Οι εμβολιασμοί, οι νέοι, η οικονομία και μια συζήτηση που μόλις ξεκίνησε…

Η ατυχής (αναμφίβολα) έκφραση “ξεστοκάρισμα” που χρησιμοποίησε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σχετικά με τον εμβολιασμό της πληθυσμιακής ομάδας 30-39 ετών αξιοποιήθηκε τα μάλλα από την επικοινωνιακή ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου και σχεδόν άμεσα έγινε #hashtag στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οδηγώντας την επίθεση της κυβέρνησης και των φίλα προσκείμενων ΜΜΕ κατά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Η κριτική εστιάσθηκε στην υπονόμευση, όπως ειπώθηκε, του εμβολίου της AstraZeneca (με το οποίο εμβολιάζεται η συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία), αγνοώντας επιδεικτικά όσα είπε για το εμβόλιο ο Αλέξης Τσίπρας και τα οποία αξιολογήθηκαν ως παροχή πλήρους υποστήριξης από ξένα ΜΜΕ, όπως στο σχετικό δημοσίευμα του έγκυρου ιστοτόπου euractiv.com.

Εκείνο που, ωστόσο, ενόχλησε τους κυβερνητικούς κύκλους δεν ήταν η δήθεν υπονόμευση του Οξφορδιανού εμβολίου αλλά το γεγονός ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπειρε αμφιβολίες για την τακτική της κυβέρνησης να πλησιάσει δια του εμβολιασμού τις νεότερες ηλικίες και να επιχειρήσει την αποκατάσταση της ταραγμένης –λόγω πανδημίας– σχέσης της με αυτές. Οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαιώνουν προδήλως, άλλωστε, καθώς σε αυτές ακριβώς τις ηλικίες εντοπίζεται το σοβαρότερο ίσως πρόβλημα απογοήτευσης και αντίδρασης για τους γενικότερους κυβερνητικούς χειρισμούς.

Προς επίρρωσην όλων αυτών, η ικανοποίηση που εκδηλώνουν όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες για την ενθουσιώδη, όπως λένε, ανταπόκριση των νέων στον εμβολιασμό είναι αποκαλυπτική. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, όμως, και με βάση τα επίσημα στοιχεία, περίπου 130.000 άτομα της ηλικιακής ομάδας 30-39 είχαν κλείσει ραντεβού για να εμβολιαστούν μέσω της σχετικής πλατφόρμας. Στην συγκεκριμένη πληθυσμιακή κατηγορία, όμως, ανήκουν πάνω από 1,3 εκατ. άτομα, όπως αναφέρεται σε πρόσφατο ρεπορτάζ της εφημερίδας “Τα Νέα”. Εάν αυτό είναι ακριβές –και φαίνεται πως είναι– η ανταπόκριση αγγίζει περίπου το 10% των ατόμων που ανήκουν στη συγκεκριμένη ομάδα. Ποσοστό διόλου αμελητέο για εκκίνηση, όχι, ωστόσο, τέτοιο που να δικαιολογεί τις αναφορές περί “ενθουσιασμού”.

Η αλήθεια κρύβεται στην γενικότερη εικόνα και δεν αφορά μόνο την προθυμία –μικρότερη ή μεγαλύτερη- των νεότερων ηλικιών να εμβολιαστούν. Η κυβέρνηση γνωρίζει πως θα είναι καθοριστικό για τις πολιτικές εξελίξεις να μπορέσει να δημιουργήσει σχέση με τις νεότερες ηλικιακές ομάδες που επλήγησαν από την πανδημία, όχι μόνο επειδή βίωσαν εντονότερα τον εγκλεισμό της πανδημίας αλλά –ίσως κυρίως– επειδή η ίδια η πανδημία αποδόμησε την ίδια τη σχέση τους με το μέλλον.

Κρίσιμη κατηγορία οι νέοι

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat η Ελλάδα κατέγραψε το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας μεταξύ των κρατών της ΕΕ. Με στοιχεία Δεκεμβρίου (ενώ για τις άλλες χώρες υπάρχουν νεότερα στοιχεία), η Ελλάδα κατέγραψε ποσοστό ανεργίας 15,8%, στις δε νεότερες ηλικίες αυτό το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο. Οι δε αλλαγές στα εργασιακά που επίκεινται θεωρείται πως θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο την σχέση αυτής της ηλικιακής ομάδας με την απασχόληση.

Για την κυβέρνηση το εγχείρημα του εμβολιασμού και της ανοσίας είναι ένα πολύ σημαντικό στοίχημα. Οικοδομεί σε αυτό την ελπίδα επιστροφής στην κανονικότητα και είναι αλήθεια πως εκ πρώτης όψεως τα πράγματα πηγαίνουν αρκετά καλά. Οι προβλέψεις αναφέρουν πως μέχρι τον Ιούλιο το 50% του πληθυσμού θα έχει εμβολιαστεί με μία ή και με δύο δόσεις.

