New York Times: Πώς πρέπει να απαντήσει η Δύση εάν ο Πούτιν ενεργοποιήσει την πυρηνική απειλή- Πόσο πιθανή είναι αυτή η εξέλιξη

Με ένα άρθρο που υπογράφει ο Γερουσιαστής των Ρεμπουπλικανών και πρώην υποψήφιος για το χρίσμα του κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2012 Μίτ Ρόμνεϋ, οι New York Times θέτουν το ζήτημα μιας πιθανής (;) απασφάλισης της πυρηνικής απειλής εκ μέρους του Βλαντιμίρ Πούτιν. Κι αυτό διότι, όπως αναφέρεται, πιέζεται επειδή δεν μπορεί να ολοκληρώσει το σχέδιό του στην Ουκρανία και βρίσκεται σε δεινή θέση εξαιτίας των κυρώσεων.

Πόσο πιθανός είναι ένας τέτοιος πυρηνικός πόλεμος ακόμα και εστιασμένης δράσης; Ο Μιτ Ρόμνεϋ τον θεωρεί αρκετά πιθανό και προτείνει απαντήσεις.

Γράφει στην αμερικανική εφημερίδα:

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και ο πρεσβευτής της στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δώσει και οι δύο σήμα ότι η καταστροφή της Ρωσίας στην Ουκρανία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πυρηνικό χτύπημα. Με τον ισχυρισμό ότι η Ρωσία ετοιμάζει τα όπλα της, προειδοποιώντας για έναν «σοβαρό» κίνδυνο πυρηνικής κλιμάκωσης και δηλώνοντας ότι « απομένουν λίγοι κανόνες », έτριξαν σκόπιμα το απόλυτο σπαθί. Ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν σημείωσε ότι έχει όπλα που δεν έχουν οι αντίπαλοί του και ότι «θα τα χρησιμοποιήσει, αν χρειαστεί». Ακόμη και ο διευθυντής της CIA, William Burns, έχει προειδοποιήσει για το ενδεχόμενοότι ο κ. Πούτιν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα τακτικό πυρηνικό όπλο, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν «πρακτικά στοιχεία» αυτή τη στιγμή που να υποδηλώνουν ότι επίκειται. Ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ υποστήριξε ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη την απειλή.

Θα έπρεπε να φανταστούμε το αδιανόητο, συγκεκριμένα πώς θα απαντούσαμε στρατιωτικά και οικονομικά σε μια τέτοια σεισμική μετατόπιση στο παγκόσμιο γεωπολιτικό ανάγλυφο.

Ο Πρόεδρος Μπάιντεν έχει δίκιο που δεν ανέβασε το επίπεδο πυρηνικής μας DEFCON. Ούτε η ρητορική της κυβέρνησης έχει τσιμπήσει στο δόλωμα του κ. Πούτιν. Το 2012, σημείωσα ότι η Ρωσία ήταν ο μεγαλύτερος γεωπολιτικός αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών, και σαφώς παραμένει πηγή μεγάλης ανησυχίας τόσο για τους Ρεπουμπλικάνους όσο και για τους Δημοκρατικούς. Δεδομένου του μεγέθους των συνεπειών ενός πυρηνικού χτυπήματος, οι πιθανές επιλογές μας αξίζουν σκέψης, τόσο από τους ηγέτες μας όσο και από τους Αμερικανούς πολίτες.

Με την εισβολή στην Ουκρανία, ο κ. Πούτιν έχει ήδη αποδείξει ότι είναι ικανός για παράλογες και αυτοκαταστροφικές αποφάσεις. Αν χάσει στην Ουκρανία, όχι μόνο θα έχει αποτύχει να πετύχει τη φιλοδοξία της ζωής του να αντιστρέψει αυτό που θεωρεί ως τη «μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή» του 20ου αιώνα – την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης – αλλά θα έχει επίσης μόνιμα υποβαθμίσει τη Ρωσία. μια μεγάλη δύναμη και αναζωογόνησε τους αντιπάλους της. Είναι πιθανό ο κ. Πούτιν να αντιμετωπίσει σημαντικές εσωτερικές προκλήσεις για την ηγεσία του. Σε μια τέτοια περίσταση, μπορεί να είναι σε θέση να πείσει τον εαυτό του ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δύση είναι ο λόγος που εισέβαλε στην Ουκρανία και ότι η προπαγάνδα που έχει αναπτύξει για να δικαιολογήσει αυτή την ανήθικη εισβολή ήταν εξαρχής αληθινή.

