Αστέρια, ήλιοι και κεντροαριστερά…

Μπορεί να υπάρξει προγραμματική σύγκλιση του ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία με το ΚΙΝ.ΑΛ; Χλωμό. Ούτε ο Αλέξης Τσίπρας το θέλει, ούτε η Φώφη Γεννηματά το θέλει και το μπορεί. Η δεύτερη έχει μια κοινοβουλευτική ομάδα, η πλειονότητα της οποίας τρέφει τα καλύτερα συναισθήματα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο δε πρώτος διαθέτει πλέον ικανό “μέρισμα” ΠΑΣΟΚ στο κόμμα του και ενδιαφέρεται μόνο να προσελκύσει ότι είναι ακόμα εφικτό από την συρρικνωμένη εκλογική βάση του κινήματος. Το αστέρι στο νέο σήμα του ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι βεβαίως ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ, οι συνειρμοί, όμως, υποδηλώνουν την παρουσία τους και τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Για όσους διαβάζουν τις κομματικές ανακοινώσεις, το τελευταίο διάστημα αυτές της Χαριλάου Τρικούπη συναγωνίζονται σε επιθετικότητα προς την κυβέρνηση εκείνες της Κουμουνδούρου. Ενίοτε είναι πιο σκληρές. Για παράδειγμα, για την καταστροφή στη Μόρια το ΚΙΝ.ΑΛ ζήτησε την παραίτηση Χρυσοχοϊδη-Μηταράκη, ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο του δεύτερου. Οι παραιτήσεις υπουργών που έχει ζητήσει το κόμμα της κ. Γεννηματά συναγωνίζονται τις παραιτήσεις που ζητούσε η Ν.Δ επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Τα δε αντιπολιτευτικά αντανακλαστικά του ΚΙΝ.ΑΛ είναι κατάτι γρηγορότερα εκείνων της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Λογικό. Η Φώφη Γεννηματά προσπαθεί αγχωδώς να εξισορροπήσει την προσφερόμενη βοήθεια στην κυβέρνηση σε άλλους τομείς στρατηγικής αξίας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και παράλληλα να πείσει το εκλογικό της ακροατήριο πως μπορεί να είναι πιο “αντιδεξιά” από τον Αλέξη Τσίπρα.

Πολιτικός διπολισμός αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μακρά περίοδο αντιπολιτευτικής αμηχανίας, μέχρι πρότινος, κατόρθωνε να συγκρατεί δημοσκοπικά το ΚΙΝ.ΑΛ στο ποσοστό των τελευταίων ετών.

Αυτή η αμφιθυμία της Φώφης Γεννηματά και η αμφισημία του ΚΙΝ.ΑΛ είναι χρήσιμες για τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να κερδίσει τον απαραίτητο χρόνο και να εδραιωθεί ως η μοναδική εναλλακτική προοπτική απέναντι στη Ν.Δ.

Για τον Αλέξη Τσίπρα ίσως να ήταν πρόβλημα εάν αίφνης το ΚΙΝ.ΑΛ αποφάσιζε να αλλάξει αρχηγό και να διακινδυνεύσει μια διάσπαση επιλέγοντας πρόσωπο και στρατηγική σε σκληρή αντιδεξιά γραμμή. Όσο αυτό δεν συμβαίνει δύσκολα αλλάζουν οι συσχετισμοί δυνάμεων και οι σχέσεις μεταξύ των δύο χώρων παραπέμπονται στις καλένδες της περιόδου ανάμεσα στην πρώτη αναμέτρηση με απλή αναλογική και στην δεύτερη με το νέο εκλογικό νόμο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία, όμως, δεν έχει κανένα λόγο να προσδιορίζεται ως προς το ΚΙΝ.ΑΛ αλλά να αξιοποιήσει κάθε δευτερόλεπτο που του αφήνει ο πολιτικός ζωτικός χρόνος μέχρις ότου μπούμε στην τελική ευθεία για τις επόμενες εκλογές.

Οι αλλαγές ολοκληρώθηκαν, ο Αλέξης Τσίπρας έχει νέο γραμματέα, νέα επικοινωνιακή ομάδα, νέους τομεάρχες και νέο σήμα, ώρα είναι να αποκτήσει κεντρικό αντιπολιτευτικό αφήγημα και σύντομα και στόχο νέας διακυβέρνησης.

Προς το παρόν και για κάποιο καιρό ακόμα οι ψηφοφόροι δεν θα τον ακούνε. Την πολιτική έρημο θα την διαβεί ότι και να συμβεί και θα ζήσει με το άγχος να ξυπνάει και να βλέπει στις δημοσκοπήσεις τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προηγείται με 20 μονάδες. Ο χρόνος είναι εχθρός και φίλος μαζί. Όχι, όμως, γιατί η κυβέρνηση θα πέσει ως ώριμο φρούτο αλλά επειδή θα έχει και ο ίδιος θα έχει φροντίσει να διαμορφώσει τις σχετικές συνθήκες.

Η δε διεκδικούμενη νέα διακυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο για την εφαρμογή πολιτικών τις οποίες περιγράφει μεν αλλά δεν έχει ακόμα εκπονήσει από την αρχή έως το τέλος.

Οι δύο χώροι, όμως (ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία και ΚΙΝ.ΑΛ) είναι καταδικασμένοι να συνομιλήσουν και να συνυπάρξουν σε ορατό μέλλον. Στις εκλογικές τους βάσεις αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό. Πολιτικά κάτι τέτοιο θα έδινε μια προοπτική στο πολιτικό σύστημα απέναντι στην ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη που κάνουν λάθος όσοι θεωρούν πως έχει σύντομα ημερομηνία λήξης.