Γιατί όλοι λένε πως το “1917” του Σαμ Μέντες θα σαρώσει τα Όσκαρ

Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας, το ενδιαφέρον μονοπωλεί το συναρπαστικό «1917» του Σαμ Mέντες.

Η ταινία «1917» μετά από τον θρίαμβο της στις Χρυσές Σφαίρες θεωρείται πια αδιαφιλονίκητο φαβορί για τα Όσκαρ.
Στους κινηματογράφους και το πολωνικό «Corpus Christi» με την ταινία από τη Ρωσία «Ψηλό κορίτσι» να κονταροχτυπιούνται για το Χρυσό Αγαλματίδιο στην κατηγορία της Ξενόγλωσσης Ταινίας.

1917
Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες
Παίζουν: Ντιν Τσαρλς Τσάπμαν, Τζορτζ ΜακΚέι, Ντάνιελ Μέις, Κόλιν Φερθ

Περίληψη: Στην καρδιά του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, δύο νεαροί Βρετανοί στρατιώτες, ο Σκόφιλντ και ο Μπλέικ αναλαμβάνουν μια δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή. Σε μια μάχη ενάντια στο χρόνο, πρέπει να περάσουν στα εδάφη του αντιπάλου και να παραδώσουν ένα μήνυμα που θα σταματήσει μια θανάσιμη επίθεση, που θα κοστίσει τη ζωή σε 1.600 στρατιώτες. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο αδερφός του Μπλέικ.
Ο Σαμ Μέντες («American Beauty», «Skyfall») βασίζεται στις αφηγήσεις του παππού του που πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και γυρίζει μια από τις καλύτερες αντι-πολεμικές ταινίες όλων των εποχών.
Ήδη με δυο Χρυσές Σφαίρες (Καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας) το έπος του «1917» θα πρωταγωνιστήσει στα Όσκαρ, όμως εδώ μιλάμε για κάτι παραπάνω από μια πολύ καλή ταινία.
Ο Σαμ Μέντες με την καταλυτική συνδρομή του σπουδαίου Ρότζερ Ντίκινς στη διεύθυνση φωτογραφίας και της Κρίστι Γουίλσον-Κερνς στο σενάριο μάς οδηγεί στα χαρακώματα του πιο σκληρού πολέμου της σύγχρονης Ιστορίας, και δημιουργεί ένα κινηματογραφικό αριστούργημα που έρχεται να μας ξαναθυμίσει τη μαγεία της Έβδομης Τέχνης.

Ακολουθώντας δυο νεαρούς στρατιώτες, τον Σκόφλιντ και τον Μπλέικ που πρέπει να περάσουν τις γραμμές του εχθρού και να παραδώσουν ένα απόρρητο μήνυμα στους Βρετανούς, προκειμένου να σταματήσει μια επίθεση που θα κοστίσει τον θάνατο σε χιλιάδες στρατιώτες, ο Μέντες μακριά από ηρωισμούς και εθνικοπατριωτικές εξάρσεις, χρησιμοποιεί μακράς διαρκείας λήψεις που φαίνονται σαν ένα συνεχές μονοπλάνο – πράγμα εξαιρετικά απαιτητικό από τεχνικής άποψης- δημιουργώντας τελικά μια βιωματική εμπειρία για τον θεατή.
Εδώ δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, -μόνο άνθρωποι εγκλωβισμένοι στον ιστό της Ιστορίας, που απλώς πρέπει να επιβιώσουν, γι ’αυτό ο Μέντες σοφά δεν ασχολείται με την πλευρά που ανήκουν οι ήρωές του – θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και οι Γερμανοί. Ακολουθώντας λοιπόν το πρωταγωνιστικό δίδυμο με την κάμερά του, περνάμε μαζί τους όλες τις δοκιμασίες , νιώθουμε την αδρεναλίνη να ανεβαίνει σε αυτό το ανελέητο παιχνίδι επιβίωσης, βιώνουμε την φρίκη και την σκληρότητα ενός πολέμου που θα τελειώσει μόνο ότι με τον «τελευταίο επιζώντα», όπως λέει προφητικά ο στρατηγός Μακένζι.

Εξαιρετικά κάδρα, δύσκολα γυρίσματα που κόβουν την ανάσα, εικόνες απαράμιλλης ποίησης- ο σταυρός που στέκει όρθιος μέσα στις φλόγες, τα ερείπια της πόλης που φλέγονται τη νύχτα, τα πτώματα που έχουν κατακλύσει μια μικρή έκταση γης, είναι μόνο μερικές από αυτές- ένα φανταστικό μουσικό σκορ από τον Τόμας Νιούτον που ακολουθεί αυτή την πορεία στην κόλαση ,- αλλά και στιγμές εξόχως συγκινητικές , αιχμηρά πολιτικές και ταυτόχρονα βαθιά φιλοσοφικές εναλλάσσονται σε αυτή την αγωνιώδη διαδρομή που σε κρατάει από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό.

Ο Ντιν Τσαρλς Τσάπμαν και ο Τζορτζ ΜακΚέι είναι ιδανικές επιλογές για αυτά τα νέα και άπειρα από τη ζωή παιδιά που καλούνται να γίνουν ήρωες χωρίς να το θέλουν, ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες φωτίζουν ο καθένας και μια πλευρά αυτής της αναίτιας τελικά μάχης: ο σκληροτράχηλος στρατιωτικός, η φοβισμένη γυναίκα με το μωρό, ο εχθρός που ενώ τον σώζουν βγάζει το μαχαίρι και επιτίθεται, ο κυνικός λοχίας, ο ιδεαλιστής λοχαγός – συνθέτουν το παζλ της Ιστορίας που τελικά γράφεται από ένα ανώνυμο πλήθος.
Κι αν η «Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» καταφέρνει να αποτυπώσει τον σκληρό ρεαλισμό ενός πολέμου, ο Μέντες στο « 1917» καταφέρνει να θέσει ένα υπαρξιακό ερώτημα σχετικά με το μοιραίο και το τυχαίο, μέσα από μια ταινία που πλέον θα συγκαταλέγεται στο πάνθεον των μεγάλων δημιουργιών του σινεμά.

Πηγή: iefimerida.gr