Κωνσταντινούπολη: Η πρώτη δήλωση της Ελληνίδας που τραυματίστηκε – “Είδα πτώματα, τραυματίες”
Τις σκηνές πανικού που έζησε κατά τη διάρκεια της τρομοκρατικής επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη που κόστισε τη ζωή σε έξι άτομα, περιέγραψε στις πρώτες της δηλώσεις, η Ελληνίδα τραυματίας.
«Ήμουν στην Ιστικλάλ και περπατούσα άνετα και όπως ήμουν από την δεξιά μεριά της Ιστικλάλ, τρία μαγαζιά πιο κάτω έγινε έκρηξη. Εκείνη τη στιγμή, σοκ… Στον αέρα μια λευκή λάμψη, σε τινάζει ο αέρας προς τα πίσω, δεν ξέρω πως να το πω. Σταματάει η ζωή σου. Μέχρι τώρα αυτά τα βλέπαμε στις τηλεοράσεις. Αλλά δόξα τω Θεώ είμαι υγιής, αρτιμελής, δεν έχω τίποτα παρά μόνο στο πόδι μου, στο καλάμι, πρέπει να μου το κάνουν καλά οι γιατροί».
Η 39χρονη παραμένει νοσηλευόμενη σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης, ενώ έπειτα από παρέμβαση του Έλληνα υπουργού Υγείας, αναμένεται να επιστρέψει την Τρίτη στην Ελλάδα για να χειρουργηθεί.
Μιλώντας στον ΑΝΤ1, ανέφερε ακόμα: «Ελπίζω να ξεχάσω αυτό το θλιβερό γεγονός. Είδα κάποια πτώματα, τώρα πτώματα, τραυματίες; Στα γρήγορα, στα φευγαλέα. Εκείνη τη στιγμή κοιτάς να συνειδητοποιήσεις ότι έγινε έκρηξη. Μετά από αυτό το σοκ καταλαβαίνεις αυτομάτως ότι είναι έκρηξη, τρομοκράτες. Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις ότι επικρατεί χάος, πόλεμος, πολύ άσχημη κατάσταση.
Ο κόσμος τρέχει πανικόβλητος, ήμουν πεσμένη στο έδαφος. Ξαφνικά είδα να τρέχει πάρα πολύ αίμα από το πόδι μου, φοβήθηκα, άμα δεν το ζήσεις δεν μπορείς να καταλάβεις το φόβο που αισθάνεσαι. Υπήρχαν άτομα σε πολύ χειρότερη κατάσταση, κάποια πέθαναν, απλά ευγνωμονώ το Θεό που ζω, είμαι πάρα πολύ τυχερή.
Ένιωσα σοκ, φόβο, τρόμο και με βοήθησαν κάποια άτομα, με πήγαν σε κάποιο μαγαζί, έκλεισαν τα στόρια. Έκλαιγε ο κόσμος, πανικός, φωνές, μωράκια, γονείς. Μετά περιμέναμε τα ασθενοφόρα. Με πήγαν πιο πέρα και το πόδι μου έτρεχε τόσο αίμα που φοβήθηκα μην έχει γίνει κάτι χειρότερο. Με βοήθησαν άνδρες, γυναίκες από το μαγαζί αλλά ήμουν τρομοκρατημένη. Πολύ λυπάμαι για τα άτομα που πέθαναν, ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους κι εγώ ας ευγνωμονήσω για άλλη μια φορά το Θεό που ζω».