Παιχνίδι με τη φωτιά

Η ανακοίνωση της Υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως αποτελεί παράδειγμα προς επιστροφή στην εκπαιδευτική διαδικασία όπως αυτή είχε διαμορφωθεί πριν από τις αρχές του 20^ου αιώνα, όταν δηλ. ακόμη επικρατούσε το παραδοσιακό σχολείο οι αρχές του οποίου διαμορφώνονταν από το κράτος – αυθεντία και την εκκλησία.

Του Παναγιώτη Ι. Δρίβα

Δεν έχει καμία σχέση με την έννοια του «δόγματος» της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης που είχε ως εμπειρικό εκφραστή της τον Α.Σ Νηλ (Alexander Saderland Neil) εμπνευστή και δημιουργό του Σάμερχιλ του ελεύθερου σχολείου.

Αναφέρει η ανακοίνωση που “σημαδεύει” τα παιδιά:

 Σχετικά με τις καταλήψεις σχολικών μονάδων, σημειώνονται τα εξής:

▪ Όλες οι χαμένες ώρες μαθημάτων θα καλυφθούν μέσω διδασκαλίας τις ημέρες σχολικών εορτών, αργιών, Σαββάτων, σχολικών περιπάτων.

▪ Από αύριο, στις σχολικές μονάδες που τελούν υπό κατάληψη ξεκινά υποχρεωτική για όλους σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Με ευθύνη του Διευθυντή του σχολείου, καταρτίζεται από σήμερα το πρόγραμμα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Αναλυτικές οδηγίες για τη λειτουργία της σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης έχουν εκδοθεί και αποσταλεί με την έναρξη του σχολικού έτους.

Θεμιτή κάθε θέση και άποψη, αλλά ο διάλογος γίνεται με ανοιχτά σχολεία. Δεν μπορεί οποιοσδήποτε να εμποδίζει την πρόσβαση στην εκπαίδευση.»

Τρία σημεία προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση και αποτυπώνουν απαρχαιωμένες εκπαιδευτικές αντιλήψεις των εμπνευστών της ανακοίνωσης.

1.Η τιμωρητική διάθεση απέναντι στους μαθητές που τόλμησαν να αντιδράσουν διεκδικώντας την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

2.Η εμφανής ειρωνεία σε σημείο εμπαιγμού της επίκλησης του διαλόγου τον οποίο μέχρι τώρα αρνήθηκε το Υπουργείο Παιδείας όχι μόνο στους μαθητές αλλά και στους εκπαιδευτικούς.

3.Η εκ παραδρομής αυτοκριτική για τα ανοιχτά σχολεία και τη μη πρόσβαση στην εκπαίδευση η οποία εκ των πραγμάτων παρουσιάζεται προβληματική καθώς πολλά σχολεία υπολειτουργούν λόγω των κενών σε εκπαιδευτικούς.

Όμως το βασικό όλων είναι ότι για την ταμπακιέρα ούτε λόγος. Για τα αιτήματα των μαθητών, ούτε λόγος. Για την ουσία των κινητοποιήσεων ούτε λόγος.

Ποια είναι αυτά;

• Να λυθεί το ζήτημα με την πολύωρη χρήση μάσκας που δυσκολεύει το μάθημα. Μικρότερες διδακτικές ώρες, επαρκή διαλείμματα.
• Μείωση του αριθμού μαθητών ανά τάξη στην κατεύθυνση των 15 μαθητών στην τάξη.
• Προσλήψεις καθηγητών- να καλυφθούν όλα τα κενά.
• Επαρκές προσωπικό καθαριότητας.
• Με ευθύνη Υπουργείου Παιδείας, Περιφερειών και Δήμων να βρεθούν κατάλληλοι χώροι για σχολεία με σοβαρά κτηριακά προβλήματα.
• Ασφαλείς, συχνές και δωρεάν μεταφορές για τους μαθητές.
• Κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων
• Καμία σκέψη για κάμερες στις σχολικές αίθουσες.
• Να εξασφαλιστούν οι όροι για να πραγματοποιηθούν οι σχολικές εκδρομές ή έστω άλλες ψυχαγωγικές- εκπαιδευτικές μαθητικές δραστηριότητες.

