Γκουαλτιέρι Vs Χούκστρα: “Μονομάχοι” στο Eurogroup

Τα ρεκόρ, σε όποιο «στίβο» και αν καταγράφονται, υπάρχουν για να καταρρίπτονται. Και, έτσι σήμερα, η 17ωρη διαπραγμάτευση για το ελληνικό ζήτημα το καλοκαίρι του 2015 θα δώσει τη θέση του ψηλότερου βάθρου, στη σημερινή συνεδρίαση του Eurogroup (αθροιστικά με την προχθεσινή συνεδρίαση). Όμως, αν τώρα, όπως και τότε, ζητούμενο είναι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, η διαφορά έγκειται ότι δεν διακυβεύεται, όπως τέσσερα χρόνια πριν, η τύχη ενός κράτους και ενός λαού, δεν είναι δηλαδή το πρόβλημα «ιταλικό» ή «ισπανικό».

Σήμερα, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Το Eurogroup αποφασίζει: Αλληλεγγύη ή δανεισμός με light μνημόνια

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, η διαπραγμάτευση έχει τους παίκτες της, κάποιοι σε πρωταγωνιστικό ρόλο, κάποιοι κομπάρσοι. Το εντυπωσιακό είναι ότι, τούτη τη φορά, το Βερολίνο κάθησε πιο πίσω -μάλιστα ο Σοσιαλδημοκράτης Όλαφ Σολτς απηύθυνε έκκληση, μαζί με τον Μπρούνο Λεμέρ, να παραμείνει η Ευρώπη ενωμένη- αφήνοντας τη… βρώμικη δουλειά στην Ολλανδία.

Από την άποψη αυτή, το α’ ημίχρονο της συνεδρίασης του Eurogroup ανέδειξε δύο βασικούς πρωταγωνιστές: τον Ολλανδό Βόπκε Χούκστρα και τον Ιταλό Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι. Με βασικά πεδία αντιπαράθεσης, την αμοιβαιοποίηση του χρέους, αν θα επιβληθεί Μνημόνιο σε όσους πάρουν δάνεια από τον ESM.

Το προφίλ των δύο μονομάχων παρουσιάζει σήμερα το libre.gr.

Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι

Ξεκινώντας από τον Ιταλό υπουργό Οικονομικών, πρέπει να ειπωθεί ότι δεν του είναι άγνωστη η Ελλάδα και η οικονομική κρίση που πέρασε, δεν του είναι άγνωστα τα Μνημόνια (που προσπαθεί τώρα ο πλούσιος Βορράς να επιβάλλει στη χώρα του).

Όντας ευρωβουλευτής στα χρόνια της ελληνικής κρίσης, ο Ρ. Γκουαλτιέρι είχε μια διπλή ιδιότητα που τον «υποχρέωσε» να ασχοληθεί από κοντά με το δικό μας πρόβλημα: ως πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικής – Νομισματικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ως πρόεδρος της Επιτροπής του Ε.Κ. για τις χώρες που είναι σε πρόγραμμα (δηλαδή την Ελλάδα) ήταν ένα πρόσωπο που «έβαλε πλάτη» όταν ήμασταν απομονωμένοι. [Ας σημειωθεί ότι η Επιτροπή για τις χώρες που ήταν σε πρόγραμμα, που συστάθηκε μετά από πρόταση της Ευρωομάδας της Αριστεράς και έγινε τελικώς δεκτή από το Ε.Κ., ήταν μία κίνηση που δεν είδε με καλό μάτι ο Ολλανδός, και τότε, υπουργός Οικονομικών και πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, αντιλαμβανόμενος ότι το Ε.Κ. επιδιώκει να έχει ρόλο στην ελληνική υπόθεση].

Η διπλή αυτή ιδιότητα τον έφερε κοντά σε Έλληνες πολιτικούς, είχε, φερ’ ειπείν, πολύ καλή συνεργασία με τον αντιπρόεδρο του Ε.Κ., Δημήτρη Παπαδημούλη, ενώ λέγεται πως ήταν από εκείνους που συνέβαλαν στο να ανοίξει η πόρτα των Σοσιαλιστών στον Αλέξη Τσίπρα.

Ο Ρ. Γκουαλτιέρι μιλούσε στην ευρωβουλή υπέρ των ευρωομολόγων ήδη από το Φεβρουάριο του 2012 και ίσως ούτε ο ίδιος δεν είχε φαντασθεί ότι η οικονομία της χώρας του θα εξαρτιόταν από το εργαλείο αυτό, οκτώ χρόνια μετά… Πολιτικά θα τον τοποθετούσε κανείς στην αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλδημοκρατών, έχει διατελέσει άλλωστε, αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Γκράμσι (2011-14), ενώ έχει αυτοπροσδιορισθεί ως «πραγματιστής» και όχι ως «κεϋνσιανιστής», όπως ο ίδιος έχει διευκρινίσει.

