Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ… με πρωτόγνωρο Συνέδριο χωρίς ψήφιση θέσεων και πολιτική απόφαση – Οι νέοι συσχετισμοί στην ΚΕ

«Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό» φώναξαν οι σύνεδροι στο κλειστό του Φαλήρου πολλές φορές και ήταν η καλύτερη πάσα για τον Νίκο Ανδρουλάκη για να πιάσει το νήμα της ιστορίας από την αρχή παραμερίζοντας τα βάρη του παρελθόντος του. Ο πρόεδρος του κόμματος κορύφωσε μια διαδικασία απέκδυσης του κακού παρελθόντος του κόμματος για να πραγματοποιήσει μια ολική επανεκκίνηση και επαναφορά επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα να περάσει κάτω από τα ραντάρ την απουσία ψήφισης θέσεων ή πολιτικής απόφασης του Συνεδρίου.

Του Σωτήρη Μπολάκη

Η παρουσία και των τριών πρώην προέδρων και πρωθυπουργών του ΠΑΣΟΚ, Κώστα Σημίτη, Γιώργο Παπανδρέου και Βαγγέλη Βενιζέλου, δεν ήταν μια συμπτωματική κίνηση. Ήταν μια κίνηση υψηλού συμβολισμού την οποία ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης φρόντισε να δρομολογήσει ως όφειλε εξάλλου χάριν της ενότητας που επιδιώκει σχεδόν με κάθε τίμημα.

• Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχείρησε καταφανέστατα να κλείσει τους λογαριασμούς με το παρελθόν πρώτιστα σε επίπεδο συμβολισμών και εικόνας. Σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό το κατάφερε και σε αυτή τη φάση οι τρεις αρχηγοί έδωσαν την αίσθηση ότι οι ίδιοι έχουν παραμερίσει τις παλιές διαφορές τους οι οποίες δεν είναι και λίγες ούτε και αμελητέες.

Το στοίχημα της ενότητας επιτεύχθηκε, όπως και της συσπείρωσης για να εξυπηρετηθεί ο κύριος στόχος της δημιουργίας της αίσθησης της πανστρατιάς ενόψει ενός δύσκολο εκλογικού αγώνα που έχει να δώσει το ΠΑΣΟΚ στην πορεία προς τις εθνικές κάλπες σε κλίμα ακραίας πόλωσης όπως αναμένεται και με μια απλή αναλογική που βάζει πολύ ψηλά τον πήχη της επιβίωσης εξαιτίας των βαριών ευθυνών που θα κληθούν όλα τα κόμματα να αναλάβουν για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Η συσπείρωση σε αυτή τη φάση ήταν ένας στόχος που πιάστηκε και ο ίδιος κατά τη διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου έδειξε ότι ναι μεν ελέγχει το κόμμα ως απόλυτος κυρίαρχος, αλλά όπως παρατηρούσαν στελέχη του κόμματος απέφυγε τις συγκρούσεις τηρώντας για μια ακόμη φορά ισορροπίες στη διάρθρωση της ανθρωπογεωγραφίας της ΚΕ.

Πρωτοφανές

Ωστόσο για να εξυπηρετηθεί αυτός ο στόχος και με την ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογή νέου αρχηγού να εκκινεί κάθε φορά από την αρχή θυσιάστηκε μια πολύ βασική αρχή των κομμάτων.

• Έμπειροι στα κομματικά πράγματα αλλά και τα ίδια τα στελέχη των τάσεων σημείωναν με νόημα ότι είναι το μοναδικό συνέδριο που δεν ψήφισε στο τέλος κείμενο θέσεων ή μια πολιτική απόφαση έστω και για τα τρέχοντα ζητήματα της τρέχουσας επικαιρότητας ώστε να δοθεί ένας πολιτικός μπούσουλας για το επόμενο διάστημα.  

Το Συνέδριο είναι το κυρίαρχο σώμα κάθε κόμματος και αυτό που διαμορφώνει μέσα από εξαντλητικές ζυμώσεις και διεργασίες τις θέσεις του κόμματος σε κάθε περίοδο που διεξάγεται και γι’ αυτό ειδικά στη σημερινή συγκυρία και με δεδομένες τις προκλήσεις που έχει μπροστά του ήταν ίσως επιτακτική η ανάγκη να υπάρξει ένα τέτοιο ισχυρό πολιτικό εργαλείο όπως μια πολιτική απόφαση.

Η ισορροπία ανάμεσα σε αντι-ΔΕΞΙΑ και αντι-ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά κέντρα εντός του κόμματος ίσως και να εξηγεί την απουσία ενός τέτοιου κειμένου και αυτό να το αποτυπώνει η ανάγκη της συγκεκριμένης σύνθεσης της πρώτης σειρά στην αρένα, όπως περιεγράφηκε πιο πάνω.

Τραβούν από το μανίκι

Το Σάββατο οι δυο πρώην πρόεδροι του κόμματος, Παπανδρέου και Βενιζέλος, έλαβαν το λόγο και ο καθένας κατέβασε τη δική φόρμουλα για το πώς πρέπει να ανταποκριθεί το ΠΑΣΟΚ στο νέο περιβάλλον.  

