Υπάρχει κρυφή ατζέντα Ξαφά στα συρτάρια του κ. Μητσοτάκη;

Μετά τα ψήγματα πολιτικής στροφής σε ένα μοντέλο στο οποίο το κράτος θα έχει μεγαλύτερο ρόλο -ιδέες που κατ’ αρχάς είχε καταθέσει μέσω της συνέντευξής του στην «Καθημερινή» ένα μήνα πριν- τη φορά αυτή ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ένα πιο καθαρό βήμα στην κατεύθυνση αυτή.

Του Νίκου Παπαδημητρίου

«Είμαι φιλελεύθερος πολιτικός, δεν είμαι νεοφιλελεύθερος. Δεν πιστεύω ότι οι αγορές έχουν πάντα τη λύση. Πιστεύω ότι το κράτος έχει ρόλο να παίξει, ειδικά σε περιόδους κρίσης. Και αυτό ακριβώς κάναμε. Παρεμβήκαμε για να αντιμετωπίσουμε μία άνευ προηγουμένου κρίση. Υποστηρίξαμε το δημόσιο σύστημα υγείας», δήλωνε ο πρωθυπουργός στα έκπληκτα (;) ανώτερα στελέχη του επιχειρηματικού οργανισμού YPO (Young Presidents’ Organization), σε τηλεδιάσκεψη που είχαν το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης.

Προτεραιότητα της κυβέρνησης, διαβεβαίωνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι η προστασία του κόσμου της εργασίας και η ανάγκη να δοθεί ένα χέρι βοήθειας στην επιχειρηματικότητα ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στο ξαφνικό, εξωγενές χτύπημα που προκάλεσε ο κορoναϊός.

Και, εξειδικεύοντας στο οικονομικό μοντέλο που θέλει να ακολουθήσει, «ασφαλώς έρχονται καιροί που η κυβέρνηση πρέπει να προβεί σε δαπάνες για την έξοδο από μία βαθιά ύφεση. Αυτοί είναι καιροί που ευνοούν μία πιο κεϋνσιανή προσέγγιση», ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο όρος αυτός («κεϋνσιανή») είναι σίγουρα λέξη που δεν θα ανέμενε κανείς να είναι στο λεξιλόγιο θετικών όρων του πρωθυπουργού μας.

Σπεύδοντας πάντως να διευκρινίσει, «αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εξακολουθώ να πιστεύω ότι η ατμομηχανή της ανάπτυξης είναι, σταθερά, η ιδιωτική οικονομία. Κύριο μέλημά μου είναι η διάσωση θέσεων εργασίας και η παροχή μιας ανάσας στις επιχειρήσεις, ώστε να μπορέσουν να αναπτυχθούν ξανά στο μέλλον. Και πιστεύω ότι η πραγματική πρόκληση, πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι το ποιος είναι ο δίκαιος επιμερισμός των βαρών».

Οι πιο πάνω αναφορές εύλογο είναι να θέτουν σειρά ερωτημάτων, με πρώτο, μήπως τελικά ο κοροναϊός σκότωσε το νεοφιλελευθερισμό; Κάθε άλλο. Οι πιστοί θιασώτες του, ακόμη και εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, δεν σταματούν να προβάλλουν τη δική τους πολιτική, ιδεολογική και φιλοσοφική πρόταση.

Ένας, μία πιο σωστά, από τους πιο συνεπείς νεοφιλελεύθερους στον τόπο μας, η κυρία Μιράντα Ξαφά έβαζε, με άρθρο της στην «Καθημερινή» στις 11 Μαΐου, τη δική της ατζέντα: ελάχιστη δυνατή προσφυγή σε δανεισμό, μείωση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα, σημαντική μείωση της φορολογίας, μετάβαση σε ένα νέο, εξωστρεφές παραγωγικό μοντέλο. Και, πιθανώς οι στόχοι αυτοί να συγκέντρωναν τεράστια ποσοστά συναίνεσης, πλην όμως τα δύσκολα έπονται.