Οι νέοι είναι μια κατηγορία πληθυσμού που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την κυβέρνηση. Δεν συνέβη το ίδιο με τους ηλικιωμένους, για τους οποίους εύκολα καλλιεργήθηκε η εντύπωση πως δεν ανταποκρίθηκαν επαρκώς στην πρόσκληση να εμβολιαστούν, κάτι το οποίο δεν ήταν ακριβές. Περίπου το 70% των ατόμων πάνω από 80 ετών προσήλθαν, και όσοι δεν το έπραξαν –και δέχθηκαν εμμέσως επικρίσεις από κυβερνητικά στελέχη και συγκεκριμένες “γραμμές επικοινωνίας”– δεν ήταν επειδή είναι αρνητές αλλά κυρίως επειδή ήταν κατάκοιτοι, ή ασθενείς,ή επειδή δεν διάθεταν συνοδό για να βοηθηθούν στην προσέλευσή τους στα εμβολιαστικά κέντρα-μερικές φορές, μάλιστα, σε μεγάλες αποστάσεις από τον τόπο διαμονής τους.

Στις εκλογές του Ιουλίου του 2019, η Ν.Δ έχασε με περίπου τρεις μονάδες από τον ΣΥΡΙΖΑ στις νεότερες ηλικίες (18-35) και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί στην περίοδο μετά την πανδημία και με ορίζοντα τις επόμενες διπλές (πιθανότατα) εκλογές.

Όμως, γι αυτό, δεν αρκεί μόνο ο εμβολιασμός. Οι προοπτικές στην οικονομία και την εργασία και οι δυνατότητες που θα παρασχεθούν στις νεότερες ηλικίες να μπορούν να περιγράψουν με αισιοδοξία το μέλλον τους θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την συμπεριφορά των νέων. Ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει εάν θα προσέλθουν να ψηφίσουν και ακόμα περισσότερο τους λόγους που θα επηρεάσουν την σχέση τους με το πολιτικό σύστημα.

Τις ίδιες ηλικίες, άλλωστε, επιχειρεί να προσεγγίσει και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, εκκινώντας από μια σχετικά καλύτερη (εκλογική) βάση σε σύγκριση με την κυβέρνηση.

Όλα αυτά, φυσικά, οδηγούν στο πως θα διαταχθεί η οικονομία μετά την πανδημία και πολλές αποφάσεις θα ληφθούν, τελικά, στις Βρυξέλλες, ιδιαίτερα μερικούς μήνες μετά τις γερμανικές εκλογές (Σεπτέμβριος) και αφού έχουν φανεί οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, η Baerbock-mania στο γερμανικό πολιτικό σύστημα με την υποψήφια των “Πρασίνων” Ανναλένα Μπέρμποκ για την Καγκελαρία, και η πιθανότητα το κόμμα αυτό να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία και την Ευρώπη, ίσως προκαλέσουν αναδιάταξη του τρόπου με τον οποίο θα αντιμετωπισθει η οικονομία μετά την πανδημία.

Από την άλλη καραδοκεί το νέο δόγμα Σόϊμπλε (εκτός κεντρικού παιχνιδιού ο ίδιος,όχι όμως και οι απόψεις του) που,όπως φάνηκε και από πρόσφατο άρθρο του, επιδιώκει να χειραγωγήσει τις οικονομικές εξελίξεις υπέρ της επιστροφής της ευρωζώνης σε ένα καθεστώς σφιχτών δημοσιονομικών πολιτικών και διαχείρισης του χρέους της πανδημίας (δημοσίου και ιδιωτικού) με όρους μνημονίων.

Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, ωστόσο, ο Τζο Μπάϊντεν εφαρμόζει ήδη μια άλλη (επιθετική) πολιτική ενίσχυσης της οικονομίας και των χαμηλότερων στρωμάτων με ταυτόχρονη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.

Οι δυο σχολές

Αυτές οι δυο εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις θα εισαχθούν αργά ή γρήγορα και στην εγχώρια πολιτική συζήτηση. Η κυβέρνηση διαθέτει εκ των πραγμάτων την πρωτοβουλία των κινήσεων εξαιτίας του γεγονότος ότι εκείνη μπορεί να διαχειρισθεί τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και να προβάλλει το διαχειριστικό-μεταρρυθμιστικό προφίλ της έναντι του ΣΥΡΙΖ-ΠΣ, ο οποίος μόλις τώρα αρχίζει να διατυπώνει αφήγημα. Το έκανε με την πρόσφατη διαδικτυακή εκδήλωση για την αντιμετώπιση του χρέους της πανδημίας (προτείνοντας διαγραφή μέρους του και γενναίες πολιτικές ρυθμίσεων), θα το συνεχίσει με την παρουσίαση γενικότερης πρότασης για την οικονομία, ενώ την ίδια ώρα ανεβάζει τους τόνους της αντιπαράθεσης σχετικά με τα εργασιακά και τις αλλαγές που προωθεί ο Κωστής Χατζηδάκης.

Οι νεότερες ηλικίες που συγκροτούν τον παραγωγικό ιστό της χώρας θα βρεθούν εκ των πραγμάτων στο επίκεντρο αυτής της αντιπαράθεσης και τα αφηγήματα που θα διατυπωθούν από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση θα στοχεύουν σε αυτές.

Σιγά σιγά, μετά τους εμβολιασμούς, η συζήτηση θα αποκτά ουσία και θα αφορά το ίδιο το οικονομικό και παραγωγικό υπόδειγμα της χώρας σε μια Ευρώπη, όμως, εξασθενημένη οικονομικά και πολιτικά. Ο ρόλος των ηγεσιών αποκτά μεγαλύτερη αξία και η σχέση αντιπροσωπευτικότητας με τους πολίτες γίνεται κρίσιμη.