Editorial/ Η “Κιβωτός” και το κενό του κράτους πρόνοιας-Και μετά, τι;

Την πρώτη καταγγελία ακολούθησαν χθες μαρτυρίες πολλών παιδιών και εφήβων, που είχαν φιλοξενηθεί στις δομές της Κιβωτού, για πρακτικές κακοποίησης. Ο φάκελος της υπόθεσης επέστρεψε στην Εισαγγελία Ανηλίκων για να συνεχίσει τις έρευνες. Ο ιδρυτής και επικεφαλής της δομής, πατέρας Αντώνιος, σε δύο τηλεοπτικές του εμφανίσεις χτες, δήλωσε έκπληκτος και χαρακτήρισε ψευδείς τις καταγγελίες, για τις οποίες -κατά δήλωση του- είχε ενημερωθεί λίγες ώρες νωρίτερα.

Στο δυσώδες περιβάλλον που διαμορφώνεται, υπάρχει ένα θέμα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης: Τα 200 παιδιά που φιλοξενούνται στις δομές της Κιβωτού και τα 300 που σιτίζονται ή φιλοξενούνται σε αυτές για λίγες ώρες.

Εάν συνυπολογίσει κανείς, στην όζουσα ατμόσφαιρα των ημερών, και τα περισσότερα από 80 παιδιά που “φιλοξενούνται” στο νοσοκομείο Παίδων, όπου και εκεί, σύμφωνα με τις καταγγελίες, σημειώθηκαν περιστατικά σεξουαλικής και άλλης κακοποίησης, προκύπτει εύλογα το ερώτημα: Μήπως έχει καταρρεύσει, πλήρως, το παράλληλο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας ανηλίκων, το οποίο αναπτύχθηκε στο τεράστιο κενό που άφησε το αδιάφορο και υδροκέφαλο κράτος;

Ο πατήρ Αντώνιος υπήρξε κάτι περισσότερο από εκφραστή της “χριστιανικής φιλανθρωπίας”. Επί πάνω από 20 χρόνια έχει μετατραπεί σε ένα σύμβολο, αποδεκτό πλήρως από το κράτος, την Εκκλησία, την επιχειρηματική ελίτ, τα μέσα ενημέρωσης, και, εν τέλει, την ίδια την κοινωνία.

Σήμερα, αυτό το σύμβολο βρίσκεται πολλαπλώς βαλλόμενο, η δε κυβέρνηση έσπευσε να το αποκηρύξει.

Με την “ακαριαία” απόφαση του υπουργείου Εργασίας (από την πρώτη καταγγελία) να παγώσει η εκχώρηση κτιρίου, με τις δηλώσεις των υπουργών Τάκη Θεοδωρικάκου και Δόμνας Μιχαηλίδου, και, το πρωί της Κυριακής, με την παρέμβαση του Χρήστου Σταϊκούρα, ο οποίος ανακοίνωσε ότι διακόπτεται η κρατική χρηματοδότηση.

Πρόκειται για “σήμα” τέλους της συγκεκριμένης δομής; Πιθανότατα.

Ωστόσο, προκύπτει το ερώτημα: είναι έτοιμη η Πολιτεία να αντικαταστήσει την φιλανθρωπία των ιδιωτών -τόσο βολική, άλλωστε, επί πολλά χρόνια-, με ένα συνολικό σχέδιο;

Διότι κάτι τέτοιο προϋποθέτει την θέσπιση ενός συστήματος που θα διευκολύνει ταχύτατα την αναδοχή, θα διαθέτει επαρκείς δημόσιες κοινωνικές δομές, κοινωνικούς λειτουργούς, παιδαγωγούς, κτιριακή υποδομή, κ.ά. Και φυσικά, απαιτούνται σημαντικές δαπάνες. Εάν, όντως, η κυβέρνηση έχει ένα τέτοιο σχέδιο, θα είναι μία θετική εξέλιξη. Δεν έχει δείξει, όμως, έως τώρα, τέτοιες προθέσεις. Η αρμόδια υφυπουργός λέγεται πως θέλει να καταργήσει τις ιδιωτικές δομές, ακόμα και το “Χαμόγελο του Παιδιού”. Ωστόσο, η αντικατάσταση αυτού του συστήματος που έδρασε στο κενό του κοινωνικού κράτους με κάτι άλλο,πρέπει να γίνει άμεσα.

Και, φυσικά, να εξηγηθεί γιατί δεν λειτουργούσαν έως τώρα ούτε καν οι μηχανισμοί επιτήρησης του δημοσίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως φάνηκε και στην υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό.

Πολλά ερωτήματα και οι απαντήσεις των αρμοδίων μακάρι να διαθέτουν προγραμματισμό και αντανακλαστικά και να μην αποδειχθούν πομφόλυγες…

Libre