Μυτιληναίος μετά τη συνάντηση με Φον ντερ Λάιεν : Δηλώνω έκπληκτος και απογοητευμένος – Η ΕΕ, βρίσκεται σε άλλο πλανήτη

Έκπληξη και απογοήτευση, εξέφρασε δημόσια ο Ευάγγελος Μυτιληναίος μετά τη συνάντηση που είχε με την επικεφαλής της Ευρωπαικής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Την έκπληξη και την απογοήτευσή του εκφράζει δημόσια ο Ευάγγελος Μυτιληναίος μετά τη συνάντηση που είχε με την επικεφαλής της Ευρωπαικής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Τα αισθήματα έκπληξης και απογοήτευσης δεν στερούνται αντικειμενικών δεδομένων, παρά την οικονομική και μια ιδιόμορφη πολιτική ορθότητα που επιχειρείται να επιβληθεί.

Για τον επικεφαλής της Eurometaux, η Commission δεν είναι καλά γειωμένη στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα., σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει αποκομμένη από την ζώσα πραγματικότητα. «Δεν έχω ελπίδες ότι θα εισακουστώ. Οι Βρυξέλλες είναι σε άλλον πλανήτη και όχι για τους λόγους που διαβάζουμε τελευταία. Κάναμε την επίσκεψη για να της πω ότι κλείνουν εργοστάσια, τα μισά εργοστάσια του κλάδου έχουν κλείσει και τι θα κάνετε για να μην κλείσουν τα άλλα μισά και αναρωτιόμασταν μαζί με τους 29 τι ήρθαμε να κάνουμε. Η κ. Ντερ Λάιεν μας μιλούσε 40 λεπτά και τα 35 λεπτά ήταν για την Ουκρανία. Καταλάβαμε στο τέλος ότι ήθελε να μας πει ότι πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χέρι στην τσέπη γιατί η δημοκρατία κοστίζει».

Ο κ. Ευ. Μυτιληναίος αναφέρει ότι «δεν είναι δυνατόν να ευθύνεται για όλα ο Πούτιν» και ότι «από το 2017, οπότε και έγινε η τελευταία αναδιάρθρωση του ομίλου μέχρι σήμερα, ο κόσμος έχει γίνει απείρως πιο σύνθετος. Αλλά το διεθνές κοινό στο οποίο πλέον απευθυνόμαστε, θέλει απλότητα».

Η ενεργειακή κρίση χρονολογείται, σύμφωνα με τον Έλληνα επιχειρηματία, πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών στην Ουκρανία και ότι δεν έχουν υπάρξει οι αναμενόμενες μέριμνες για την πράσινη μετάβαση.

Ο κ. Ευ. Μυτηλιναίος δεν αστοχεί κατά το ότι οι μισές χαλυβουργίες στην Ευρώπη των 27 έχουν υποχρεωθεί να βάλουν λουκέτο, το τελευταίο διάστημα, και ότι η Επιτροπή καθυστερεί στην ενθάρρυνση της «πράσινης» μετάβασης στην οικονομία.

Ωστόσο, η μετάβαση στην «πράσινη» οικονομική δραστηριότητα συνδέεται με λιγότερο ενεργοβόρες διαδικασίες και οικολογικές δραστηριότητες, σκοπός των οποίων είναι η προστασία του περιβάλλοντος ή η διαχείριση των φυσικών πόρων. Αυτό το μέρος της «πράσινης» οικονομίας δεν συμπίπτει με τις παραδοσιακού τύπου δραστηριότητες, οι οποίες πρέπει να γίνουν λιγότερο δαπανηρές.

Αυτό έχει ως παρακολούθημα τη μακροπρόθεσμη προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης και, άρα, αναφέρεται και στην εταιρική κοινωνική ευθύνη. Ο εν λόγω όρος δεν αναφέρεται από τον Έλληνα επιχειρηματία, αν και αφορά τους ίδιους τους επιχειρηματίες, δεν εμπλέκει, άμεσα τουλάχιστον, την Επιτροπή. Αυτή ορίζει εταιρική κοινωνική ευθύνη την εθελοντική ένταξη από εταιρείες κοινωνικών και περιβαλλοντικών ανησυχιών στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και στις σχέσεις τους με τους ενδιαφερόμενους. Πρόκειται λοιπόν για μια συμβολή, ένα ρόλο, που οι ίδιες οι επιχειρήσεις διαδραματίζουν, όταν πρέπει να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της βιώσιμου τύπου ανάπτυξης.

Η Επιτροπή παίζει ένα σαφώς πιο σημαντικό ρόλο σε μείζονα γεωπολιτικά και πολιτικά ζητήματα, όπως είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Στο σημείο αυτό, ο κ. Ε. Μυτηλιναίος σημαδεύει σωστά, όταν υπογραμμίζει ότι η ενεργειακή κρίση δεν άρχισε με τη ρωσική εισβολή. Η κρίση προϋπήρχε, αλλά, για να είμαστε ακριβέστεροι, προκλήθηκε το 2021 λόγω της ισχυρής παγκόσμιας οικονομικής ανάκαμψης μετά την ύφεση που συνδέεται με την πανδημία Covid-19 από το 2020, η οποία ενισχύθηκε από τον Φεβρουάριο του 2022 από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Κι ακόμη, ως προς το αίτημα για απλότητα, την (ιερή) απλότητα, στην οποία ορθά αναφέρεται από άποψη αξιολογική ο κ. Ευάγγελος Μυτιληναίος, αυτή αποτελεί παρελθόν και για τις επιχειρήσεις και για τον δυσκολότερο στίβο της πολιτικής. Ο μεταδιπολικός και αρκετά ατάραχος κόσμος, στον οποίο είχαμε συνηθίσει, πολίτες και επιχειρήσεις, να ζούμε μετά την πτώση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Βρισκόμαστε πλέον στην εποχή της διεθνούς πολυπλοκότητας, για τον οποίο είχε προειδοποιήσει ο Niklas Luhmann από τον προηγούμενο αιώνα. Πολύπλοκα προβλήματα, που απαιτούν δημοκρατικές λύσεις, έργο δηλαδή των πολιτών και των πολιτικών.