνα των παιδιών που θα αναμετρηθούν με το μέλλον τους (κακώς, βεβαίως, διότι τίποτε δεν σταματά στις εξετάσεις) στις πανελλαδικές;

Κάποιες “σταθερές” δεν πρέπει να …αποσταθεροποιούνται.