Εξετάζοντάς τα ένα προς ένα ουδείς μπορεί να ψέξει τους μαθητές ως προς το δίκαιο των αιτημάτων. Το Υπουργείο Παιδείας και συνολικά η κυβέρνηση είχε τον απαιτούμενο χρόνο να λύσει την πλειονότητα εξ΄ αυτών, το διάστημα που τα σχολεία έμειναν κλειστά και να προετοιμαστεί κατάλληλα στο κενό διάστημα του καλοκαιριού για την επόμενη ιδιαίτερη σχολική χρονιά, εν μέσω της επιδημίας.

Δεν το έπραξε όμως και τώρα είναι αντιμέτωπη με τις παρενέργειες που επίσης επιχειρεί να αντιμετωπίσει με ανορθόδοξο τρόπο.

Ακόμη και ως προς τον τρόπο αντίδρασης των μαθητών, δηλαδή τις καταλήψεις, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έφεραν αποτέλεσμα καθώς ακούστηκαν οι φωνές τους και αντί για το «ξεφούσκωμα» που προέβλεπαν στην κυβέρνηση, τώρα εξαναγκάστηκαν σε αντίδραση.

Έστω την ανακοίνωση – επίδειξη πυγμής, έστω προς τη λάθος κατεύθυνση.

Και στο ερώτημα όμως που τίθεται μετ’ επιτάσεως, και θα μπορούσε να δικαιολογήσει εν μέρει την ανακοίνωση Κεραμέως, δηλ, αν οι κινητοποιήσεις είναι πολιτικά υποκινούμενες, η απάντηση είναι ναι.

Εύγλωττα και ευθαρσώς είπε ένας μαθητής σε τηλεοπτική εκπομπή: «Είναι υποκινούμενες από την πολιτική της κυβέρνησης».

Ένα άλλο πολύ κρίσιμο σημείο είναι το πολιτικό timing της απόφασης – ανακοίνωσης δηλ. η επιλογή της χρονικής στιγμής. Λίγο μετά το υπουργικό συμβούλιο και λίγο πριν από το μεγάλο μαθητικό – πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας.

Θα μπορούσε να συμπεράνει κάποιος ότι υπάρχει συνολική συμφωνία στην κυβέρνηση για μετωπική σύγκρουση; Αν ναι ποιος θα είναι ο ρόλος του κ. Χρυσοσοχοΐδη και της αστυνομίας στην συγκέντρωση; Ποια θα είναι η αντίδραση των μαθητών σε περίπτωση ακραίων παρεμβάσεων;

Παιχνίδι με τη φωτιά, με τρομερά αποτελέσματα στο παρελθόν, τα οποία δεν θα θέλαμε να ξαναδούμε και να γίνουμε μάρτυρες. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και η κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει τακτική απέναντι στους μαθητές, στα παιδιά που αποτελούν το μέλλον αυτής της χώρας.

«Τα παιδιά είναι έμφυτα σοφά και, αν τους δοθεί η ελευθερία μπορούν να αναπτυχθούν θετικά και δημιουργικά» έλεγε ο σπουδαίος παιδαγωγός Α.Σ Νηλ και κάπου αλλού: «Μέσα στο σχολείο, κυριαρχεί στο πρόσωπο του δάσκαλου, η πιο εχθρική πλευρά του πατέρα. Κι αυτό ισχύει για τον αυστηρό δάσκαλο γιατί δεν έχει να δώσει αγάπη, μόνο μίσος».

Σε ποια κατεύθυνση βρίσκεται ή θέλει να βρίσκεται η κ. Νίκη Κεραμέως, μένει να αποδειχτεί, ακόμη και αν τα δείγματα γραφής δεν ομονοούν προς τη θετική πλευρά.