Θανάσης Καρτερός: Μήπως ήρθε η ώρα να το πάρουμε αλλιώς;

Μήπως ήρθε η ώρα να το πάρουμε αλλιώς; Γιατί προβλέπει και επιτρέπει το σύνταγμα και το αλλιώς. Με τη φωνή, με τη διαμαρτυρία, με τα κινήματα ελεύθερης ενημέρωσης, με το βιτριολικό χιούμορ, με το γιούχα, με το κουμπί που κλείνει, με την αντι-ενημέρωση, με ό,τι δυνατότητα έχουμε;

Σχόλιο του Σεραφείμ Κοτρώτσου: Περί Καμπουράκη και Καρτερού…

Και βέβαια με το αντάρτικο του Διαδικτύου, που φάνηκε πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι στην περίπτωση του σκανδάλου Βρούτση – Μητσοτάκη; Γιατί ο βιασμός της ενημέρωσης, μπροστά στα μάτια όλων και χωρίς καμιά ντροπή και καμιά περίσκεψη, δεν είναι θέμα ΣΥΡΙΖΑ, μύριζα και ξύριζα.

Είναι επίθεση καθημερινή και κακόβουλη στη Δημοκρατία, στο δικαίωμα του καθενός να ξέρει, στο μυαλό και τα νεύρα του. Κι αν δεν έχασε κανένας την ντροπή για να τη βρουν οι βαρόνοι και τα σόγια του Μητσοτάκη, θα περίμενε κανείς η περίσκεψη τουλάχιστον να μην έχει εκλείψει τελείως από το κόμμα του Καραμανλή.

Που κάποτε έδειχνε να έχει καταλάβει, μετά από δικτατορία δεκαετιών στην πληροφόρηση και εκτελεστικά αποσπάσματα απόψεων, ότι η πλουραλιστική, όσο γίνεται ολόπλευρη, πληροφόρηση του πολίτη είναι καθοριστικός παράγοντας πολιτικού πολιτισμού, εκτόνωσης αντιδράσεων, αντιπαράθεσης χωρίς αγριότητες, ήπιου πολιτικού κλίματος.

Και πολιτικών αποφάσεων, εν τέλει, που παίρνουν υπόψη την κοινή γνώμη και τις διαθέσεις της, αλλά και αντλούν από τον πλούτο των διαφορετικών απόψεων. Είναι οξυγόνο της δημοκρατίας, πώς το λένε.

Αν κάποιοι στερούνται αυτό το οξυγόνο, αν στη θέση του οξυγόνου εξαπολύονται καθημερινά αέρια μουστάρδας, αν η φωνή της διαφορετικότητας, της διαμαρτυρίας, της αγανάκτησης, των λίγων, των περισσότερων, των πολλών, δεν ακούγεται ή, ακόμα χειρότερα, παραμορφώνεται και καταντάει άναρθροι φθόγγοι, τότε η αναμέτρηση παίρνει άλλα χαρακτηριστικά.

Το είδαμε ουκ ολίγες φορές όχι μόνο στην ιστορία άλλων χωρών, αλλά και στη σχετικά πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας. Και αν συνεχίσουν έτσι, θα το δούμε πάλι, να είστε σίγουροι.

Και θα το δει και η άγρια πολιτική και οικονομική συμμορία, που θεωρεί το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης του πολίτη τσιφλίκι της και τον πολίτη κολλήγα της. Ανίκανη να δει την τύφλα της.

Την τύφλα της, μάλιστα. Γιατί τέτοια υπόκωφη συσσωρευμένη αγανάκτηση και οργή, για τα αίσχη που διαπράττουν, για τον ανασκολοπισμό απόψεων, για τις δολοφονίες προσωπικότητας σε ζωντανή μετάδοση, για το μίσος που παράγουν και διακινούν, για το φίμωτρο στη διαφορετικότητα, για τον στραγγαλισμό ειδήσεων, αλλά και ανθρώπων, δεν έχει υπάρξει μετά τη μεταπολίτευση.

Έχοντας στόχο μόνιμο και μισητό τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, σημαδεύουν την ίδια την καρδιά της ελευθερίας μας, της ίδια την ελευθερία της φωνής μας, την ίδια τη φωνή της συνείδησής μας.

Προφανώς νομίζουν ότι αυτό τους καθιστά παντοδύναμους ελεγκτές μιας αποβλακωμένης από τα Μέσα τους μάζας.

Καλάαααα….

Πηγή: avgi.gr