Είσαι μόνος!- Κλυδωνισμοί στο πολιτικό σύστημα…

Στην πανδημία, είσαι μόνος. Εσύ και η ατομική ευθύνη σου. Στην πυρκαγιά που κατακαίει το σπίτι σου, την επιχείρησή σου, τις καλλιέργειές σου, το δάσος σου, είσαι μόνος. Εκτός εάν έχεις “πολιτικό μέσο” και…φίλο τον ταξίαρχο.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Οι καταστροφικές πυρκαγιές που κατακαίουν τη χώρα, με αλλόφρονες και απελπισμένους πολίτες, να προσπαθούν να περισώσουν τις περιουσίες τους, αποτελούν (νέο) προσάναμμα κοινωνικής αγανάκτησης και οργής. Στο Μάτι αναδείχθηκαν πολιτικές ευθύνες, κι αυτές βρήκαν έκφραση στις εκλογές που ακολούθησαν. Παρότι υπήρξαν και παραιτήσεις, και δικαστική έρευνα με ποινικές διώξεις, και προσωποιημένη απόδοση ευθυνών.

Τώρα, η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Θα οχυρωθεί μέχρι τέλους πίσω από το αφήγημα ότι δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, όπως στο Μάτι, και πίσω από την τοξική σύγκριση “καμένα δάση και περιουσίες έναντι καμένων ψυχών”, ή θα κάνει το βήμα προς την συγγνώμη και την ανάληψη της ευθύνης;

“Οι πολίτες ζητούν το αυτονόητο: Ασφάλεια γι’ αυτούς, τις οικογένειες και τις περιουσίες τους. Δεν θέλουν άλλα λόγια, δεν θέλουν άλλα ψέματα, δεν θέλουν άλλες στάχτες. Απαιτούν σχέδιο, σοβαρότητα, ευθύνη. Και στο δικό μου λεξιλόγιο η πολιτική ευθύνη συνοδεύεται από παραιτήσεις”. Αυτή η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στις 31 Ιουλίου 2018 (μετά την τραγωδία στο Μάτι) βαραίνει την κυβέρνηση. Οτιδήποτε λιγότερο και διαφορετικό θα είναι μια υποχώρηση.

Θα εδραιώσει την πεποίθηση στους πολίτες πως δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει αξιοπιστία στην πολιτική, πως καθένας είναι μόνος του. Εάν εξαιρέσει κανείς, βεβαίως, τους εθελοντές και την κοινωνική αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε- στίγμα μιας αντιστεκόμενης Ελλάδας…

Η συγκλονιστική μαρτυρία του πυρόπληκτου προέδρου της Χώρας Γορτυνίας αποτελεί ράπισμα για την κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα, την περηφάνια της χώρας.

Οι τελευταίες Τάσεις της MRB (Ιούλιος) ήταν ένα ηχηρό μήνυμα. Η κυβέρνηση δεν έδειξε τότε να το λαμβάνει, καλυπτόμενη πίσω από την αδυναμία και εσωστρέφεια του ΣΥΡΙΖΑ, την πεποίθηση πως δεν είναι ικανός ο πολιτικός αντίπαλος να ανατρέψει τα δεδομένα της πολιτικής σύγκρουσης.

Η οργή, ο φόβος και η ντροπή αποτελούν εύφλεκτη ύλη. Που κατακαίει σιγά σιγά τον κοινωνικό ιστό. Όποιος δεν το υπολογίσει αυτό θα το βρει μπροστά του…