 Ο 54χρονος Ιταλός πολιτικός είναι πολυγραφότατος, κυρίως για την ιταλική και ευρωπαϊκή ιστορία του 20ού αιώνα και για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, παίζει όμως και… κιθάρα. Ως κοινοβουλευτικός άνδρας είναι μαθημένος στην ισορροπία ανάμεσα στην κόντρα και το συμβιβασμό, άνθρωποι που τον ξέρουν καλά, λένε στο libre.gr. πως δεν τον λες και… καυγατζή. Ωστόσο, υπό την πίεση της πρωτοφανούς κατάστασης που βιώνει η πατρίδα του -μετά τους θανάτους, έπεται η φτώχεια- ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών τον… έβγαλε από τα ρούχα του στη συνεδρίαση του Eurogroup. Και δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος αντίπαλος πολιτικός εκρήγνυται με όσα εκείνος λέει…

Βόπκε Χούστρα

Παρότι, πολιτικά δεν είναι «συγγενής» με τον προκάτοχό του, Γερούν Ντάισελμπλουμ (Σοσιαλδημοκράτης εκείνος…), ο νυν υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας βρήκε τη στιγμή (την περασμένη εβδομάδα) και εν μέσω εκατόμβης, να θυμηθεί την περιβόητη ρήση του τότε προέδρου του Eurogroup, ότι δεν πρέπει να δανείζονται χώρες που ξοδεύουν τα χρήματά τους σε αλκοόλ και γυναίκες.

Η αποστροφή του σημερινού τσάρου της ολλανδικής οικονομίας προκάλεσε την έκρηξη του Πορτογάλου πρωθυπουργού: «Αυτή η ομιλία [του Ολλανδού υπ. Οικονομικών] ήταν αηδιαστική στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η σωστή λέξη: Α-η-δια-στι-κή. Δεν είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε τους Ολλανδούς υπουργούς Οικονομικών όπως τους ακούγαμε το 2008, το 2009, το 2010 και τα επόμενα χρόνια», είπε, φανερά ενοχλημένος, ο Αντόνιο Κόστα.

Ποιος, όμως, είναι ο Βόπκε Χούστρα; Ο 44χρονος πολιτικός του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, παρότι μεγάλωσε σε περιβάλλον γιατρών, δεν φαίνεται να τον έχει ευαισθητοποιήσει ιδιαίτερα η τραγωδία που περνούν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, και η πατρίδα του, μα κυρίως ο Νότος. Όπως φαίνεται ότι δεν …ξύπνησε κάτι μέσα του από τη φοιτητική του ζωή, σε Ρώμη και Παρίσι…

Αγαπημένο παιδί πολυεθνικών, όπως η Shell, και από το 2006 ανώτατο στέλεχος στην McΚinsey, «ο Χούκστρα ‘είναι γεννημένος με το χρυσό κουτάλι στο στόμα’ λένε, ανατρέχοντας σε εγχώρια παροιμία, οι Ολλανδοί», έγραφε για εκείνον εύστοχα η Μ. Βασιλείου στα «Νέα» τρία χρόνια πριν.

Σε ηλικία, μόλις τριάντα πέντε ετών, το 2011, γίνεται το νεαρότερο μέλος της ολλανδικής Άνω Βουλής, όταν όμως του προτάθηκε, αργότερα, να διεκδικήσει μία έδρα στην Κάτω Βουλή, αρνήθηκε. Ο λόγος; Ήθελε να διατηρήσει τη θέση του στη McKinsey.

Ως συντάκτης του προεκλογικού προγράμματος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, έχει κερδίσει πόντους στην εγχώρια πολιτική σκηνή -τον αποκαλούν το «μεγαλύτερο ταλέντο» του κόμματός του- και η παρουσία του συνδέθηκε με νομοθετήματα όπως η υποχρεωτική εκμάθηση του εθνικού ύμνου στα σχολεία και η υποχρεωτική κοινωνική θητεία, αλλά και η επιβολή φιλελεύθερου μοντέλου φορολογίας με μειώσεις στους εταιρικούς φόρους.

Αλλά και στον Χούκστρα δεν είναι άγνωστη η Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 2015 το κόμμα του, το CDA, καταψήφισε το τρίτο πακέτο στήριξης και ο αρχηγός του Σίμπραντ Μπούμα άσκησε σφοδρή κριτική κατά της χώρας μας και της κυβέρνησης Τσίπρα, δείχνοντας το δρόμο προς το Grexit. Η συμμετοχή δε, του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα ήταν εκ των ων ουκ άνευ για το CDA. Αλλά και αρκετά νωρίτερα, το 2000, οι Χριστιανοδημοκράτες είχαν καταψηφίσει την ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.

Σε μια παλιότερη, από τις λίγες, συνεντεύξεις του, ο B. Χούκστρα είχε πει: «Διανύουμε μια υπερατομικιστική περίοδο στην Ιστορία και το ερώτημα είναι πώς θα κάνουμε τους ανθρώπους να κοιτούν πέρα από το ατομικό τους συμφέρον».

Μάλλον αυτό είναι το ζητούμενο και στη σημερινή συνεδρίαση του Eurogroup…

Νίκος Παπαδημητρίου