Πέθανε ο σπουδαίος ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Ματθαίος Γιωσαφάτ- Ποιός ήταν

Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ψυχίατρος-ψυχαναλυτής και συνιδρυτής της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, Ματθαίος Γιωσαφάτ.

Ποιός ήταν

Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1963 και απέκτησε την ειδικότητα του Νευρολόγου-Ψυχιάτρου το 1967. Μετέβη για περαιτέρω σπουδές στον Λονδίνο, όπου και παρέμεινε για δεκαπέντε χρόνια. Εκεί έλαβε μετά από εξετάσεις διάφορα διπλώματα στην Ψυχιατρική και Παιδοψυχιατρική ( Δίπλωμα Ψυχολ. Ιατρικής, ανώτατο Δίπλωμα Ψυχιατρικής του Κολλεγίου Ψυχιάτρων κ.λ.π.). Εξελέγη διευθυντής στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (Κέντρο Παιδικής και Οικογενειακής Ψυχιατρικής Finchley Λονδίνου). Δίδαξε στο Κέντρο Towistock και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Ιατρικό Μεταπτυχιακό Κέντρο) ως Επίκουρος Καθηγητής (Senior Lecturer).

Έκανε επίσημη πενταετή εκπαίδευση στην Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία και τετραετή στην Ομαδική Ανάλυση και Οικογενειακή Θεραπεία. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εξελέγη διευθυντής του Παιδοψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής. Ίδρυσε με άλλους την Ελληνική Εταιρία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, που εκπαιδεύει στην ατομική ψυχαναλυτική θεραπεία, και την Ελληνική Εταιρία Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας, της οποίας είναι και πρόεδρος και διευθυντής του Εκπαιδευτικού της Ινστιτούτου.

Είναι τακτικό μέλος πολλών διεθνών επιστημονικών Εταιριών και έχει μετάσχει στην συγγραφή πολλών επιστημονικών βιβλίων και πολυάριθμων άρθρων. Έχει κληθεί να μιλήσει σε πολλά κέντρα του εξωτερικού (Παν/μιο Οξφόρδης, London School of Economics κ.α.) καθώς και σε πολυάριθμα νοσοκομεία, επιστημονικά κέντρα, στη σειρά διαλέξεων του Megaron Plus κ.λ.π. Είναι και ο ιδρυτής, με άλλους συναδέλφους, της Παιδοψυχιατρικής Εταιρίας Ελλάδος, της οποίας και εξελέγη ο πρώτος Πρόεδρος

Ο μυστηριώδης συγγραφέας που δεν ήθελε να υπογράφει ως Γιωσαφάτ αλλά να ερωτεύεται

Σε μια συνέντευξή του στο oneman.gr, είχε πει πολλά: “Ξεκίνησα από το γράψιμο όπως σου είπα. Άρχισα να γράφω ποιήματα τα οποία δημοσιεύονταν κάθε εβδομάδα στην τοπική εφημερίδα της Κατερίνης. Πώς έγινε; Ε να είχε έρθει ένας εκδότης εκεί στην πόλη που ήταν λίγο κουλτουριάρης κτλ και μιλάγαμε. Από τη συζήτηση, προέκυψε ότι ήξερα πολλά από ποίηση και εκείνος απόρησε ‘γιατί δεν γράφεις;’. Του πήγα λοιπόν, 2-3, του άρεσαν πολύ και άρχισε να τα δημοσιεύει κάθε εβδομάδα στην εφημερίδα του. Έγραφα με ψευδώνυμο. Έλεγαν ότι είμαι ο Βενέζης και άλλοι διάφοροι“.

