Παντελής Μπουκάλας:Περί αρίστων και ανασχηματισμού

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και με σαφέσταση κριτική διάθεση το άρθρο του εξαιρετικού Παντελή Μπουκάλα στην “Καθημερινή” σχετικά με τον πρόσφατο ανασχηματισμό (;) και την περί αρίστων αντίληψη του πρωθυπουργού.

Γράφει συγκεκριμένα υπό τον τίτλο ” Μεταξύ αρίστου και λώστου” :

Ισχυρίζονται ορισμένοι ότι ο οιονεί ανασχηματισμός έγινε μόνο και μόνο για να μειωθεί κατά το δυνατόν αθόρυβα ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης και για να απομακρυνθεί από τη θέση του γενικού γραμματέα Τουρισμού ο κ. Κώστας Λούλης, αλλά με την απομάκρυνσή του να φαίνεται σαν ένδοξη αποστράτευση, όχι σαν απαξιωτική αποπομπή. Κακεντρέχειες στα όρια της φαιδρότητας. Αν ο πρωθυπουργός ήθελε να φαλκιδεύσει τις αρμοδιότητες του κ. Γεωργιάδη, στέλνοντάς του έτσι ένα μήνυμα (να πάψει, λ.χ., να καρφώνεται πανηγυρίζοντας για δικαστικές αποφάσεις πριν καν εκδοθούν), θα το έκανε ευθέως. Οχι παρεμπιπτόντως. Το ίδιο και αν πράγματι επιθυμούσε να τιμωρήσει τον κ. Λούλη, όστις, αν και διορισμένος θεράπων του τουρισμού, δήλωνε ότι προτιμά ερημονήσι για τις διακοπές του, διότι «δεν υπάρχει ο κίνδυνος να είμαστε σ’ ένα ξενοδοχείο, να περιμένουμε ουρά στον μπουφέ και να κινδυνεύουμε». Κάτι ήξερε.

Το ερώτημα πάντως, τρεις εβδομάδες μετά, δεν είναι γιατί έγινε ανασχηματισμός, αλλά γιατί δεν έγινε. Γιατί, δηλαδή, το όλο εγχείρημα, που ελάχιστα απασχόλησε ακόμα και τους συνήθεις υμνητές, εξαντλήθηκε στην ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της επιτελαρχίας. Απλή η απάντηση, υπό μορφή δύο ερωτημάτων. Φιλοσοφικής τάξεως το πρώτο: Μα επιδέχεται βελτίωση το ήδη βέλτιστο; Υπόθεση της Γραμματικής το δεύτερο: Μα υπάρχει και τέταρτος βαθμός συγκρίσεως, έχουμε δηλαδή κι άλλο σκαλί στου «αγαθού» τη σκάλα μετά τα απόλυτα «άριστος, βέλτιστος, κράτιστος, λώστος»; Αρνητική η απάντηση και στα δύο ερωτήματα.

Δέσμιος λοιπόν της αριστολογικής ρητορικής του ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, των διαβεβαιώσεών του δηλαδή τον περυσινό Ιούλιο πως συγκρότησε κυβέρνηση από ό,τι το πιο εκλεκτό, ήταν αναγκασμένος να κάνει ανασχηματισμό αλλά χωρίς να τον κάνει. Σε διαφορετική περίπτωση, αν έδινε πρόωρο δικαίωμα διακοπών σε κάποιους του υπουργικού συμβουλίου, θα ήταν σαν να παραδεχόταν ότι οι άριστοί του δεν ήταν ακριβώς άριστοι. Και, κυρίως, ότι ο ίδιος, ως επιλογέας τους, έπεσε έξω, αστόχησε, έσφαλε. Πράγμα αδύνατο για έναν αριστότατο (συγγνώμη, Αχιλλέα Τζάρτζανε) ή αριστο-κράτη.

Κάπως έτσι ξεμείναμε με ουκ ολίγους άκρως επιτυχημένους κυβερνητικούς. Οπως η της Ασύντακτης Παιδείας κ. Κεραμέως. Ο της Λίστας κ. Πέτσας. Ο του Σκόιλ Ελικικού κ. Βρούτσης. Ο της Αντιμεταναστευτικής Πολιτικής κ. Μηταράκης. Ο του Κορωνοϊκού Τουρισμού κ. Θεοχάρης. Τα φορτώθηκε όλα ο κ. Λούλης. Που ακόμα δροσίζει το καυτό παράπονό του σε κάποιο ερημονήσι.

Πηγή: Καθημερινή