Ο Μαυρίδης του “Φιλελεύθερου” αποκαλεί τον Τσίπρα “εν αναμονή πρωθυπουργό”!- Κριτική στην κυβέρνηση

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το σημερινό σχόλιο του εκδότη του “Φιλελεύθερου” Θανάση Μαυρίδη στο liberal, καθώς πρόκειται για έναν δημοσιογράφο με στενή σχέση με τον πρωθυπουργό, τακτικό επισκέπτη του Μεγάρου Μαξίμου και, κατά ορισμένους, άτυπου συμβούλου του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Το να αναφέρει,λοιπόν, τον Αλέξη Τσίπρα ως “εν αναμονή πρωθυπουργό”, με ταυτόχρονη κριτική στην κυβέρνηση για απώλεια του μεταρρυθμιστικού της οίστρου και σε συγκεκριμένους υπουργούς, κάτι σημαίνει…

Διαβάστε το άρθρο του Θανάση Μαυρίδη:

Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει ότι δεν πρέπει να κάνει πολλά πράγματα στην αντιπολίτευση, επειδή κινδυνεύει έτσι να κάνει αχρείαστα λάθη και να «φοβίσει» το ακροατήριο. Είναι αρκετό να αφήσει την κυβέρνηση να κάνει λάθη, εισπράττοντας την συνήθη φθορά της κυβερνητικής θητείας. Προς στιγμή είχε θορυβηθεί, ότι αυτή η κυβέρνηση θα έκανε κάτι το πολύ διαφορετικό. Ύστερα ήρθαν οι Βρούτσηδες και οι Θεοδωρικάκοι και όλα μπήκαν και πάλι στην θέση τους.

Κράτος, περισσότερο κράτος! Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να πιστεύει βαθιά στην ανάγκη των μεταρρυθμίσεων, αλλά η κυβέρνησή του δεν είναι μεταρρυθμιστική. Η εικόνα που δίνουν οι διορισμοί του Τάκη Θεοδωρικάκου, οι μη παρεμβάσεις του Γιάννη Βρούτση για το ασφαλιστικό, η απραξία στην αγροτική πολιτική, θυμίζουν μία κυβέρνηση από τις άλλες. Μπορεί η κυβέρνηση να τα πήγε άριστα στην πρώτη φάση του κορονοϊού και στα ελληνοτουρκικά, αλλά αυτά γρήγορα θα ξεχαστούν. Πολύ σύντομα η καθημερινότητα θα αρχίσει να πιέζει κι αυτή την κυβέρνηση, όπως πίεσε και όλες τις προηγούμενες.

Οι πρώτοι μήνες αυτής της κυβέρνησης απέδειξαν ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν τόλμησε στην επιλογή προσώπων. Κι επιπλέον το επιτελικό κράτος δεν «δούλεψε». Καλό ως ιδέα, αλλά ένα τέτοιο εγχείρημα χρειάζεται και ανθρώπους. Χρειάζεται και διαδικασία. Και μία άλλη νοοτροπία. Καλώς ή κακώς, οι έχοντες θητεία στο Ποτάμι ή παλαιότερα στο ΠΑΣΟΚ δεν απέκτησαν αυτόματα και master στην μεταρρυθμιστική ατζέντα. Και να μην ξεχνάμε ότι τις ίδιες υπηρεσίες πρόσφεραν πολλοί εξ αυτών και στον Αλέξη Τσίπρα. Ανεξάρτητα από το αν ο Αλέξης επέλεξε να αγοράσει από το ράφι της ακροδεξιάς. Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει μία ορκισμένη ομάδα δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, έτοιμη να πέσει στην φωτιά. Να δεχτεί ότι δεν πρόκειται να εκλεγούν άλλη φορά στο Κοινοβούλιο ή δεν θα υπάρξουν άλλη φορά υπουργοί. Αρκεί να γίνουν αυτά που πρέπει.

Ο κορονοϊός υπήρξε και εξακολουθεί να είναι μία δοκιμασία για την χώρα. Από την άλλη πλευρά η υγειονομική κρίση έκρυψε τα πραγματικά προβλήματα της κυβέρνησης και από την άλλη ανέδειξε τις ηγετικές ικανότητες του πρωθυπουργού. Κακά τα ψέματα, όμως. Το κλειδί της επιτυχίας αυτής της κυβέρνησης είναι οι επενδύσεις. Και στον τομέα αυτόν δεν έγιναν σημαντικά πράγματα. Χρειάζονται σημαντικές παρεμβάσεις στον τομέα της Δικαιοσύνης, για παράδειγμα, για να πειστούν οι επενδυτές να ανταποκριθούν στις προσδοκίες μας. Και ναι μεν υπήρξαν σημαντικές κινήσεις τις τελευταίες ημέρες με Δέλτα και Άκτωρα, αλλά αυτά που μπορούν να συμβούν είναι πολλά περισσότερα.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η κυβέρνηση κινδυνεύει να πέσει. Εδώ ο Αλέξης Τσίπρας των μνημονίων και έβγαλε τετραετία. Σημαίνει όμως ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δίνει έτσι δικαίωμα στους «τελειωμένους» να ελπίζουν. Και μάλιστα να ελπίζουν βάσιμα!

Η ΝΔ δεν είναι ένα φιλελεύθερο κόμμα, αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη πήρε την εντολή για το μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα που έλεγε συγκεκριμένα πράγματα για το ασφαλιστικό. Δεν είναι παράλογο να έρχεται μετά ένας υπουργός με «άλλη άποψη» και να τα ανατρέπει όλα; Το πρόγραμμα της ΝΔ, επίσης, δεν έλεγε για χιλιάδες προσλήψεις στο δημόσιο και στους δήμους. Έλεγε για αλλαγές στην Παιδεία. Για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες σε όλους τους τομείς. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εκλέχτηκε για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Όχι για να κυνηγάει τον σχεδιασμό υπουργών της για το πως θα κερδίσουν την επανεκλογή τους στο Κοινοβούλιο.