Με ειλικρίνεια -η κυρία Ξαφά δεν κρύφθηκε ποτέ άλλωστε- μιλά ευθέως για:

• περικοπή των κρατικών δαπανών
• εκ βάθρων αναδιάρθρωση με μείωση προσωπικού στις κρατικές επιχειρήσεις που δεν έχουν ελπίδα επιστροφής στην κερδοφορία με τα σημερινά δεδομένα (ΔΕΗ, ΛΑΡΚΟ, ΕΛΤΑ, ΕΑΒ, αμυντικές βιομηχανίες, μεταφορές) [σ.σ. η λίστα των πιο πάνω στρατηγικών επιχειρήσεων είναι από το άρθρο της Μ. Ξαφά]
• επανεξέταση της δαπάνης για συντάξεις, η οποία το 2019 ήταν στο 16% του ΑΕΠ, ποσοστό μεγαλύτερο από κάθε άλλη χώρα της Ε.Ε. και της δυνατότητας περικοπής της «προσωπικής διαφοράς» ειδικότερα («Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο έχασε την ευκαιρία να αποκαταστήσει κάποια ισορροπία μεταξύ γενεών», γράφει επιπλέον).

Συνεπώς το μοντέλο που πρεσβεύει η Μ. Ξαφά και αρκετοί άλλοι στη χώρα μας δεν «πέθανε». Αντιθέτως είναι εδώ, ισχυρό, και σίγουρα επηρεάζει, αν δεν συγκινεί, κυβερνητικούς κύκλους και οικονομικούς συμβούλους του Μεγάρου Μαξίμου.

Και όσα λέει ο Κυρ. Μητσοτάκης; Τα εννοεί; Ή, βλέπει ποιο είναι το ρεύμα της εποχής -με ψήφο εμπιστοσύνης στους ανώνυμους, πλην όμως κακοπληρωμένους, ήρωες του δημόσιου τομέα- και προσπαθεί να το …καβαλήσει, αλλά θα το εγκαταλείψει μόλις αλλάξει το κλίμα;

Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα χρειαζόταν παρά λίγα δευτερόλεπτα για να απαντήσει ότι η πολιτική στροφή του Κυρ. Μητσοτάκη είναι υποκριτική, καιροσκοπική.

Και θα το έλεγε επικαλούμενη πιθανώς τα μέχρι τώρα κυβερνητικά μέτρα, που αφήνει μικρομεσαίους, εργαζόμενους αλλά και μερίδα των συνταξιούχων ακάλυπτους, μη επαρκώς προστατευμένους, όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα έχει τη δυνατότητα να επαναλάβει τη Δευτέρα κατά την παρουσίαση του δικού του προγράμματος για την έξοδο από την οικονομική κρίση.

Ανεξαρτήτως όμως των πολιτικών αντιπαραθέσεων, αυτό που έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν οι πολίτες (αλλά ΔΕΝ θα μάθουν μάλλον) είναι αν, όντως, υπάρχει ατζέντα …Ξαφά στα συρτάρια του Μεγάρου Μαξίμου και των συναρμόδιων υπουργείων.

Αν υπάρχει, θα παραμείνει επτασφράγιστο μυστικό, ιδίως όσο δεν κλείνει το ενδεχόμενο φθινοπωρινών, πρόωρων εκλογών.

Ποιο, πραγματικά, είναι το στρατηγικό σχέδιο Μητσοτάκη, τελικώς μόνο ο ίδιος μπορεί να το πει. Όπως, άλλωστε, έγραφε ο συντοπίτης του, αν και από το Ηράκλειο, Νίκος Καζαντζάκης στην «Ασκητική», «η στερνή, η πιο ιερή μορφή της θεωρίας είναι η πράξη». Και η πιο σκληρή πιθανώς.