Απάντηση Κοτζιά για την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ: Όχι αντιπολίτευση τύπου Πρεσπών αλλά όχι και …μη αντιπολίτευση

Παρέμβαση στη συζήτηση που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το τι είδους αντιπολίτευση πρέπει να κάνει και με αφορμή την ευθεία τοποθέτηση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα στην συνέντευξή του στην “Αυγή”, πραγματοποίησε αργά το βράδυ του Σαββάτου ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.

Στην θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ “εμείς δεν θα κάνουμε αντιπολίτευση τύπου Μάτι και Συμφωνίας των Πρεσπών”, ο Νίκος Κοτζιάς εκφράζει την διαφωνία του ως προς το “δίλημμα” και εκθέτει την δική του άποψη.

Όπως αναφέρει σε ανάρτησή του στο facebook:

ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ‘Η ΜΗ

Διαβάζω ότι η αριστερά δεν πρέπει να κάνει αντιπολίτευση όπως η ΝΔ για ΜΑΤΙ και ΠΡΕΣΠΕΣ. Ορθό, ορθότατο. Συμφωνώ. Αλλά δεν πρέπει αυτή η θέση να γίνει άλλοθι προκειμένου να μη γίνεται αντιπολίτευση.
Και να είμαι σαφής ως οφείλω: η σημερινή γραμμή της “ήπιας” αντιπολίτευσης” δεν προέκυψε στην περίοδο του Κορωνιού. Την «τρέχει» η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από το καλοκαίρι του 2019. Τότε που ηγετικά στελέχη του έφτασαν να γράφουν ότι στα ελληνοτουρκικά ζητήματα το κόμμα τους δεν θα κάνει κριτική. Αλλά και στην περίοδο του Ιού άφησαν να αλωνίζει η ΝΔ με στρεβλά στοιχεία για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Δεν συνέβαλαν ως έπρεπε στην αποκάλυψη της πραγματικότητας.
Υποτίμησαν επί μήνες τα ζητήματα της δημοκρατίας. Ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι οι επιθέσεις της Κυβέρνησης της ΝΔ απέναντι σε ένα λαϊκό κίνημα που δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί, είναι στα σπάργανα, αποτελεί κλασσική περίπτωση «ταξικής πάλης από τα πάνω», ενός προληπτικού αυταρχισμού.
Το πρόβλημα δεν ήταν για μένα αν κλείνουν ή όχι οι ναοί, που φαίνεται ότι απασχολεί αρκετούς στον ηγετικό κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν αφαιρούνται ή όχι δικαιώματα από τους πολίτες, ιδιαίτερα τους μισθωτούς. Αν γίνεται ανακατανομή δικαιωμάτων και εισοδημάτων. Αν εγκαταλείπονται πατριωτικές θέσεις στο Αιγαίο και στο Κυπριακό.
Επαναλαμβάνω, όχι αντιπολίτευση τύπου Πρεσπών. Το υπογράφω για πολλούς λόγους. Αλλά όχι και να χρησιμοποιούνται οι Πρέσπες ως άλλοθι για να μη γίνεται αντιπολίτευση.