Νίκος Πηλός: Ποιός είναι ο βραβευμένος φωτορεπόρτερ που προσήχθη στην ΓΑΔΑ- Οι αντιδράσεις (εικόνες)

Στις δεκάδες προσαγωγές που έγιναν κατά την επιχείρηση της ΕΛΑΣ στα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας συμπεριλαμβάνεται και ο βραβευμένος φωτορεπόρτερ Νίκος Πηλός ο οποίος βρισκόταν στο σημείο κάνοντας φωτορεπορτάζ και οι αστυνομικές δυνάμεις τον οδήγησαν στη ΓΑΔΑ παρά το γεγονός ότι είχε κάνει γνωστή την επαγγελματική του ιδιότητα. Η υπόθεση έλαβε διεθνή διάσταση και σφοδρή ήταν η αντίδραση της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου και διεθνών οργανώσεων.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου:

«Η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου καταδικάζει απερίφραστα την προσαγωγή και κράτηση για πάνω από τέσσερις ώρες ήδη του συναδέλφου μας και μέλος της Ένωσής μας Νίκου Πηλού.
Ο φωτορεπόρτερ βρισκόταν στην περιοχή «Προσφυγικά» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για ρεπορτάζ, όταν έγινε επιχείρηση της αστυνομίας και προσήχθη, παρότι έκανε γνωστή την ιδιότητά του.
Θέτουμε τις αρχές προ των ευθυνών τους και τις καλούμε να αφεθεί άμεσα ελεύθερος ο συνάδελφός μας.
Η Ένωση θα επιδιώξει άμεσα συναντήσεις με φορείς για να ληφθούν μέτρα που θα διασφαλίζουν την ασφάλεια των δημοσιογράφων, ανταποκριτών και μή, κατά την εκτέλεση του έργου τους με ασφάλεια και χωρίς περιορισμούς.
Το ΔΣ της ΕΑΞΤ»

Θέση πήρε και το International Press Institute (IPI) με ανάρτησή του στο Twitter στην οποία καλούσε τις ελληνικές αρχές να απελευθερώσουν άμεσα τον βραβευμένο φωτορεπόρτερ Νίκο Πηλό σημειώνοντας πως «θα έπρεπε να έχει αφεθεί ελεύθερος μόλις διαπιστώθηκε η ιδιότητά του».

Ποιός είναι ο Νίκος Πηλός

Ο Νίκος Πηλός στα ταξίδια του έχει καταγράψει τον πόλεμο, τις φυσικές καταστροφές, τη φτώχεια, τον κοινωνικοοικονομικό αγώνα και τις πολιτιστικές εναλλαγές. Η δουλειά του εμφανίζεται τακτικά σε κορυφαίες διεθνείς εφημερίδες και περιοδικά και το έργο του παρουσιάζεται σε εκθέσεις σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Η δουλειά του βραβευμένου φωτορεπόρτερ και διακεκριμένου Ευρωπαίου φωτογράφου από τις αποστολές του στη Γάζα, το Ιράκ ,το Λίβανο,την Τουρκία, το Κόσοβο, την Ουγγαρία, τη Γερμανία κ.ά, μαζί με το πρότζεκτ του για την ελληνική κρίση και το μεταναστευτικό παρουσιάστηκαν το 2019 στον Πύργο των βιβλίων του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, στα πλαίσια του APW.

Μερικές από τις βραβευμένες φωτογραφίες του φωτορεπόρτερ:

Κατέγραψε την ανθρωπιστική κρίση στα σύνορα Λιβύης-Τυνησίας το 2011, όπου εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες έφυγαν από τη Λιβύη κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Ήδη από το 2010 έχει συμμετάσχει σε σειρά σημαντικών εκθέσεων και φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό όπως η Διεθνής Biennale της Θεσσαλονίκης το 2010, το Visa pour L’Image το 2011, το Browse Photo Festival το 2013, το MEdpHOTO, το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης και το Διεθνές Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκυμαντέρ και Ρεπορτάζ Pre Med το 2018, ενώ η δουλειά του έχει βραβευτεί σε σημαντικούς διαγωνισμούς όπως οι World Press Photo (2017), PriMed (2018), POYi (2014, 2016), MIFA (2016), Photovisura (2014), Px3 (2013, 2014, 2015, 2016), Visualleader (2016), IPA (2016), Visura Photojournalism Grant (2016), NPPA (2014), Lucie Awards (2013) και CHIPP (2012).