• Κινήθηκαν σε εκ διαμέτρου αντίθετες κατευθύνσεις με τον μεν πρόεδρο του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών να κατεβάζει μια αντι-Δεξιά πλατφόρμα θίγοντας και στηλιτεύοντας τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της ΝΔ για την κατακρήμνιση του Τύπου στην Ελλάδα, τις απευθείας αναθέσεις μέχρι την ευνοιοκρατία στους ισχυρούς της ενέργειας.

«Όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, μπορούμε να είμαστε εμείς βολικοί στα κελεύσματα συμφερόντων και κατεστημένων; Όχι, δεν μπορούμε» είπε με νόημα ο κ. Παπανδρέου σε ένα κατηγορώ κατά της δεξιάς.

Το λόγο αμέσως μετά πήρε ο Ευάγγελος Βενιζέλος βάζοντας κι εκείνος μια άλλη φόρμουλα για το ΠΑΣΟΚ. Στην τοποθέτησή του κ. Βενιζέλου κυριάρχησε η οικονομική θεώρηση και ο πραγματισμός που απαιτεί και ίσως θα επιβάλλει όπως εννόησε το άμεσο μέλλον και η ιστορία.

• Ουσιαστικά ο κ. Βενιζέλος τράβηξε και εκείνος από το μανίκι τον κ. Ανδρουλάκη να στρίψει στο δρόμο του ρεαλισμού να γύρει δηλαδή όταν απαιτηθεί δεξιά όπως τον ερμήνευσαν οι περισσότεροι στο Συνέδριο ακούγοντάς τον.

«Κανένα κόμμα δεν έχει την υποχρέωση να διευκολύνει τα άλλα κόμματα» είπε απευθυνόμενος ουσιαστικά στον νέο πρόεδρο του κόμματος ωστόσο στο δίλημμα συγκυρία και ιστορία για το ΠΑΣΟΚ ο κ. Βενιζέλος έχοντας περιγράψει με ζοφερό τρόπο τα μελλούμενα ουσιαστικά έδειξε τον παλιό δρόμο που θα γράψει όπως και στη δική του περίπτωση τη δική του ιστορία.

«Εύχομαι το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής να κερδίσει τη μάχη της συγκυρίας και τον πόλεμο της ιστορίας».

Εκτός από το έξωθεν πρέσινγκ των πολιτικών αντιπάλων ο Νίκος Ανδρουλάκης υφίσταται εκατέρωθεν πιέσεις και στο εσωκομματικό πεδίο. Το δρόμο τους ρεαλισμού και τους πατριωτισμού της παράταξης του έδειξε ευθέως και ο Ανδρέας Λοβέρδος ο οποίος και αυτή τη φορά δηλώνει πιστός στο κόμμα και στην  ηγεσία εντός και εκτός Βουλής.

• «Μόνο η πατρίδα είναι πάνω από όλους και από όλα» είπε ο πρώην υποψήφιος αρχηγός του κόμματος για να περιγράψει και αυτός με τη σειρά το πλαίσιο των ευθυνών που θα κληθεί να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ.

Από την άλλη πλευρά ο Θεόδωρος Μαργαρίτης από τη συνεργαζόμενη τάση της Ανανεωτικής Αριστεράς ήταν ο μόνος που έθεσε το ζήτημα ευθέως και στο πλαίσιο της καθαρότητας του λόγου που πρέπει να έχει το κόμμα τράβηξε και αυτός με τη σειρά του το αριστερό μανίκι του προέδρου σημειώνοντας ότι «παρά τις επιμέρους συμπτώσεις με την κυβέρνηση της ΝΔ το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι προγραμματικά απέναντι στην συντηρητική παράταξη για κυβερνητικές λύσεις στο προσεχές μέλλον».

Συσχετισμοί

Με αυτό το καταστατικό και με αυτή την αλληλουχία των διαδικασιών είναι προφανές ότι το κόμμα κάθε φορά που θα αλλάζει ηγεσία και μέχρι να εκλέξει τα νέα του όργανα θα είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να κατεβάζει κείμενο πολιτικής απόφασης ή θέσεων από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ουσιαστικά τα όργανα που θα το οδηγούν μέχρι το Συνέδριο. Και ακούγοντας και τις τοποθετήσεις των κορυφαίων του κόμματος αντιλαμβάνεται κανείς ότι η κοινή συνισταμένη θα ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη εξίσωση.

Όλα θα ξεκαθαρίσουν ουσιαστικά με την καταμέτρηση των ψήφων όπου ο Νίκος Ανδρουλάκης θα επιβεβαιώσει την κυριαρχία του με τους προεδρικούς να καταλαμβάνου ίσως και πάνω από τα 2/3 της ΚΕ εκλέγοντας περισσότερα από 180 μέλη της καθιστώντας δύσκολα τα πράγματα για τους υπόλοιπους.

Το Παπανδρεϊκό μπλοκ θα παραμείνει ισχυρός πόλος εντός του κόμματος με τις εκτιμήσεις να ανεβάζουν την εκπροσώπηση στους 60, ο Ανδρέας Λοβέρδος θα διατηρήσει και εκείνος ένας πυρήνα ανθρώπων ευελπιστώντας αυτός να φτάσει στους 25 με συντηρητικές εκτιμήσεις και περίπου 10 μέλη που θα αναφέρονται στον Παύλο Χρηστίδη. Οι υπόλοιπες θέσεις να συμπληρώνονται από την ποσόστωση των συνεργαζόμενων κινήσεων και της ανανεωτικής αριστεράς.