“Χρυσός” ο Ντούσκος στην Κωπηλασία: “Στα τελευταία 500 μέτρα έλεγα ότι… δεν θα με δουν καν”

Ο Στέφανος Ντούσκος είναι ο Ολυμπιονίκης του απλού σκιφ στους 32ους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Γιαννιώτης σκιφίστας χάρισε το πρώτο μετάλλιο στην Ελλάδα στο Τόκιο και μάλιστα χρυσό, το οποίο είναι και το πρώτο χρυσό μετάλλιο της ελληνικής κωπηλασίας σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Με χρόνο 6:40.45 και μία απίστευτη κούρσα, ο Ντούσκος έκανε και Ολυμπιακό ρεκόρ, καταρρίπτοντας αυτό του Μάχε Ντρίσντεϊλ (6:41.34) από τους Ολυμπιακούς του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016. Αυτό είναι το 4ο Ολυμπιακό μετάλλιο της ελληνικής κωπηλασίας στην Ιστορία και το 3ο στην ελληνική κωπηλασία ανδρών.

Μετάλλαξη Δέλτα: Αυτά είναι τα πέντε συμπτώματα

Στη δεύτερη συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς στο Ρίο ντε Τζανέιρο ήταν 6ος στην τετράκωπος ελαφρών βαρών άνευ πηδαλιούχου με τους Σπύρο Γιάνναρο, Γιάννη Πέτρου και Παναγιώτη Μαγδανή, ο Ντούσκος χάρισε στην ελληνική κωπηλασία το μοναδικό Ολυμπιακό μετάλλιο που έλλειπε από τη… συλλογή της. 

Στον τελικό, ο 24χρονος Στέφανος Ντούσκος πέρασε πρώτος στα 1.000 μέτρα και έκτοτε δεν έχασε την πρωτοπορεία κωπηλατώντας σταθερά προς το… ψηλότερο σκαλί του βάθρου σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο «ασημένιος» Κγιέτιλ Μπορτς από τη Νορβηγία χρειάστηκε περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο εν συγκρίσει με τον Έλληνα σκιφίστα για να περάσει ως δεύτερος τη γραμμή του φίνις (6:41.66), ενώ το χάλκινο μετάλλιο κατέκτησε ο Κροάτης Νταμίρ Μαρτίν (6:42.58).

Μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ, είπε: «Αλήθεια, δεν μπορώ να το πιστέψω. Είναι η καλύτερη κούρσα μου. Με βοήθησε ο καιρός. Ο προπονητής μού ζήτησε να είμαι στα μετάλλια. Στα 700-800 μέτρα έκανα μια αλλαγή και δεν πίστευα ότι θα αντέξω. Στα τελευταία 500 έλεγα ότι δεν θα με δουν!

Αφιερώνω το χρυσό σε όλους αυτούς που με βλέπουν, στους γονείς μου, στην κοπέλα, στην εθνική ομάδα, στον κ. Πολύμερο, στον προπονητή τον κ. Ποστιλιόνε, στον γιατρό και στον χορηγό μου»!

Αργότερα στην κάμερα της ΕΟΕ είπε: ‘Σκεφτόμουν το μετάλλιο. Δεν ήξερα το χρώμα. Μόλις πέρασα τον τερματισμό δεν πίστευα τι είχα κάνει. Ευχαριστώ το Θεό είπα. Σκεφτόμουν την οικογένειά μου στα Γιάννινα”.

Ο Ντούσκος περιέγραψε πως εξελίχθηκε όλη η κούρσα από την αρχή μέχρι το τέλος αλλά και όλες του τις σκέψεις κατά τη διάρκεια: «Ήταν δύσκολος αγώνας με δύσκολους αντιπάλους. Προσπάθησα να μείνω κοντά με τους αντιπάλους στα πρώτα μέτρα γιατί είναι θέμα ψυχολογίας. Είδα ότι ανέβαιναν και αποφάσισα να κάνω μία αλλαγή που πίστευα πολύ στο μυαλό μου. Είπα στο μυαλό μου, δεν πειράζει, αυτή είναι η κούρσα για να πεθάνεις μέχρι τελική πτώσεως. Αυτό μου είμαι κι ο προπονητής μου, αν τα δώσεις όλα να είσαι χαρούμενος. Πέρασα μπροστά τους και περίμενα να αντιδράσουν και να βρεθώ δίπλα τους αλλά αυτό δεν έγινε. Στα τελευταία 250μ που μπήκαν στα κόκκινα μπαλάκια όλα γύρω μου γύριζαν. Έλεγα στον εαυτό μου, ΠΑΜΕ για ένα μετάλλιο. Ένιωθα πάρα πολύ δυνατά το σώμα μου και σε εξαιρετική κατάσταση. Εκεί στα 150-100μ κατάλαβα ότι το πήρα. Μετά σκεφτόμουν »τι έκανα;», ότι δε θα το πιστεύει κανείς και ότι ότι αυτοί που είναι στα Ιωάννινα και με έβλεπαν θα ζητωκραυγάζουν στις 4 τα ξημερώματα και θα έχουν ξυπνήσει όλη την Ελλάδα. Οι γονείς μου θα είναι λίγο πριν το εγκεφαλικό. Δεν περίμενα καν ότι θα περνούσα το Γερμανό, το Δανό και τον Νορβηγό. Τους είχα στο μυαλό μου για μετάλλια. Δεν το πιστεύω ότι τους πέρασα και τους τρεις. Με βοήθησε ο καιρός, η προπόνησή μου, ήμουν σε πολύ καλή φόρμα και το πίστεψα. Είμαι πολύ χαρούμενος που θα φέρω το χρυσό πίσω στην Ελλάδα».

Ο Στέφανος δε θα μπορούσε να μην ευχαριστήσει σε αυτή τη λαμπρή στιγμή της καριέρας του όλους αυτούς που τον στήριξαν: «Ευχαριστώ τους φίλους μου και τους γονείς μου που μου είπαν να μην τα παρατήσω, αλλά και το χορηγό μου που με στηρίζει, τη Solidus χρηματιστηριακή. Τους ευχαριστώ όλους που είναι δίπλα μου. Η πρόπόνηση είναι πάρα πολύ δύσκολη και αν δεν έχεις τη στήριξη από όλους να σου λένε να συνεχίσεις δε βγαίνει. Για να τερματίσουμε 2χλμ βαράμε 10 ώρες προπόνηση τη μέρα 300 μέρες το χρόνο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο και κάποια στιγμή σου έρχεται να τα παρατήσεις. Στην περίπτωσή μου ευτυχώς αυτό δεν έγινε».

Η κωπηλασία ως γνωστόν είναι ένα από τα πιο δύσκολα και από τα λιγότερο προβεβλημένα Ολυμπιακά αθλήματα. Για το μέλλον της κωπηλασίας στην Ελλάδα και για τη συνεισφορά του χρυσού του μεταλλίου σε αυτό, κατέληξε: «Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να φέρει την κωπηλασία πιο κοντά. Η Ελλάδα μπορεί να ξεκινήσει το κουπί. Θα είναι δύσκολα στην αρχή, απλά να μην τα παρατήσουν. Πέρασα αρρώστιες και τραυματισμούς, κάποια στιγμή δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι μου από τους πόνους στη μέση. Θα ήμουν πάρα πολύ περήφανος αν έβλεπα τους ναυτικούς ομίλους ανά την Ελλάδα γεμάτους από μικρά παιδιά».