Η εμπειρία του στο Κίεβο (από την Εφ.Συν)

Πрихилити небо στα ουκρανικά σημαίνει «να φέρεις τον ουρανό πιο κοντά». Είναι μια φράση που χρησιμοποιείται για να δείξει αγάπη – τόσο μεγάλη, που για κάποιον θα κατέβαζες ακόμα και τον ουρανό. Από τη ρωσική εισβολή και την έναρξη του πολέμου, οι κάτοικοι της Ουκρανίας κοιτάζουν συνεχώς τον ουρανό – περιμένοντας βόμβες και πιέζοντας τις ευρωπαϊκές χώρες να κλείσουν τον εναέριο χώρο επάνω από τη δική τους.

Ο πόλεμος είναι αιματηρή πολιτική και δεν κερδίζεται ποτέ μόνο σε ένα πεδίο. Αν η μεγαλύτερη «τέχνη» είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη, στην Ουκρανία η Ρωσία φαίνεται πως έχει ήδη ηττηθεί. Η ασθενής εθνική ταυτότητα των Ουκρανών μετά την εισβολή ενδυναμώνεται και επανανοηματοδοτείται μαζί με τα φιλοδυτικά αισθήματα. Μια ματιά όμως σε οποιονδήποτε επιχειρησιακό χάρτη δείχνει πως οι Ρώσοι δεν είναι μακριά από το να κατακτήσουν όλα τα παράλια, έχουν περικυκλώσει τις μεγάλες πόλεις, έχουν καταστρέψει ολοκληρωτικά την ουκρανική πολεμική αεροπορία και δεκάδες βάσεις, αεροδρόμια και αποθήκες. Ωστόσο, οι κάτοικοι του πολιορκημένου Κιέβου, που έχει βομβαρδιστεί ελάχιστα –ευτυχώς– συγκριτικά με άλλες πόλεις, νιώθουν πως η νίκη γι’ αυτούς είναι σίγουρη.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι από τα γεγονότα που τέμνουν κάθετα την Ιστορία και διαλύει την ψευδαίσθηση που είχαμε στην Ευρώπη πως δεν θα μας απειλήσει ξανά με το άγριο πρόσωπό της. Είναι επίσης ο πρώτος πόλεμος στη γειτονιά μας στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των fake news που διοχετεύονται ακόμα και από μεγάλα δίκτυα.

Οι ιστορίες των ανθρώπων σε έναν πόλεμο συνήθως φτάνουν σε εμάς μέσα από τον αχό μιας σφοδρής γεωπολιτικής σύγκρουσης, μέσα από τα πυρά της αντικρουόμενης προπαγάνδας, μέσα από έναν βομβαρδισμό «αντικειμενικών εικόνων», μέσα από πληροφορίες φιλτραρισμένες και διαμεσολαβημένες. Κι όταν η Ιστορία τρέχει με ιλιγγιώδη ρυθμό, σπάνια μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους, τη δική τους αλήθεια, τη σκέψη και το βλέμμα τους.

Ο έμπειρος φωτορεπόρτερ Νίκος Πηλός έζησε στο πολιορκημένο Κίεβο επί δύο εβδομάδες. Οι άνθρωποι που άνοιξαν τα σπίτια τους σε εκείνον –και σε όλους μας– είναι εκείνοι που, για διάφορους λόγους, επιλέγουν να μην κατέβουν στα καταφύγια όταν ηχούν οι σειρήνες. Εχουν ξεπεράσει το αρχικό σοκ και δομούν μια νέα καθημερινότητα αντίστασης ανάμεσα στην ελπίδα και στον φόβο. Η δίκαιη οργή τους πλημμυρίζει τον Δνείπερο. Βιώνουν το παράλογο του πολέμου και μένουν στα σπίτια τους γιατί αυτό μπορούν να κάνουν. Ο δρόμος τους για τον ουρανό είναι κλειστός.