Το δίλημμα Γεραπετρίτη για τον αποκλεισμό του κόμματος Κασιδιάρη-Τι θα εισηγηθεί στον πρωθυπουργό

Για ακόμα μία φορά, το πολιτικό σύστημα γενικώς, και η κυβέρνηση (Ν.Δ) ειδικώς βλέπει το δένδρο και χάνει το δάσος. Παλαιότερα, ήταν το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής (που αποδείχθηκε δικαστικά πως δρούσε ως εγκληματική οργάνωση) που υποτιμήθηκε -άλλοτε αφελώς, άλλοτε σκοπίμως- και βρέθηκε στη Βουλή. Τώρα είναι οι “Έλληνες για την Πατρίδα” του φυλακισμένου πρώην (αλλά πάντοτε) χρυσαυγίτη Ηλία Κασιδιάρη που αξιολογείται ως κίνδυνος για την κοινοβουλευτική μας δημοκρατία με μεγάλη καθυστέρηση.

Στις περισσότερες πρόσφατες δημοσκοπήσεις το ακροδεξιό αυτό μόρφωμα αποκτά προβολή εισόδου στη Βουλή. Αρκετοί δημοσκόποι -μεταξύ αυτών και εκείνοι που συνεργάζονται στενά με το Μέγαρο Μαξίμου- θεωρούν πολύ πιθανό να κατορθώσει να υπερβεί το 3% στην πρώτη κάλπη της απλής αναλογικής, ακόμα και στην δεύτερη με το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα.

Λίγο πριν τις γιορτές, ο υπουργός Επικρατείας (και καθηγητής συνταγματικού δικαίου) Γιώργος Γεραπετρίτης ανέλαβε να αποσαφηνίσει εάν υπάρχει ασφαλής νομικά τρόπος να αποκλειστεί ο Ηλίας Κασιδιάρης από τις εκλογές, και προς τούτο ο υπουργός φαίνεται πως έκανε και έναν σύντομο κύκλο διερευνητικών επαφών με τα υπόλοιπα κόμματα. Σύμφωνα, δε, με πληροφορίες του libre, έχει ενημερώσει τον πρωθυπουργός πως εντός του Ιανουαρίου -και καθώς εισήλθαμε, πλέον, στην τελική ευθεία για τις εκλογές- θα έχει καταλήξει σε συγκεκριμένη πρόταση.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως οι κρούσεις του κ. Γεραπετρίτη σε αρμόδιους δικαστικούς κύκλους πέφτουν σε τείχο, υπό την έννοια πως κρίνεται νομικά περίπλοκο το θέμα του αποκλεισμού,όσον αφορά τον έγκλειστο αρχηγό του νέου μορφώματος. Αλλά και πολιτικά είναι επισφαλές καθώς ακόμα κι αν αποκλειόταν από τις εκλογές ο ίδιος ο Κασιδιάρης, το κόμμα μπορεί να κατέλθει στις εκλογές. Στην περίπτωση, δε, του αποκλεισμού, ο φυλακισμένος πρώην στέλεχος του Μιχαλολιάκου θα εμφανιζόταν ως διωκόμενος και αυτό ίσως έδινε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στο κόμμα του, ακόμα κι αν επικεφαλής φαινόταν κάποιο άλλο πρόσωπο.

Το πραγματικό ζήτημα, ωστόσο, είναι η ευθύνη της κυβέρνησης για το πως, παρά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, φτάσαμε πάλι ενώπιον της απειλής να δούμε ένα νέο ακροδεξιό κόμμα στο κατώφλι της Βουλής. Η ανοχή στην υπερδεξιά, τα παιχνίδια “υπερπατριωτισμού”, τα φαινόμενα αστυνομικής βίας και καταστολής, αλλά και η οικονομική κρίση, το έλλειμα δημοκρατίας, μαζί με την τοξικότητα που εκπέμπεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αποτελούν “καύσιμη ύλη” για την ακροδεξιά. Το γεγονός, δε, πως ανάλογα φαινόμενα αποενοχοποιούνται σε όλη την Ευρώπη και συμμετέχουν ακόμα και σε κυβερνήσεις, αυξάνει τους κινδύνους.