Στη δική μας εποχή, η λέξη γκόμενος ήταν βρώμικη
“Έπειτα, άρχισα να καταπιάνομαι με δοκίμια. Έγραφα με τρόπο μεγαλοπρεπή: ‘Επήλθε το τέλος του δυτικού πολιτισμού’, ‘η γυναίκα και ο κόσμος’. Δεν είχα ιδέα για όλα αυτά, αλλά έγραφα. Τους άρεσαν. Κυκλοφορούσε λοιπόν η φήμη του ‘ξένου μεγάλου συγγραφέα’. Έπειτα κάποιος, ανακάλυψε ποιος είμαι και έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα ότι πρέπει να προσέχουμε αυτόν τον μεγαλοφυή νέο κτλ. Και μου το χάλασε. Δημιουργήθηκε ένας κύκλος θαυμαστών που ήταν και καλό και κακό“.

“Οι κοπέλες μου έβαζαν ραβασάκια στις τσέπες ‘είσαι των ονείρων μου πρωταγωνιστής’ εν τω μεταξύ εγώ έγραφα ότι ένιωθα βαρύς και μόνος στα ποιήματα. Μετά, γνώρισα μία κοπέλα που με ερωτεύθηκε θανασίμως, εγώ δεν πολυήθελα, οι δικοί της την πήγαν στο γιατρό γιατί είχε πάθει μελαγχολία που εγώ έβλεπα και μία άλλη τότε. Με την οποία άλλη, είχα προχωρήσει. Είχα πιάσει τρία δάχτυλα θυμάμαι. Εκείνη δε, μου είχε χαϊδέψει τα μαλλιά“.

“Αυτήν την κοπέλα (τη δεύτερη) όταν την είδα μετά από χρόνια και της πρότεινα να πάμε έξω να πιούμε έναν καφέ να τα πούμε, μου είπε ‘το θέλω πάρα πολύ, αλλά ξέρεις πώς είναι ο κόσμος εδώ. Επειδή νομίζανε ότι παλαιά είχαμε κάτι’, το οποίο για μένα αυτό το κάτι ήταν μεγίστης σημασίας“.

Ο δρόμος προς το ντιβάνι ήταν μακρύς και υπέροχος

“Τέλος πάντων, ήθελα να γίνω συγγραφέας. Ο συγγραφέας όμως δεν έχει λεφτά. Ειδικότερα εκείνης της εποχής. Σκέφτηκα λοιπόν, να γίνω φιλόλογος και άρχισα να προετοιμάζομαι για τις εξετάσεις. Ήμουν καλός. Διάβαζαν τις εκθέσεις μου στην τάξη, τις έδιναν στα σχολεία της Μακεδονίας. Είχα γίνει ας το πούμε γνωστός. Έπειτα σκέφτηκα ότι το να γίνεις φιλόλογος τότε ήταν μία ταλαιπωρία. Έπρεπε να πας στο Διδυμότειχο, κτλ, και δεν μου άρεσε. Κάπως έτσι, ήρθε στο προσκήνιο η δεύτερή μου επιλογή η ιατρική. Το ‘να σώσω τον κόσμο αφού δεν με αγαπάει καμιά γυναίκα’ όπως έγραφα“.

“Όταν ήρθα στην Αθήνα, φοιτητής, επειδή δεν είχα λεφτά και πάντα έγραφα έγινα δημοσιογράφος. Πέντε χρόνια ζούσα από εκεί. Έγραφα για εξωτερική πολιτική, κριτικές κινηματογράφου“.

“Τελείωσα τις σπουδές μου στην Ελλάδα και έφυγα στην Αγγλία για να γνωρίσω τον κόσμο. Έκατσα πολλά χρόνια εκεί. Έγινα καθηγητής, διευθυντής, γνώρισα αρκετές γυναίκες. Εκεί παρεμπιπτόντως, οι γυναίκες ήταν πιο έντιμες σου έλεγαν ‘μου αρέσεις, θέλεις να βγούμε έξω;’ Στην αρχή εγώ κουφάθηκα. Ποια γυναίκα στην Ελλάδα τότε, θα έλεγε τέτοιο πράγμα. Τέλος πάντων. Κάθισα έξω 17 χρόνια. Έπειτα με έπιασε να γυρίσω στην Ελλάδα και για τους γονείς μου που θα πέθαιναν και γιατί ήθελα να προσφέρω και κάτι. Ξέρεις, όταν είσαι έξω, αισθάνεσαι πιο πατριώτης“.