Κάποιοι θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι για να αποφύγουμε να προκαλέσουμε τη Ρωσία – και έτσι να αποφύγουμε την προοπτική μιας πιθανής ρωσικής πυρηνικής επίθεσης – θα πρέπει προληπτικά να συγκρατήσουμε την Ουκρανία από το να καταστρέψει τον ρωσικό στρατό. Θα μπορούσαμε να περιορίσουμε τα όπλα που στέλνουμε, να συγκρατήσουμε τις πληροφορίες και να πιέσουμε τον Πρόεδρο Volodymyr Zelensky να εγκατασταθεί. Διαφωνώ. Τα ελεύθερα έθνη πρέπει να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τη γενναία και απαραίτητη άμυνα της χώρας τους από τους Ουκρανούς. Το να μην συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία θα ήταν σαν να πληρώνουμε τον κανίβαλο για να μας φάει τελευταίος. Εάν ο κ. Πούτιν, ή οποιαδήποτε άλλη πυρηνική δύναμη, μπορεί να εισβάλει και να υποτάξει σχεδόν ατιμώρητα, τότε η Ουκρανία θα ήταν μόνο η πρώτη από αυτές τις κατακτήσεις. Αναπόφευκτα, οι φίλοι και οι σύμμαχοί μας θα καταβροχθίζονταν από θρασύδειλες, αυταρχικές πυρηνικές δυνάμεις, οι συνέπειες των οποίων θα άλλαζαν δραστικά την παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Η σωστή απάντηση είναι να συνεχίσουμε να δίνουμε στην Ουκρανία όλη την υποστήριξη που χρειάζεται για να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να κερδίσει.

Οι στρατιωτικές της επιτυχίες μπορεί να αναγκάσουν τον κ. Πούτιν να εγκαταλείψει την Ουκρανία ή να συμφωνήσει σε μια κατάπαυση του πυρός αποδεκτή από τον ουκρανικό λαό. Ίσως ο έλεγχος του στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης θα του επέτρεπε να μετατρέψει την ήττα σε μια αφήγηση που σώζει το πρόσωπο στο σπίτι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα που θα ήταν έξυπνο να πάρει. Όμως, αν ο κ. Πούτιν χρησιμοποιούσε αντ’ αυτού ένα πυρηνικό όπλο – είτε μέσω τακτικής επίθεσης είτε οπλίζοντας έναν από τους πυρηνικούς σταθμούς της Ουκρανίας – θα είχαμε πολλές επιλογές.

Υπάρχουν κάποιοι που θα επιχειρηματολογούσαν υπέρ μιας πυρηνικής απάντησης. Υπάρχει όμως ένα ευρύ φάσμα επιλογών και δεν χρειάζεται να είναι αμοιβαία αποκλειστικές. Για παράδειγμα, το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να εμπλακεί στην Ουκρανία, εξαλείφοντας ενδεχομένως τον μαχόμενο στρατό της Ρωσίας. Επιπλέον, θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε την Κίνα και κάθε άλλο έθνος με μια επιλογή όπως αυτή που έδωσε ο Τζορτζ Μπους στον κόσμο μετά τις 11 Σεπτεμβρίου: Ή είσαι μαζί μας ή είσαι με τη Ρωσία — δεν μπορείς να είσαι και με τα δύο.

Η χρήση πυρηνικού όπλου από τη Ρωσία θα ήταν αναμφισβήτητα ένα γεωπολιτικό γεγονός που θα επαναπροσδιορίσει και θα αναπροσανατολίσει. Οποιοδήποτε έθνος επέλεγε να διατηρήσει δεσμούς με τη Ρωσία μετά από μια τέτοια αγανάκτηση θα γινόταν και το ίδιο παγκόσμιο παρία. Μέρος ή το σύνολο της οικονομίας της θα αποκόπηκε από αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων μας. Σήμερα, η Δύση αντιπροσωπεύει πάνω από το ήμισυ του παγκόσμιου ΑΕΠ Ο διαχωρισμός οποιουδήποτε έθνους από τις συνδυασμένες οικονομίες μας θα μπορούσε να το καταστρέψει. Ο αντίκτυπος στις δυτικές οικονομίες θα μπορούσε να είναι σημαντικός, αλλά ο αντίκτυπος στις οικονομίες της Ρωσίας και των συνταξιδιωτών της θα ήταν πολύ χειρότερος. Θα μπορούσε τελικά να είναι οικονομικός Αρμαγεδδώνας, αλλά αυτό είναι πολύ προτιμότερο από τον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα.

Μαζί με τους βασικούς συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, θα πρέπει να αναπτύξουμε και να αξιολογήσουμε ένα ευρύ φάσμα επιλογών. Υποθέτω ότι ο πρόεδρος και η διοίκηση έχουν ήδη εμπλακεί σε μια τέτοια διαδικασία. Οι πιθανές απαντήσεις σε μια πράξη τόσο αποτρόπαια και γεωπολιτικά αποπροσανατολιστική όπως ένα πυρηνικό χτύπημα πρέπει να είναι βέλτιστα σχεδιασμένα και να έχουν την υποστήριξη των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ. Ο κ. Πούτιν και οι βοηθοί του δεν πρέπει να έχουν καμία αμφιβολία ότι η απάντησή μας σε μια τέτοια εξαχρείωση θα ήταν καταστροφική.

Πηγή: New York Times