Ανδρουλάκης για Γλέζο: “Πυξίδα η πολιτική παρακαταθήκη του σε μια εποχή που ενισχύεται η ακροδεξιά”

Σε μια εποχή όπου η ακροδεξιά ενισχύεται απειλητικά και αυταρχικοί ηγέτες ποδοπατούν το διεθνές δίκαιο, την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου, η πολιτική παρακαταθήκη του Γλέζου αποτελεί πυξίδα, τόνισε ο Νίκος Ανδρουλάκης στην εκδήλωση του Ευρωκοινοβουλίου.

Αναλυτικά η ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη

Σήμερα, 100 χρόνια από τη γέννησή του Μανώλη Γλέζου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον τιμά. Κάτι που δυστυχώς οι συνθήκες της πανδημίας δεν επέτρεψαν στον ελληνικό λαό. Είμαι σίγουρος ότι σε άλλη περίπτωση εκατοντάδες χιλιάδες θα τον συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία.

Σε όλη του τη ζωή δεν δίστασε ούτε λεπτό να παλεύει για τα ιδανικά του, όσο ισχυρός κι αν ήταν ο αντίπαλος.

Ο Charles de Gaule τον είχε χαρακτηρίσει ως τον πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης. Ξεκίνησε από την Απείρανθο της Νάξου και εξελίχθηκε σε μια από τις ανεπανάληπτες εκείνες μορφές, που σφράγισαν τη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας.

Στη συλλογική μνήμη θα μείνει για πάντα ανεξίτηλη η νύχτα της 30ής προς την 31η Μαΐου 1941, όταν μαζί με τον Απόστολο Σάντα, σκαρφάλωσαν στα βράχια της Ακρόπολης, για να κατεβάσουν τη σβάστιγκα, το μισητό σύμβολο του θανάτου, των βασανιστηρίων, του ολοκαυτώματος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Μία συμβολική πράξη που έδωσε κουράγιο στην κατεχόμενη Αθήνα.

Παρά την πλούσια αντιστασιακή του δράση για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, το μετεμφυλιακό κράτος τον διώκει και δεν διστάζει να τον καταδικάσει σε θάνατο.

Πέρασε 16 ολόκληρα χρόνια της ζωής του σε εξορίες και φυλακές, αγωνιζόμενος για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ήταν από τις χαρισματικές προσωπικότητες που η λαϊκή του αποδοχή ξεπερνούσε κατά πολύ τα στενά κομματικά όρια.

Ο Μανώλης Γλέζος διετέλεσε βουλευτής και πρόεδρος της ΕΔΑ.

Και όντας συνεπής στα ραντεβού του με την ιστορία του τόπου, δε θα μπορούσε να λείπει από την μεγάλη νίκη της Αλλαγής το 1981.

Εκλεγμένος στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με το ΠΑΣΟΚ, στην πρώτη σοσιαλιστική κυβέρνηση της χώρας, συνέβαλλε στην ιστορική πρωτοβουλία του Ανδρέα Παπανδρέου για την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης και την αποκατάσταση της εθνικής συμφιλίωσης στην Ελλάδα.

Ένα γεγονός που δείχνει το μέγεθος του ανδρός είναι ότι ενώ ως ευρωβουλευτής συνεχίζοντας τον αγώνα του για τις γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα και συντονίζοντας τις κοινοβουλευτικές μας ομάδες εδώ στις Βρυξέλλες, δεν δίστασε το καλοκαίρι του 2017 να δώσει εκείνος το στεφάνι στο Γερμανό πρεσβευτή, στο μνημείο εκτελεσθέντων κατοίκων του Διστόμου θέλοντας να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα για μια Ευρώπη των λαών, της ειρηνικής συνύπαρξης και της προόδου.

Κυρίες και κύριοι,

Σε μια εποχή όπου η ακροδεξιά ενισχύεται απειλητικά και αυταρχικοί ηγέτες ποδοπατούν το διεθνές δίκαιο, την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου, η πολιτική παρακαταθήκη του Γλέζου αποτελεί πυξίδα για κάθε δημοκράτη και προοδευτικό πολίτη.

Σε μια από τις τελευταίες του δημόσιες εμφανίσεις το 2018, με τη συμπλήρωση πέντε ετών από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από την νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, ο Μανώλης Γλέζος πήγε στο Δικαστήριο στο πλευρό της οικογένειάς του, στέλνοντας ένα ισχυρό αντιφασιστικό μήνυμα.

Όταν τον ρώτησαν κάποτε για το μυστικό της μακροζωίας του, δήλωσε πως ζούσε και για τους συντρόφους του που είχαν χαθεί.

«Πριν από κάθε μάχη» έλεγε χαρακτηριστικά, «μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζήσεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσένα δεν σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα κι από μένα. Κι όταν πίνεις κρασί, θα πίνεις κρασί και για μένα».

Αυτή η έγνοια του για το συλλογικό καλό και την αλληλεγγύη παραμένει και σήμερα, όχι απλώς ένα επίκαιρο ζητούμενο για τις κοινωνίες μας, αλλά ζωτική ανάγκη.

Φίλες και φίλοι,

Οι εχθροί της Δημοκρατίας και των λαών μας είναι προ των θυρών.

Ποιος περίμενε τον 21ο αιώνα να έχουμε έναν πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης με εκατομμύρια πρόσφυγες και χιλιάδες νεκρούς λόγω της βάρβαρης και παράνομης εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία;

Ποιος το περίμενε ότι οι απολογητές των αυταρχικών καθεστώτων που οδήγησαν στον όλεθρο την ανθρωπότητα, θα κερδίζουν πολιτικό έδαφος σε πολλά κράτη της Ευρώπης;

Όποιος λησμονήσει το παρελθόν, χάνεται και δεν έχει μέλλον, έλεγε ο Γλέζος.

Και για να έχουν λοιπόν μέλλον προοπτικής και ευημερίας οι λαοί της Ευρώπης, οφείλουμε όχι απλώς να τιμάμε τους αγώνες που έδωσαν άνθρωποι, όπως ο αγαπημένος μας συνάδελφος Μανώλης Γλέζος, αλλά πάνω απ’ όλα να εμπνεόμαστε από αυτούς στον δικό μας αγώνα για ειρήνη, δημοκρατία και πρόοδο.