Οι Ελληνίδες έχουν ομορφύνει. Παλιά ήταν ταλαίπωρες. Τώρα, ντύνονται καλύτερα, τρώνε καλύτερα, κάνουν γυμναστική. Τότε, ήταν με μία μεγάλη περιφέρεια
“Εκεί είχαν σαν και μένα έναν σωρό. Εδώ όταν ήρθα δεν υπήρχε σχεδόν κανείς. Κάπως έτσι λοιπόν, όταν γύρισα, ίδρυσα την Παιδοψυχιατρική Εταιρεία, την Εταιρεία ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας μαζί με άλλους και μετά, την Εταιρεία Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας που όλα αυτά εκπαιδεύουν και έχουν εκπαιδεύσει αρκετό κόσμο. Ήταν μία προσφορά ας την πούμε έτσι“.

Η κατά Ματθαίον ψυχιατρική: Ο άντρας που δεν ξέρει να αγαπά και να ερωτεύεται αλλά αλλάζει

“Ψυχίατρος εν μέρει, είναι ο άνθρωπος που θα σου δώσει χάπια γιατί αυτό το έχει σπουδάσει. Από την άλλη υπάρχουν οι ψυχολόγοι που έχουν σπουδάσει 3-4 χρόνια και οι περισσότεροι είναι τελείως άσχετοι. Ωστόσο επειδή ο κόσμος έχει ανάγκη πηγαίνει στους ψυχολόγους“.

“Ο ψυχοθεραπευτής ή ψυχαναλυτής θέλει άλλη εκπαίδευση. Εγώ έκανα ψυχοθεραπεία επί 6 χρόνια πέντε φορές την εβδομάδα. Είχα ευαισθησίες, είχα ανασφάλειες, ότι ‘δεν με θέλει καμία γυναίκα’. Πάντοτε ήμουν πρώτος μαθητής και πρόεδρος κτλ αλλά με τις γυναίκες ήταν άλλο πράγμα“.

Βλέπεις κόσμο που δεν μπορούν να κάνουν μία σχέση, που νιώθουν ότι δεν τους αγαπάει κανείς, που αισθάνονται άσχημοι. Βλέπεις κόσμο που δεν καταλαβαίνει ότι επειδή αύριο δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί, πρέπει να ζήσεις το τώρα. Και αυτό δεν είναι ένα μότο σαν αυτά που ζητάτε εσείς οι δημοσιογράφοι για να βγάλετε τίτλο
“Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ελαττώματα. Εγώ και επειδή είμαι μεγάλος πια και επειδή είμαι αναλυμένος δεν φοβάμαι. Δεν είμαι κακός άνθρωπος, δεν έχω βλάψει ποτέ κανέναν, το ότι μου αρέσει να κοιτώ μία κοπέλα δεν είναι αδίκημα. Αυτό μαθαίνω και στους ανθρώπους. Να χαίρονται τη ζωή, τον έρωτα“.

“Υπάρχουν τρία πράγματα:

Ένα είναι το σεξ, θα το έχεις ακουστά. Είναι ωραίο και καλό κτλ αλλά δεν συνδέεται με τη σχέση. Ιδιαιτέρως για τους άντρες. Ένας άντρας μπορεί να αγαπάει πάρα πολύ μία γυναίκα αλλά αν του παρουσιαστεί μία ευκαιρία, θα ξενοπηδήξει. Δεν είναι τίποτα το σεξ για τον άντρα.

Το 92% των αντρών απατά μία ή περισσότερες φορές. Οι γυναίκες συγχωρούν την απάτη αρκεί να μην νιώθουν ότι κινδυνεύουν να φύγει ο άλλος. Οι άντρες τη συγχωρούν πιο δύσκολα. Μην ξεχνάς όμως ότι πλέον το 70% των γυναικών απατά
Ο έρωτας είναι άλλο πράγμα. Έχει να κάνει με τη σχέση σου με τη μάνα σου, με την αδερφή σου. Είναι ένα πολύ έντονο συναίσθημα. Όταν είσαι τριών ετών είσαι τρελά ερωτευμένος με τη μάνα σου. Και σεξουαλικά. Την πασπατεύεις, την κάνεις, έτσι είναι η φύση. Κάπως έτσι είναι και το κορίτσι με το μπαμπά του.

