Το 2021 δεν ενδείκνυνται δεισιδαιμονίες και ξόρκια

Άντε να περάσουν αυτές οι γιορτές και μαζί το 2020… είχε όμως ενδιαφέρον και έτσι, πιο κλειστά, να συσσωρεύεται ενέργεια, να μπουκάρει ορμητικά στο 2021, να παρασύρει ότι χυδαίο και μικρόψυχο «προβλήθηκε» στην κασίδα μας ως σωτήριο και αναπόφευκτο, αφήνοντας τοξικές παρακαταθήκες.

Του Παναγιώτη Ι. Δρίβα

Διότι τι άλλο να υποθέσει κάποιος με την κατάντια της ενημέρωσης; Την τόσο εμφανή εξαγορά συνειδήσεων; Την λογοκρισία και κυρίως την αυτολογοκρισία;

Δεν υπάρχει κάποιος στο χώρο των ΜΜΕ, από απλός συντάκτης μέχρι διευθυντής ακόμη και εκδότης που να μην ονειρεύεται να κάνει τελικά κάτι άλλο. Απέχθεια από αυτό που πρεσβεύει; Αυτό που προβάλλει ως «είδηση» στον αναγνώστη, τον θεατή, τον ακροατή; Και είναι απορίας άξιο πώς από την άλλη πλευρά υπάρχει τόσο πάθος και καγχασμός για την ορθότητα της επιλογής και της αξιολόγησης.

Έχει δύναμη η επικοινωνία, δίνει εξουσία, εξυπηρετεί την εξουσία, ελέγχεται από αυτή με πακτωλό αργυρίων. Φανερών και κρυφών.

Έχει επίσης το άκρως δυσάρεστο προνόμιο, για αυτούς που την υπηρετούν στρεβλά: Να αποκόπτονται από τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, να εκτίθενται σε αυτούς και να καταρρέουν με πάταγο. Το ζήσαμε την εποχή των μνημονίων το ξαναζούμε σήμερα στην εποχή του κορονοϊού.

Είναι άλλο πράγμα να κάνεις λάθος στην πληροφόρηση και άλλο να υπηρετείς τη λανθασμένη πληροφόρηση ως ορθή επιλογή.

Όπως ο πολιτικός οφείλει να κατεβαίνει καθημερινά, να συζητά, να βλέπει να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του απλού κόσμου και εν τέλει να προτείνει λύσεις για προβλήματα, έτσι και ο δημοσιογράφος οφείλει να πράττει το ίδιο.

ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ. ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ.

Τα social media δεν θα αντικαταστήσουν ποτέ την απευθείας επαφή με την πραγματικότητα που οφείλει να έχει ο δημοσιογράφος. Μπορούν όμως να αποτελέσουν και πεδίο αληθινών αποκαλύψεων. Αν και μέσα σε ένα συρφετό από τρολ και fake news, δύσκολο…

Και δεν υπάρχει πρόταση όσο επικρατεί κατακερματισμός και διάσπαση. Αδιέξοδο, σύγχυση…

Μέσα ένα δυστοπικό τοπίο, όχι μόνο λόγω κορονοϊού, αλλά από τα επακόλουθα στη ζωή μας, και βασικά από τη θλιβερή διαπίστωση ότι οι ηγεσίες λειτουργούν πρωτίστως ως εξουσίες απέναντι σε εξουσιαζόμενους, το 2021 είναι μια απλή αλλαγή ημερομηνίας.

• Δεν ενδείκνυνται δεισιδαιμονίες και ξόρκια για να…. σκορπίσουν τον κακό μας τον καιρό. Η νέα χρονιά απαιτεί εγρήγορση, αλληλεγγύη, σύμπνοια σε κάθε κλάδο ξεχωριστά και ενιαία ως σύνολο, ως απάντηση στα δύσκολα που έπονται.

Είναι επίσης «κρυφό μυστικό» ότι η ολική ανατροπή προς όφελος των πολλών κυριαρχεί ως ουτοπική παραδοξολογία στην ατομική αντίληψη του καθενός εν μέσω μιας ισοπεδωτικής  καθημερινότητας. Βεβαίως καλλιεργείται ως σκέψη με μια επεξεργασία στη σφαίρα της φαντασίας.

Και έτσι θα υπάρχει πάντα ως ισχυρή πιθανότητα αναπάντεχης προβολής.