Το “Βήμα” αποδομεί το σχέδιο Πισσαρίδη με βολές κατά Μητσοτάκη για “ιδεολογική μονομέρεια”…

Βαθμό κάτω από τη βάση παίρνει το σχέδιο της επιτροπής Πισσαρίδη –όχι από κάποια φιλική προς την αξιωματική αντιπολίτευση εφημερίδα ή αρθρογράφο. Αλλά από τον Αντώνη Καρακούση, στο «Βήμα».

Υπό το, δηλωτικό, τίτλο, «το ελλειμματικό σχέδιο Πισσαρίδη», ο διευθυντής της κυριακάτικης εφημερίδας σημειώνει από την πρώτη φράση του σημειώματός του χωρίς περιστροφές: «Όση καλή διάθεση και αν έχει κανείς απέναντι στο πόρισμα της επιτροπής του νομπελίστα καθηγητή Χριστόφορου Πισσαρίδη, νιώθει με την πρώτη ματιά τη μονομέρεια και τα ελλείμματά του».

Μερίδιο… κριτικής έχει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς «η πρώτη εκδοχή του σχεδίου που παρουσιάστηκε από τους επιφανείς καθηγητές και υποστηρίχθηκε από τον Πρωθυπουργό, απέχει σχεδόν προκλητικά από τους διακηρυγμένους στόχους και σκοπούς της διάσωσης αρχικώς της οικονομίας και της ταχείας ανάκαμψης στη συνέχεια. Όσοι λοιπόν έχουν επιχειρήσει να προσεγγίσουν τη συλλογιστική του σχεδίου της Επιτροπής Πισσαρίδη αισθάνονται την ιδεολογικοπολιτική μονομέρειά της, η οποία είναι εμφανώς ξεπερασμένη από την έκταση και το βάρος των συνεπειών της υγειονομικής κρίσης».

Και τούτο γιατί, όπως επιχειρηματολογεί, «στην παρούσα φάση προφανέστατα οι αμιγώς φιλελεύθερες προσεγγίσεις είναι αν μη τι άλλο ανεπαρκείς και δεν μπορούν να δώσουν αποτελεσματικές απαντήσεις. Αλλά πέραν αυτού και τα προτεινόμενα μέτρα φαντάζουν γενικόλογα και ορισμένα μπορούν να χαρακτηριστούν σχεδόν παιδαριώδη», όπως, για παράδειγμα, με την υπόδειξη για την ανάγκη επαύξησης του μεγέθους των ελληνικών επιχειρήσεων.

«Παρά ταύτα κανείς δεν μπορεί να διακρίνει», σημειώνει ο Α. Καρακούσης που είναι προφανές ότι έχει διαβάσει το σύνολο της έκθεσης που συνέταξε η Επιτροπή Πισσαρίδη, «πώς θα γίνει αυτό με την παροχή κινήτρων στα νοικοκυριά να αγοράσουν μετοχές, ειδικά σε τούτη την περίοδο που τα περισσότερα νοικοκυριά παλεύουν για τα στοιχειώδη, για να μην πούμε για την επιβίωσή τους». Είναι προφανές εξάλλου, προσθέτει, ότι «πρώτος στόχος στην παρούσα περίοδο δεν μπορεί να είναι τα κίνητρα για εξαγορές και συγχωνεύσεις, παρά πολιτικές που θα ευνοούν τη διάσωση επιχειρήσεων και τη δημιουργία προϋποθέσεων για νέες επενδύσεις και περισσότερες θέσεις εργασίας».

Ο αρθρογράφος εντοπίζει και ελλείψεις, για παράδειγμα για την υποκατάσταση των εισαγωγών και την ενίσχυση του εγχώριου αγροδιατροφικού τομέα, όπως και «κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει πώς στις παρούσες συνθήκες της ελληνικής οικονομίας θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά της με τη χορήγηση γονικής άδειας και στους πατεράδες», μέτρο σωστό, αλλά όχι της παρούσης, εξηγεί, καθώς «δεν μπορεί να είναι αυτή η προτεραιότητα μιας επιτροπής ανάγκης, διάσωσης και επανεκκίνησης της οικονομίας».

Ν. Παπ.