Όταν είναι πολύ έντονος, σημαίνει ότι ήσουν στερημένος από τη μάνα σου και κρατάει πολύ λίγο. Γιατί εξιδανικεύεις τον άλλο. Σε βλέπω, μου θυμίζεις κάπως τη μάνα μου, οπότε επειδή το έχω ανάγκη και θέλω να αγαπηθώ, και αν εσύ με κοιτάς και έχεις το ίδιο ενδιαφέρον τότε μάλλον θέλεις και εσύ να αγαπηθείς. Έχουμε και οι δύο το ίδιο πρόβλημα, να αγαπηθούμε από ένα άτομο εξιδανικευμένο όπως είναι η μαμά και ο μπαμπάς.

“Εξιδανικευμένος έρωτας, παράφορος έρωτας ο οποίος το πολύ πολύ κρατάει ένα χρόνο“.

Γνωρίζεις μία κοπέλα, σου αρέσει σωματικά, πάτε για έναν καφέ, μιλάτε, σου αρέσει και άμα της αρέσεις και εκείνης, κάνετε και σεξ δυναμώσει δηλαδή η σχέση σας. Έπειτα είσαι εσύ στεναχωρημένος, έρχεται αυτή, σου χαϊδεύει τα μαλλάκια, το ίδιο μπορεί να κάνεις και εσύ με αυτήν. Δένεσαι. Τρως μαζί, μένεις μαζί. Κάπως έτσι, δημιουργείται ένας άλλος έρωτας που μπορεί να κρατήσει μία ζωή. Και το σεξ ακόμα κρατάει. Μην ακούς τα παραμύθια που λένε ‘βαρέθηκα, είμαστε τρία χρόνια παντρεμένοι κτλ’. Τον ξέρεις τον άλλο, ξέρεις ότι σε θέλει, ξέρει το σώμα σου. Το σεξ είναι πιο έντονο ακόμα και αν δεν έχει την πρώτη σπίθα.

Τα νέα ζευγάρια έρχονται εδώ και για να τα βρουν αλλά και για να χωρίσουν. Συνήθως η γυναίκα στο κινητό του άλλου ‘ωραία με ξέσκισες’
Μετά, υπάρχει και η αγάπη. Αγάπη σημαίνει ότι αρχίζεις να νοιάζεσαι για τον άλλον. Είναι σπάνιο το αίσθημα της αγάπης. Πρέπει να το έχεις πάρει από τη μάνα σου καταρχήν, αλλιώς πρέπει να κάνεις θεραπεία. Άλλο να νοιάζομαι για σένα πραγματικά. Άλλο να είμαι τρελά ερωτευμένος και άλλο να θέλω απλά να πηδήξω. Το πρώτο αν το πετύχεις είσαι ευτυχισμένος.

Δένεσαι με την κοινή ζωή. Όταν το βράδυ είμαι εγώ φοβισμένος, εσύ θα με αγκαλιάσεις και θα μου πεις ‘εγώ είμαι εδώ’. Και θα είσαι. Όλοι θέλουμε χάδια. Οι άντρες ιδίως. Αλλά δεν γίνεται να είσαι συνέχεια παιδάκι. Πρέπει σε κάποιες φάσεις να είσαι και άντρας. Πρέπει τη γυναίκα να την προσέχεις, να της κάνεις σεξ, να της κάνεις παιδιά. Δεν γίνεται να είσαι μόνο το παιδί της. Πρέπει να εναλλάσσονται οι ρόλοι“.

“Αλλάζουν οι άνθρωποι. Αλλά για να το κάνουν πρέπει να βρουν έναν καλό θεραπευτή, να τους νοιάζεται και να είναι εκπαιδευμένος. Πράγμα σπάνιο“.