Ο Τσιόδρας, ο Καρτερός και οι “ευγενείς Συριζαίοι”…

Δεν χρειάζονται πολλά καντάρια μυαλό, ούτε τα χιλιόμετρα που έχει γράψει στο (πολιτικοδημοσιογραφικό) κοντέρ του ο Θανάσης Καρτερός, για να καταλάβει κανείς πως στο πρόσωπο του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει βρει ένα χρήσιμο επικοινωνιακό αλεξικέραυνο.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Μέσα στον πάνδημο φόβο της πανδημίας, το Μέγαρο Μαξίμου έχει προτάξει μια ομάδα ειδικών (task force) για να αιτιολογήσουν και να επιβάλλουν τα περιοριστικά μέτρα και να διαχειριστούν την ψυχολογία μιας έγκλειστης κοινωνίας που εύκολα μπορεί να έχει μεταπτώσεις με πολιτικές επιπτώσεις.

Ξέρω, είναι δύσκολο να το αποδεχθούν ορισμένοι, αλλά ο καθηγητής “γράφει” στην τηλεόραση και περνά τα μηνύματα. Αναμφίβολα έχει πέσει σε σφάλματα, μιλάει υποθετικά για νεκρούς που “θα είχαμε εάν…” (μέγα σφάλμα) και διολισθαίνει συχνά στην αμφισημία (μάσκες κ.ά), ωστόσο κάθε απόγευμα στις 6 έχει κατορθώσει να μιλά πρόσωπο με πρόσωπο με 6-7 εκατομμύρια πολίτες που παρακολουθούν την ενημέρωση για την μάχη με τον κοροναϊό.

Και θα κριθεί, κι αυτός, όπως όλοι, στο τέλος αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης.

Δεν ανακάλυψε, άλλωστε, το …εμβόλιο για τον Covid 19 ο Μητσοτάκης στο πρόσωπο του Τσιόδρα. Το ίδιο κάνουν όλες οι κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν την πανδημία. Από τον Christian Dorsner στη Γερμανία, τον Fernando Simóν στην Ισπανία, μέχρι τον Jerom Adams (Γενικός Αρχίατρος) και τον Dr Fauci στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι ειδικοί αναλαμβάνουν την επικοινωνία με τους πολίτες.

Όπου, δε, δεν συνέβη αυτό, είδαμε τα αποτελέσματα. Και αναφέρομαι στις συνωμοσιολογικές ανοησίες του Τραμπ, του Τζόνσον, του Όρμπαν και άλλων που προκάλεσαν εφησυχασμό και σύγχυση και προκάλεσαν την ραγδαία εξάπλωση του ιού.

Αυτό δεν σημαίνει πως ο Τσιόδρας είναι υπεράνω πάσης κριτικής ως το “Ιερό Δισκοπότηρο” της Μαξιμικής επικοινωνίας. Και η κριτική πρέπει να γίνεται και να μην εκλαμβάνεται ως δόλια. Άλλο, όμως, κριτική και άλλο χλευασμός και αποδόμηση επειδή τον επέλεξε ο Μητσοτάκης.

Το αυτονόητο έκανε, αυτό που επιβάλλουν οι ακραίες συνθήκες μιας πανδημίας. Και ορθώς είπε ο Ανδρέας Ξανθός πως “κι ο ΣΥΡΙΖΑ εάν κυβερνούσε, πάλι τον Τσιόδρα θα επέλεγε”.

Η αναφορά αυτή του πρώην υπουργού Υγείας δεν τον καθιστά “ευγενή Συριζαίο” –όπως τον αποκάλεσε με κάποια δόση “ευγενικής” ειρωνείας ο Καρτερός– αλλά “λογικό Συριζαίο”. Γιατρός είναι, έχει λιώσει γάντια στους νοσοκομειακούς θαλάμους και τα χειρουργεία, κάτι περισσότερο γνωρίζει.

Είναι, δε, ακόμα περισσότερο περίεργη αυτή η επιθετικότητα στον Τσιόδρα που αναιρεί και τις ανάλογες σωστές επιλογές της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Κι ο Χουλιαράκης ως τεχνοκράτης επελέγη, κι ο Φωτάκης το ίδιο, κι ο Αποστολάκης ως “ειδικός” στον τομέα του ανέλαβε το υπουργείο Άμυνας.

Δεν είναι όλοι οι τεχνοκράτες για πέταμα, ούτε αυθεντίες με ιδεολογικά παράσημα μόνο οι Συριζαίοι των κινημάτων. Κι είναι κακό να ενοχοποιούνται έμμεσα οι “ευγενείς” της Κουμουνδούρου επειδή δεν ζώνονται τα φυσεκλίκια δια πάσα νόσον.

Ίσως, τελικά, να απευθύνονται ευκολότερα και πιο αποτελεσματικά σε ένα μεγάλο κοινωνικό κοινό, το οποίο δυσκολεύονται να προσεγγίσουν οι “αψείς” και οι φλύαροι.

Διαβάστε το άρθρο του Θανάση Καρτερού με τίτλο “Όταν έκλαψε ο Τσιόδρας”