Ανάλυση: Γιατί ο Μπάιντεν ανακοίνωσε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία

Η καχυποψία συνεχίζει να επικρατεί μεταξύ Ρωσίας και Δύσης και ο πόλεμος επίρριψης ευθυνών, ευτυχώς όχι ο πραγματικός, δίνει και παίρνει. Οι δυτικοί εταίροι, με ηγέτη τον Αμερικανό Πρόεδρο, συνεχίζουν να μιλούν για τον κίνδυνο ρωσικής «εισβολής» στην Ουκρανία, μην πιστεύοντας τα όσα δηλώνει η Μόσχα περί απόσυρσης των ρωσικών στρατευμάτων από τα σύνορα με τη γειτονική της χώρα.

Του Σπύρου Σιδέρη

Βέβαια καμιά τύχη μέχρι τώρα δεν είχαν οι προβλέψεις, ιδιαίτερα του Μπάιντεν, καθώς δεν βγήκαν αληθινές για εισβολή και οι ημερομηνίας που ανακοινώνονταν έπεφταν στον στοιχηματικό κουβά. Για ποιο λόγο όμως ο Μπάιντεν μπήκε στη διαδικασία να ανακοινώσει τον πόλεμο κάποιου άλλου;

• Αν δει κάποιος την κίνηση του Αμερικανού Προέδρου, θα μπορούσε να πει ότι ήταν μια στρατηγική κίνηση.

Αν ο πόλεμος γίνει, τότε θα έχει δίκιο. Αν πάλι δεν γίνει πόλεμος, τότε αυτός σταμάτησε τον Πούτιν. Τον εμπόδισε και τον ανάγκασε να υποχωρήσει σε θέματα αρχών και, το σημαντικότερο, σε ενότητα με τους συμμάχους του, για λογαριασμό της Δύσης ως πολιτικό σύνολο.

• Όταν έχεις σταματήσει τον πόλεμο, είσαι δυνατός. Όταν δεν το κάνεις, δεν είσαι αρκετά δυνατός.

Στην περίπτωση μιας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η απάντηση που μπορεί να δώσει η Δύση θα φανεί σε πολλούς ανεπαρκής ή σε άλλους δυσανάλογη σε ένα τόσο έκτακτο γεγονός.

Αλλά αν δεν εισβάλει, η Δύση θα φανεί ισχυρή, ικανή να σταματήσει τον επιτιθέμενο. Αυτός είναι ενδεχομένως ένας από τους λόγους για τους οποίους η επικείμενη επιθετικότητα συζητείται με τόσο έντονο τρόπο από την αμερικανική ηγεσία κι έχει κυριαρχήσει στην επικαιρότητα. Όσο πιο άμεσο είναι αυτό, τόσο πιο ένδοξο είναι οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα.

Είναι όμως μια εισβολή πιθανή;

Οι πληροφορίες, σωστές ή λάθος, δεν δίνονται από τους δημοσιογράφους, αλλά από αξιωματούχους που έχουν γνώση του αντικειμένου. Ένας στρατιωτικός μπορεί να καταλάβει αν η διάταξη των ενόπλων δυνάμεων είναι επιθετική ή όχι. Προφανώς δεν ήταν μόνο η διαίσθηση, για την επικείμενη εισβολή, αλλά τα στοιχεία που συνηγορούσαν γι’ αυτό.

• Από την άλλη, παρότι μας έχει συνηθίσει η Δύση να χρησιμοποιεί τη δύναμη των μέσων ενημέρωσης για να χειραγωγούν την ενημέρωση, μια τόσο ευρεία προσπάθεια για “σπίλωση” της Ρωσίας φαντάζει δύσκολη.

Εξάλλου στις επαφές συμμετέχουν κι άλλες χώρες πέρα των ΗΠΑ, όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Χώρες οι οποίες δεν θα ήθελαν έναν πόλεμο εντός της Ευρώπης και με μια χώρα που δεν θα ήταν πρόθυμες να κάνουν την Ρωσία να δείχνει ο «κακός» της υπόθεσης. Τα συμφέροντα είναι πολλά.

Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία, είναι μαζί, αν και όχι σε μια γραμμή, αλλά σε μια κοινή δέσμη προς την ίδια κατεύθυνση.

Για τον Μπάιντεν είναι σημαντικό να μην εμφανιστεί ως μοναχικός κινδυνολόγος-προφήτης, πολύ δε περισσότερο ως συνεργός σε μια κλιμάκωση της έντασης, αλλά ως ηγέτης μια πολιτικά κι επιχειρησιακά ενωμένης Δύσης.

Για αυτό τον λόγο ενδεχομένως, προσπαθεί να κρατάει “κοντά” του τους άλλους ηγέτες σε μια κοινή ανησυχία και μια συνεργασία με τους εταίρους του που θα τον βγάζει από το παιχνίδι της επίρριψης των ευθυνών αν ο συναγερμός για την εισβολή αποδειχθεί λανθασμένος.

Πηγή Φωτο: AP