Στη σκιά των διθυράμβων, αγρυπνία στην απελπισία/ Μια βρεγμένη μοκέτα, ένα κομμάτι κλεμμένο κρέας…

Τι σχέση μπορεί να έχει μια βρεγμένη μοκέτα έξω, από τον Ιανό στη Σταδίου, με ένα κομμάτι κλεμμένο κρέας και ένα κομμάτι κλεμμένο τυρί από τα Lidl; Τα #cancel στα social media συγκροτούν την αυθόρμητη αντίδραση μιας μερίδας της κοινωνίας που “κυκλοφορεί” στο Twitter και το Facebook, οι υπόλοιποι που είναι και οι περισσότεροι μάλλον δεν θα σταθεί δυνατό να αντιληφθούν την μεγάλη εικόνα.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Πριν μερικά χρόνια, επί μνημονίων, ουρές απελπισμένων ανθρώπων στεκόταν με τις ώρες για να αρπάξουν στον αέρα μερικές σακούλες με πορτοκάλια που μοίραζαν δωρεάν κάποιοι παραγωγοί. Η εικόνα είχε κάνει τον γύρο του κόσμου, διεθνή μέσα ενημέρωσης έγραφαν για το ελληνικό δράμα.

Η Ελλάδα βγήκε από τα μνημόνια, επέστρεψε στην “κανονικότητα” και ζει τον …θρίαμβο των θετικών προβλέψεων των διεθνών οίκων αξιολόγησης. Επελαύνει -κατά τον οικονομικό σύμβουλο του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Πατέλη– προς την κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας που θα την βγάλει τα ελληνικά ομόλογα από την κατηγορία των “σκουπιδιών”.

Πολλοί άνθρωποι, όμως, συνεχίζουν να ψάχνουν στα πραγματικά σκουπίδια.

Εάν ανέβει κανείς την Σταδίου, αργά το απόγευμα, βλέπει τον έναν δίπλα στον άλλον τους αστέγους να στρώνουν χαρτοκιβώτια για να περάσουν τη νύχτα. Ένας από αυτούς έχασε την ζωή του στον πρόσφατο χιονιά. Εκεί, στις στοές του αθηναϊκού κέντρου, που σφύζουν από ζωή στις ώρες αιχμής, με τα καφέ γεμάτα και τα στελέχη των εταιρειών και των τραπεζών να στήνουν πηγαδάκια για να σχολιάσουν τις προβλέψεις της Moody’s, εκεί στη σκιά των διθυράμβων η ζωή φθηναίνει με το σούρουπο, κι ένας άλλος κόσμος -αλλόκοσμος- βγαίνει από τον πρωϊνό κόσμο και πιάνει θέση. Μια αγρυπνία στην απελπισία…

Η γιαγιά στο Ίλιον έκλεψε ένα κομμάτι κρέας κι ένα κομμάτι τυρί. “Το έκανα από φτώχεια”, είπε απολογούμενη στους αστυνομικούς που έσπευσαν να την συλλάβουν μετά από μήνυση του σούπερ μάρκετ! Μήνυση, επειδή, λέει, είναι η…πολιτική της εταιρείας. Ποιές εταιρείες βρέχουν τις μοκέτες για να μην χαλάσει η βιτρίνα τους από παγωμένους άστεγους, ποιές εταιρείες κάνουν μηνύσεις σε φτωχοδιάβολους όταν γράφουν υπερκέρδη από την αύξηση της ζήτησης και ενίοτε και από την κερδοσκοπική παλλιγενεσία της πανδημίας;

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι παθαίνουν “εμφράγματα” ανοίγοντας τους λογαριασμούς του ρεύματος και του φυσικού αερίου, οι άστεγοι πληθαίνουν -από φτώχεια και όχι από…άποψη-, οι άνθρωποι δυστυχούν, θαμπώνει η ζωή μέσα τους. Βάζουμε -και καλά κάνουμε- στόχους για το λεγόμενο brain gain, να φέρουμε πίσω, δηλαδή, όσους έφυγαν με την μνημονιακή κρίση, αλλά χάνουμε το νόημα της ανάγκης να επιτύχουμε ένα life gain για όλους αυτούς που βρίσκονται εδώ, αναμεσά μας, δίπλα μας.

Ο Ιανός και τα Lidl είναι αυτοί που είναι. Η “πολιτική της εταιρείας” μπορεί να επιβάλει κανόνες απανθρωπιάς, το κράτος, όμως, οι θεσμοί και οι δομές του, που είναι;